X.Πισσαρίδης: Ευρωδιάλυση ή Ευρωανάπτυξη
Την ανάγκη είτε το ευρώ να διαλυθεί είτε οι ισχυρές χώρες-μέλη να επιταχύνουν τα αναγκαία, με στόχο το ενιαίο νόμισμα να γίνει πιο φιλικό προς την ανάπτυξη και την απασχόληση, επεσήμανε σε χθεσινή ομιλία στο London School of Economics ο Νομπελίστας οικονομολόγος και Πρόεδρος του Συμβουλίου Εθνικής Οικονομίας της Κυπριακής Δημοκρατίας Χριστόφορος Πισσαρίδης.
Η προαναγγελία της πρώτης διάλεξής του ως κατόχου της «Βασιλικής Έδρας Οικονομικών» του LSE, της πρώτης βασιλικής έδρας του λονδρέζικου πανεπιστημίου, αναφέρει ότι ο κ. Πισσαρίδης «πίστευε κάποτε με πάθος στα οφέλη της νομισματικής ένωσης».
Ωστόσο, τώρα, όπως σημειώνεται, «πιστεύει ότι είτε το ευρώ πρέπει να διαλυθεί ή η κατεύθυνση της οικονομικής πολιτικής να αντιστραφεί δραματικά, ώστε να προωθηθεί η ανάπτυξη, να δημιουργηθούν θέσεις εργασίας και να αποφευχθεί η δημιουργία μιας χαμένης γενιάς μορφωμένων νέων».
Ο διακεκριμένος οικονομολόγος ανέφερε ότι οι ισχύουσες ad hoc διαδικασίες λήψης αποφάσεων και μη σταθερών πολιτικών ελάφρυνσης χρέους «δεν θα βγάλουν πουθενά» την ευρωζώνη.
«Οι πολιτικές που ακολουθούνται τώρα για τη σταθεροποίηση του ευρώ στοιχίζουν στην Ευρώπη θέσεις εργασίας και δημιουργούν μία χαμένη γενιά μορφωμένων νέων. Δεν είναι αυτό που υποσχέθηκαν οι ιδρυτές της νομισματικής ένωσης», σημείωσε.
Στα μέτρα που πρότεινε ο Νομπελίστας οικονομολόγος, περιλαμβάνεται η ανάληψη «γενναίας δράσης» τόσο στη νομισματική όσο και στη δημοσιονομική πολιτική, ενδεχομένως με ανατροπή στάσης από εκείνους που νόμιζαν ότι η λιτότητα θα προκαλούσε μόνο βραχυπρόθεσμα προβλήματα.
Μια τέτοια μεταστροφή είναι πιθανό να κοστίσει ψήφους στις πλούσιες χώρες της βόρειας Ευρώπης, επισημαίνεται.
Ο κ. Πισσαρίδης χαρακτήρισε μη υπερασπίσιμο το διαχωρισμό μεταξύ δημοσιονομικής και νομισματικής πολιτικής.
Όπως εξήγησε, υπό τα ισχύοντα, οι εθνικές κυβερνήσεις πρέπει να ανακεφαλαιοποιήσουν τις τράπεζές τους και να ασφαλίσουν τις καταθέσεις τους. Αυτό σημαίνει δημοσιονομικές δαπάνες και συσσώρευση χρέους. Η ανεπαρκής εποπτεία των τραπεζών μπορεί να οδηγήσει σε επιδείνωση της δημοσιονομικής ισορροπίας.
Αναφέρθηκε στην γρήγορη εφαρμογή των σχεδίων για τη μετατροπή της ΕΚΤ σε εποπτική αρχή, με την εξουσία εκκαθάρισης τραπεζών, ανακεφαλαιοποίησής τους και ασφάλισης των καταθέσεών τους.
Παράλληλα τόνισε την ανάγκη τουλάχιστον μερικής κεντρικής εποπτείας των δημοσίων οικονομικών των κρατών μελών της ευρωζώνης – κάτι που θα γίνεται πιο αξιόπιστα από ένα ανεξάρτητο όργανο, άλλο της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, όπως ένα «συμβούλιο δημοσιονομικής πολιτικής» με έδρα τις Βρυξέλλες.
Ο κ. Πισσαρίδης προειδοποίησε ότι η λιτότητα καταστρέφει τις θέσεις εργασίας, έχοντας δημιουργήσει μία Ευρώπη δύο κατηγοριών: της Γερμανίας και άλλων βορείων χωρών για τις οποίες η νομισματική πολιτική της ΕΚΤ είναι πάνω-κάτω σωστή και των χωρών του νότου για τις οποίες η πολιτική της ΕΚΤ είναι πολύ σφιχτή.
Πρόσθεσε ότι η Ευρώπη χρειάζεται περισσότερες επενδύσεις και ότι πρέπει τα επενδυτικά έργα να εξαιρούνται από τους μονοετείς ορίζοντες των εθνικών προϋπολογισμών.
Για να αποτραπεί ο πειρασμός στον οποίο θα μπουν πολλές κυβερνήσεις να ταξινομήσουν πολλές δαπάνες ως επενδύσεις, ο Νομπελίστας οικονομολόγος πρότεινε τη σύσταση ενός ευρωπαϊκού «συμβουλίου ανάπτυξης» που θα αξιολογεί ποιες πολιτικές ενθαρρύνουν την ανάπτυξη, ώστε να εξαιρούνται από τους εθνικούς προϋπολογισμούς.
