Δασμοί: Άλλη μια αμερικανική πράξη σκόπιμου αυτοτραυματισμού

Οι μόνες δύο χώρες στον πλανήτη που εξαιρέθηκαν από τους δασμούς του Τραμπ ήταν η Ρωσία και η Βόρεια Κορέα . (Σημειώστε ότι εξακολουθώ να μην πιστεύω ότι ο Τραμπ εργάζεται ενεργά για τους Ρώσους, αλλά δεν κάνει πολλά για να μου αποδείξει ότι κάνω λάθος σε αυτόν τον τομέα.)

 
Είναι πολύ υψηλότεροι από τους περίφημους δασμούς Smoot-Hawley που επιβλήθηκαν στην αρχή της Μεγάλης Ύφεσης

 
Οι apparatchiks του Τραμπ καλούν τους Αμερικανούς να εγκαταλείψουν την υλική ευημερία και να παραταχθούν πίσω από το ιδεολογικό πρόγραμμα του Προέδρου τους.

Το βασικό μήνυμα είναι «Αφήστε τους να φάνε ιδεολογία». Ο Τραμπ ονόμασε αυτούς τους δασμούς «Ημέρα Απελευθέρωσης» επειδή η ιδεολογία του λέει ότι το εμπόριο με άλλες χώρες κάνει τις ΗΠΑ να εξαρτώνται από αυτές τις χώρες

 
Ο Noah Smith στο noahpinion.blog κατακρίνει τις νέες τεράστιες δασμολογικές επιβαρύνσεις που ανακοινώθηκαν από τον Τραμπ, χαρακτηρίζοντάς τις ως πράξη σκόπιμης οικονομικής βλάβης. Συγκρίνει τους δασμούς με τους καταστροφικούς δασμούς Σμουτ-Χόλεϊ και αμφισβητεί τις δικαιολογίες των υποστηρικτών τους, όπως του Πίτερ Ναβάρο. Ο αρθρογράφος εκφράζει ανησυχία για την υποστήριξη του Κογκρέσου προς αυτά τα μέτρα και προβλέπει αρνητικές συνέπειες για την αμερικανική οικονομία και τους καταναλωτές, αποδίδοντας την εφαρμογή αυτών των πολιτικών σε μια εσφαλμένη ιδεολογία.

1. Ποιοι είναι οι νέοι δασμοί που ανακοίνωσε ο Τραμπ και πόσο σημαντικοί είναι ιστορικά;

Οι νέοι δασμοί που ανακοίνωσε ο Τραμπ είναι ευρείας κλίμακας, επιβάλλονται σε σχεδόν όλες τις χώρες του κόσμου, με εξαίρεση τη Ρωσία και τη Βόρεια Κορέα. Ιστορικά, αυτοί οι δασμοί είναι εξαιρετικά υψηλοί, πολύ περισσότερο από τους διαβόητους δασμούς Σμουτ-Χόλεϊ που επιβλήθηκαν στην αρχή της Μεγάλης Ύφεσης.

2. Ποια είναι η κύρια επιχειρηματολογία του Νόα Σμιθ για τους νέους δασμούς;

Ο Νόα Σμιθ θεωρεί τους νέους δασμούς ως μια πράξη σκόπιμης οικονομικής αυτοκαταστροφής από τις Ηνωμένες Πολιτείες. Υποστηρίζει ότι, όπως και άλλες πρόσφατες αμφισβητήσιμες αποφάσεις, η επιβολή αυτών των δασμών φαίνεται να είναι μια ανόητη ενέργεια που γίνεται απλώς επειδή η χώρα έχει τη δυνατότητα να την κάνει, παρά τις αρνητικές συνέπειες.

3. Πώς δικαιολογούν οι υποστηρικτές του Τραμπ τους νέους δασμούς;

Οι υποστηρικτές του Τραμπ έχουν προβάλει διάφορες δικαιολογίες για τους νέους δασμούς. Ο Πίτερ Ναβάρο ισχυρίστηκε εσφαλμένα ότι οι δασμοί είναι στην πραγματικότητα φορολογικές περικοπές. Άλλοι χρησιμοποιούν ασαφή επιχειρήματα γεμάτα ανούσια συνθήματα. Ορισμένοι, όπως ο Υπουργός Οικονομικών, έχουν υποδείξει ότι η πρόσβαση σε φθηνά αγαθά δεν είναι η ουσία του αμερικανικού ονείρου, καλώντας τους Αμερικανούς να αποδεχθούν ένα χαμηλότερο βιοτικό επίπεδο. Μερικοί ελπίζουν ότι οι δασμοί είναι απλώς ένα διαπραγματευτικό τέχνασμα, αν και αυτό θεωρείται απίθανο.

4. Ποιες είναι οι πιθανές οικονομικές συνέπειες αυτών των δασμών σύμφωνα με τον Σμιθ;

Σύμφωνα με τον Σμιθ, οι οικονομικές συνέπειες αυτών των δασμών είναι πιθανό να είναι αρνητικές. Αναφέρει ότι οι αγορές ήδη είχαν αρχίσει να μειώνονται εν αναμονή των δασμών και αναμένεται περαιτέρω πτώση. Επισημαίνει ότι ο μόνος τρόπος για να μετατοπιστεί η παραγωγή πίσω στις ΗΠΑ μέσω των δασμών είναι η αύξηση των τιμών των εισαγόμενων αγαθών, γεγονός που θα επιβαρύνει τους καταναλωτές.

5. Τι σημαίνει η αναφορά του Σμιθ στη φράση “Λεηλασία”;

Ο Σμιθ χρησιμοποιεί τη φράση “Λεηλασία” για να περιγράψει την κατάσταση των δυτικών πόλεων, υπονοώντας μια παραβίαση της τάξης και του νόμου. Αναφέρει αυτό ως ένα παράδειγμα των “ανόητων” πραγμάτων που έχει κάνει η Αμερική πρόσφατα, υπογραμμίζοντας μια αίσθηση κοινωνικής και πολιτικής παρακμής.

6. Ποια είναι η ιδεολογική βάση των δασμών σύμφωνα με τον Τραμπ και πώς την αντιμετωπίζει ο Σμιθ;

Ο Τραμπ αποκαλεί αυτούς τους δασμούς “Ημέρα Απελευθέρωσης”, υποστηρίζοντας ότι το εμπόριο με άλλες χώρες καθιστά τις ΗΠΑ εξαρτημένες. Θεωρεί την οικονομική απομόνωση ως ελευθερία, ακόμη και αν αυτό σημαίνει ζημιά στις οικονομικές αποταμιεύσεις των Αμερικανών. Ο Σμιθ αντιμετωπίζει αυτή την ιδεολογία ως “παράφρονη” και “αυτοκαταστροφική”, υπονοώντας ότι η επιδίωξη μιας καθαρά ιδεολογικής ατζέντας γίνεται εις βάρος της υλικής ευημερίας.

7. Γιατί πιστεύει ο Σμιθ ότι η Αμερική στρέφεται σε τέτοιες “ανόητες” πολιτικές;

Ο Σμιθ προτείνει διάφορους λόγους για αυτό. Ένας είναι ότι η συγκράτηση των χειρότερων παρορμήσεων του Τραμπ στο παρελθόν οδήγησε πολλούς να πιστέψουν ότι οι ακραίες του θέσεις δεν θα υλοποιηθούν ποτέ. Ένας άλλος λόγος είναι η πρόσφατη περίοδος λαϊκής αναταραχής, η οποία έδωσε ώθηση σε ακραίες ιδεολογίες. Επιπλέον, υποστηρίζει ότι τις τελευταίες δύο δεκαετίες, οι Αμερικανοί είχαν πειστεί ότι η οικονομία τους ήταν θεμελιωδώς “χαλασμένη”, οδηγώντας σε μια υπερβολική έμφαση στην ιδεολογία έναντι της πραγματικότητας.

8. Ποιος ρόλος αποδίδεται στο Κογκρέσο σε σχέση με αυτούς τους δασμούς;

Ο Σμιθ τονίζει ότι το Κογκρέσο έχει την εξουσία να ανακαλέσει την αρμοδιότητα του Τραμπ για την επιβολή δασμών και να ακυρώσει όλους αυτούς τους δασμούς ανά πάσα στιγμή. Το γεγονός ότι δεν το έχει κάνει υποδηλώνει ότι υπάρχει μια σημαντική υποστήριξη στο νομοθετικό σώμα για το πρόγραμμα του Τραμπ, καθιστώντας αυτούς τους δασμούς κάτι περισσότερο από μια απλή μονομερή ενέργεια.

 
Οικονομική αυτοκαταστροφή

Η έννοια της οικονομικής αυτοκαταστροφής αναφέρεται στην ανάληψη ενεργειών από ένα έθνος που βλάπτουν την ίδια του την οικονομία. Σύμφωνα με το άρθρο, η επιβολή νέων, τεράστιων δασμών από τον Τραμπ σε σχεδόν κάθε χώρα στον κόσμο αποτελεί ένα τέτοιο παράδειγμα «εσκεμμένης οικονομικής αυτοκαταστροφής».

Ο συγγραφέας υποστηρίζει αυτή την άποψη με διάφορα επιχειρήματα:

• Οι δασμοί είναι φόροι εισαγωγής και, ως εκ τούτου, δεν αποτελούν φορολογικές περικοπές, όπως ισχυρίζεται ο οικονομικός σύμβουλος του Τραμπ, Πίτερ Ναβάρο. Για να αυξηθεί η εγχώρια παραγωγή μέσω των δασμών, θα πρέπει να αυξηθούν οι τιμές των εισαγόμενων αγαθών.
• Άλλες δικαιολογίες για τους δασμούς θεωρούνται ασυνάρτητες και γεμάτες ανούσια συνθήματα. Ακόμη και η δήλωση του Υπουργού Οικονομικών Μπέσεντ ότι η «πρόσβαση σε φθηνά αγαθά δεν είναι η ουσία του αμερικανικού ονείρου» αντιμετωπίζεται με σκεπτικισμό.
• Η ελπίδα ότι οι δασμοί είναι απλώς ένα διαπραγματευτικό τέχνασμα είναι απίθανη, δεδομένου ότι ο Τραμπ φαίνεται να ευνοεί τους δασμούς και να αντιπαθεί το διεθνές εμπόριο, και τα στοιχεία για τους δασμούς που επιβάλλουν άλλες χώρες στις ΗΠΑ είναι κατασκευασμένα.
• Οι ιστορικά υψηλοί αυτοί δασμοί είναι πολύ μεγαλύτεροι από τους διαβόητους δασμούς Σμουτ-Χόλεϊ που επιβλήθηκαν στην αρχή της Μεγάλης Ύφεσης.
• Οι αγορές είχαν ήδη αρχίσει να υποχωρούν εν αναμονή των δασμών, αλλά η τεράστια έκτασή τους αναμένεται να οδηγήσει σε περαιτέρω πτώση.
• Ο συγγραφέας παρομοιάζει την ιδεολογία του Τραμπ με αυτή των Μαοϊστών κατά τη διάρκεια του Μεγάλου Άλματος προς τα Εμπρός, όπου η υλική ευημερία θυσιάζεται για την ιδεολογία. Ο Τραμπ θεωρεί την οικονομική απομόνωση ως ελευθερία, την οποία θεωρεί πιο σημαντική από τις οικονομικές αποταμιεύσεις των Αμερικανών.

Ο συγγραφέας προτείνει διάφορους λόγους για αυτή την τάση προς την οικονομική αυτοκαταστροφή:

• Η πεποίθηση ότι οι βοηθοί του Τραμπ θα συγκρατούσαν τις χειρότερες παρορμήσεις του οδήγησε σε μια λανθασμένη αίσθηση ασφάλειας.
• Η πρόσφατη περίοδος κοινωνικής αναταραχής στις ΗΠΑ έδωσε ώθηση σε «τρελές ιδεολογίες».
• Μια ευρέως διαδεδομένη πεποίθηση, τόσο στην δεξιά όσο και στην αριστερά, ότι η αμερικανική οικονομία ήταν θεμελιωδώς χαλασμένη, παρά τις πολλές ενδείξεις για το αντίθετο, οδήγησε στην εισαγωγή υπερβολικής ιδεολογίας στην συζήτηση.

Συνολικά, το άρθρο παρουσιάζει την επιβολή αυτών των νέων δασμών ως μια εσκεμμένη ενέργεια που θα βλάψει την αμερικανική οικονομία, παρόμοια με άλλα «ανόητα» πράγματα που έχουν κάνει οι ΗΠΑ, απλώς επειδή «μπορούσαν». Η αδράνεια του Κογκρέσου στην ανάκληση της εξουσίας του Τραμπ για την επιβολή δασμών υποδηλώνει ότι υπάρχει σημαντική υποστήριξη για αυτή την πολιτική.