Διασφάλιση της παγκόσμιας οικονομίας σε έναν κατακερματισμένο κόσμο

Όταν τα έθνη εγείρουν οικονομικά εμπόδια ως εργαλεία εξωτερικής πολιτικής, αυτό θα μπορούσε να οδηγήσει σε σημαντικό οικονομικό κόστος, σύμφωνα με μια έκθεση που δημοσιεύτηκε σήμερα το πρωί από το WEF και τον συμβουλευτικό οργανισμό Oliver Wyman.

 
Η έκθεση του Παγκόσμιου Οικονομικού Φόρουμ και της Oliver Wyman εξετάζει τη θραύση του παγκόσμιου χρηματοπιστωτικού συστήματος, αναλύοντας τις αιτίες της, όπως η γεωπολιτική αστάθεια και η χρήση οικονομικών μέσων για γεωπολιτικούς στόχους. Παρουσιάζει τις οικονομικές επιπτώσεις αυτής της θραύσης, ιδιαίτερα για τις αναδυόμενες αγορές, και προτείνει αρχές και κατευθυντήριες γραμμές για την προστασία της ακεραιότητας του συστήματος, ενισχύοντας παράλληλα τη συνεργασία και την ολοκλήρωση. Η έκθεση καλεί σε δράση τον ιδιωτικό και δημόσιο τομέα για την προώθηση της μακροπρόθεσμης ανάπτυξης και σταθερότητας. Προσφέρει πρακτικές συστάσεις για την αντιμετώπιση της υπάρχουσας θραύσης, την πρόληψη περαιτέρω θραύσης και τη μεταρρύθμιση του παγκόσμιου χρηματοπιστωτικού συστήματος.

1. Τι είναι η κατάτμηση του παγκόσμιου χρηματοπιστωτικού συστήματος και τι την προκαλεί;

Η κατάτμηση του παγκόσμιου χρηματοπιστωτικού συστήματος αναφέρεται στην αυξανόμενη αποσύνδεση του διασυνδεδεμένου χρηματοπιστωτικού τοπίου σε ξεχωριστά μπλοκ, συχνά ανταγωνιστικά μεταξύ τους. Αυτή η διαδικασία προκαλείται κυρίως από γεωπολιτικές εντάσεις, εθνικά συμφέροντα και τη χρήση της οικονομικής κρατικής εξουσίας. Οι κυβερνήσεις χρησιμοποιούν οικονομικά εργαλεία όπως κυρώσεις, δασμούς και επενδυτικούς περιορισμούς για να επιδιώξουν τις εξωτερικές πολιτικές τους και να ενισχύσουν τις εγχώριες οικονομίες, οδηγώντας σε ένα πιο κατακερματισμένο και λιγότερο διαλειτουργικό παγκόσμιο οικονομικό περιβάλλον. Η αυξανόμενη χρήση οικονομικών κυρώσεων και η εμφάνιση ανταγωνιστικών τεχνολογικών προτύπων εντείνουν περαιτέρω αυτή την κατάτμηση.

2. Ποιοι είναι οι πιθανοί μακροοικονομικοί αντίκτυποι της κατάτμησης του παγκόσμιου χρηματοπιστωτικού συστήματος;

Η κατάτμηση του παγκόσμιου χρηματοπιστωτικού συστήματος μπορεί να οδηγήσει σε σημαντικούς μακροοικονομικούς κινδύνους και απώλειες. Στους κινδύνους αυτούς περιλαμβάνονται:

• Μείωση του παγκόσμιου ΑΕΠ: Οι περιορισμοί στις εμπορικές και κεφαλαιακές ροές μπορούν να επιβραδύνουν την παγκόσμια ανάπτυξη.
• Αύξηση του πληθωρισμού: Οι δασμοί και οι διαταραχές της εφοδιαστικής αλυσίδας αυξάνουν τις τιμές των εισαγόμενων και εγχώριων προϊόντων.
• Μειωμένη διαφοροποίηση κινδύνων: Η συγκέντρωση των χρηματοοικονομικών ροών σε περιφερειακά μπλοκ μπορεί να αυξήσει την ευπάθεια των επενδυτών σε κλυδωνισμούς.
• Αυξημένη μεταβλητότητα των τιμών: Η αστάθεια του συστήματος αυξάνει τον κίνδυνο διακυμάνσεων των τιμών.
• Αποδυνάμωση των παγκόσμιων δικτύων ασφάλειας: Η κατάτμηση περιορίζει την ικανότητα του συστήματος να αντιμετωπίζει χρηματοπιστωτικές κρίσεις, καθιστώντας απαραίτητη τη δημιουργία πιο ακριβών αποθεμάτων ρευστότητας από τις κεντρικές τράπεζες.
• Αυξημένο κόστος συμμόρφωσης: Η διαφορετική ρύθμιση μεταξύ των οικονομικών μπλοκ καθιστά πιο δύσκολη και δαπανηρή τη συμμόρφωση για τον δημόσιο και ιδιωτικό τομέα.
• Μειωμένες διασυνοριακές επενδύσεις: Οι γεωπολιτικές εντάσεις οδηγούν σε περιορισμό των διασυνοριακών επενδύσεων.

3. Πώς επηρεάζει η κατάτμηση τις αναδυόμενες αγορές και τις αναπτυσσόμενες οικονομίες (ΑΜΑΑ);

Οι ΑΜΑΑ αντιμετωπίζουν δυσανάλογες προκλήσεις λόγω της κατάτμησης του παγκόσμιου χρηματοπιστωτικού συστήματος. Έχουν περιορισμένη πρόσβαση σε κεφάλαια και ιδιωτικές επενδύσεις, γεγονός που δυσχεραίνει τη χρηματοδότηση βασικών επενδύσεων και έργων ανάπτυξης. Επιπλέον, η αύξηση των γεωπολιτικών εντάσεων μπορεί να οδηγήσει σε απότομες διακοπές στις κεφαλαιακές ροές, δημιουργώντας δυσκολίες για αυτές τις οικονομίες στην εξασφάλιση χρηματοδότησης. Η αυξημένη πολυπλοκότητα των διμερών διαπραγματεύσεων με τους πιστωτές και η έλλειψη ισχυρών, ενσωματωμένων κεφαλαιαγορών καθιστούν τις ΑΜΑΑ ιδιαίτερα ευάλωτες σε τέτοιες διαταραχές.

4. Ποιος είναι ο ρόλος της οικονομικής κρατικής εξουσίας στην κατάτμηση του παγκόσμιου χρηματοπιστωτικού συστήματος;

Η οικονομική κρατική εξουσία, που αναφέρεται στη χρήση οικονομικών εργαλείων από τα κράτη για την επίτευξη εξωτερικών πολιτικών και εγχώριων στόχων, είναι σημαντικός παράγοντας της κατάτμησης. Οι κυρώσεις, οι εμπορικοί φραγμοί και οι πολιτικές επιδοτήσεων μπορούν να διαταράξουν τις διασυνοριακές ροές κεφαλαίων και εμπορίου, οδηγώντας σε μια λιγότερο ολοκληρωμένη παγκόσμια οικονομία. Ενώ αυτά τα εργαλεία έχουν στόχο να προστατεύσουν τα συμφέροντα των κρατών, μπορούν να δημιουργήσουν ακούσιες συνέπειες, όπως διαταραχές της αγοράς, μειωμένη εμπιστοσύνη των επενδυτών και ενίσχυση της κατάτμησης του παγκόσμιου χρηματοπιστωτικού συστήματος.

5. Πώς επηρεάζει την διαχείριση κινδύνων των χρηματοπιστωτικών ιδρυμάτων (ΧΙ) η κατάτμηση;

Τα ΧΙ αντιμετωπίζουν πολλαπλές προκλήσεις διαχείρισης κινδύνων σε ένα κατακερματισμένο παγκόσμιο χρηματοπιστωτικό σύστημα. Αυτά περιλαμβάνουν:

• Κίνδυνος αντισυμβαλλομένου: Τα ΧΙ έχουν λιγότερες επιλογές για κατανομή κινδύνων και πηγές κεφαλαίων.
• Πιστωτικός κίνδυνος: Οι οίκοι αξιολόγησης ενδέχεται να επανεκτιμήσουν τα χρέη σε διάφορες δικαιοδοσίες και μπλοκ.
• Συναλλαγματικός κίνδυνος: Η άνοδος ανταγωνιστικών διεθνών αποθεματικών νομισμάτων δημιουργεί αστάθεια.
• Κίνδυνος εκτέλεσης επενδύσεων: Περιορισμοί στις κεφαλαιακές ροές, και κίνδυνοι κυβερνητικών κατασχέσεων, περιορίζουν τις επενδύσεις.
• Κίνδυνος ρευστότητας και φερεγγυότητας: Τα ΧΙ ενδέχεται να πρέπει να διατηρούν μεγαλύτερα αποθεματικά για την διαχείριση των κινδύνων.
• Κίνδυνος πρόσβασης στην αγορά: Οι κυρώσεις και άλλοι περιορισμοί μπορεί να αποκλείσουν τις εταιρείες από ορισμένες αγορές.
• Ρυθμιστικές απαιτήσεις: Η γεωπολιτική αστάθεια ενδέχεται να οδηγήσει σε περαιτέρω απαιτήσεις κεφαλαίου, ρευστότητας και δοκιμών πίεσης.
• Φήμη: Τα ΧΙ που είναι εκτεθειμένα σε μη ευθυγραμμισμένες χώρες μπορεί να αντιμετωπίσουν ζητήματα φήμης.
• Κίνδυνος αποτίμησης: Οι γεωπολιτικές πιέσεις μπορεί να αποδυναμώσουν την όρεξη των επενδυτών, μειώνοντας την ρευστότητα.

6. Ποια είναι τα βασικά βήματα για την προστασία του παγκόσμιου χρηματοπιστωτικού συστήματος από την υπερβολική κατάτμηση;

Για την προστασία του παγκόσμιου χρηματοπιστωτικού συστήματος, πρέπει να ληφθούν μέτρα τόσο σε πολιτικό όσο και σε επιχειρησιακό επίπεδο. Τα σημαντικά βήματα περιλαμβάνουν:

• Διατήρηση του κράτους δικαίου: Εξασφάλιση διαφάνειας και δικαιοσύνης στα νομικά και ρυθμιστικά πλαίσια.
• Σεβασμός των δικαιωμάτων ιδιοκτησίας: Προστασία των χρηματοοικονομικών και φυσικών δικαιωμάτων ιδιοκτησίας.
• Αποφυγή μονομερών κατασχέσεων: Εξαίρεση κρατικών περιουσιακών στοιχείων από μονομερείς κατασχέσεις, όπου είναι δυνατόν.
• Ενίσχυση των διεθνών οργανισμών: Υποστήριξη των διεθνών χρηματοπιστωτικών ιδρυμάτων και των φορέων καθορισμού προτύπων.
• Ρύθμιση αλλά αποφυγή πολιτικοποίησης: Διαχείριση των κρίσιμων χρηματοπιστωτικών υποδομών αποφεύγοντας παράλληλα την πολιτική τους χειραγώγηση.
• Διασφάλιση διαλειτουργικότητας: Βεβαιωθείτε ότι οι νέες και υπάρχουσες χρηματοπιστωτικές υποδομές είναι διαλειτουργικές.
• Προστασία της ανεξαρτησίας: Ενίσχυση της ανεξαρτησίας των δημοσιονομικών και νομισματικών πολιτικών.
• Εφαρμογή στοχευμένων κρατικών μέτρων: Σχεδιασμός κρατικών μέτρων που ελαχιστοποιούν ακούσιες συνέπειες.
• Προστασία ευάλωτων ομάδων: Δημιουργία εξαιρέσεων για την προστασία ευάλωτων ομάδων.
• Ενίσχυση της συνεργασίας: Συνεργασία σε τομείς κοινού ενδιαφέροντος, όπως η καταπολέμηση της χρηματοοικονομικής εγκληματικότητας.
• Προώθηση της πολυμερούς προσέγγισης: Εφαρμογή των κρατικών μέτρων σε πολυμερή βάση για την αποφυγή κατακερματισμού.
• Προώθηση των εναλλακτικών καναλιών πληρωμής: Δημιουργία εναλλακτικών καναλιών όπως CBDC.
• Βελτίωση της διαφάνειας: Αύξηση της διαφάνειας σχετικά με τους πιθανούς κινδύνους της κλιμάκωσης των εντάσεων.
• Αύξηση της συνοχής της πολιτικής: Συντονισμός μεταξύ των αναδυόμενων οικονομικών μπλοκ.

7. Πώς μπορούν να προσαρμοστούν τα χρηματοπιστωτικά ιδρύματα σε ένα πιο κατακερματισμένο παγκόσμιο χρηματοπιστωτικό σύστημα;

Τα ΧΙ πρέπει να υιοθετήσουν στρατηγικές προσαρμογής για να λειτουργούν αποτελεσματικά σε ένα κατακερματισμένο χρηματοπιστωτικό τοπίο. Αυτό περιλαμβάνει:

• Ενσωμάτωση γεωοικονομικών παραγόντων: Ενσωμάτωση γεωοικονομικών παραγόντων σε εκτιμήσεις μη χρηματοοικονομικού κινδύνου.
• Ενεργή συμμετοχή σε συζητήσεις πολιτικής: Συμμετοχή σε διαλόγους με τους υπεύθυνους χάραξης πολιτικής για να επισημαίνονται πιθανές ακούσιες συνέπειες των κανονιστικών μέτρων.
• Ευέλικτες στρατηγικές: Εξερεύνηση νέων αγορών και ευκαιριών εντός και μεταξύ των οικονομικών μπλοκ.
• Διαχείριση κινδύνου: Εφαρμογή ολοκληρωμένων στρατηγικών διαχείρισης κινδύνων για την άμβλυνση των κινδύνων.
• Δημιουργία συστημάτων: Κατασκευή εφεδρικών συστημάτων για την αντιμετώπιση των κινδύνων που προκύπτουν από την τεχνολογική και ρυθμιστική διαφοροποίηση.
• Επένδυση σε νέες τεχνολογίες: Υιοθέτηση νέων τεχνολογιών, όπως blockchain και τεχνητή νοημοσύνη, για βελτίωση της διαφάνειας και της αποδοτικότητας.

8. Ποια είναι η σημασία της υποστήριξης των ΑΜΑΑ για την παγκόσμια χρηματοπιστωτική σταθερότητα;

Η υποστήριξη των ΑΜΑΑ είναι ζωτικής σημασίας για τη διατήρηση της παγκόσμιας χρηματοπιστωτικής σταθερότητας. Η ενίσχυση των οικονομιών των ΑΜΑΑ τις καθιστά υπεύθυνες για ένα σταθερό παγκόσμιο χρηματοπιστωτικό σύστημα. Αυτό μπορεί να επιτευχθεί μέσω:

• Ενίσχυση της εγχώριας ικανότητας: Συνεργασία με κυβερνήσεις, χρηματοπιστωτικά ιδρύματα και πολυμερείς αναπτυξιακές τράπεζες.
• Βελτίωση της πρόσβασης σε κεφάλαια: Μεταρρύθμιση των πολυμερών αναπτυξιακών τραπεζών για την αύξηση των δανείων χαμηλού κόστους.
• Αναδιάρθρωση των οργάνων διακυβέρνησης: Εξασφάλιση μεγαλύτερης εκπροσώπησης των ΑΜΑΑ στα διεθνή χρηματοπιστωτικά ιδρύματα.
• Συνεργασία σε θέματα κοινού ενδιαφέροντος: Στήριξη πρωτοβουλιών για την καταπολέμηση της χρηματοοικονομικής εγκληματικότητας και την ενεργειακή μετάβαση.
• Προώθηση θετικής κρατικής εξουσίας: Εφαρμογή πολιτικών για την προώθηση των συμφερόντων των ΑΜΑΑ, ενθαρρύνοντας παράλληλα την οικονομική ανάπτυξη.
• Διαμόρφωση κινήτρων: Χρήση θετικών κινήτρων παρά μέτρων που διαταράσσουν την οικονομική δραστηριότητα.
• Διασφάλιση της διαφάνειας: Ενίσχυση της διαφάνειας των αποφάσεων και δημιουργία μιας βάσης για εμπιστοσύνη.
• Δημιουργία μηχανισμών ανταλλαγής πληροφοριών: Διευκόλυνση της ανταλλαγής πληροφοριών μεταξύ φορέων χάραξης πολιτικής και χρηματοπιστωτικών ιδρυμάτων.

Αυτές οι ενέργειες θα βοηθήσουν στη δημιουργία ενός πιο δίκαιου και βιώσιμου μέλλοντος, διασφαλίζοντας παράλληλα ότι το παγκόσμιο χρηματοπιστωτικό σύστημα παραμένει ανθεκτικό και αποτελεσματικό.

 
Πώς επηρεάζει η γεωπολιτική διάσπαση τη σταθερότητα του παγκόσμιου χρηματοπιστωτικού συστήματος;

Η γεωπολιτική διάσπαση επηρεάζει τη σταθερότητα του παγκόσμιου χρηματοπιστωτικού συστήματος με διάφορους τρόπους, όπως:

• Μείωση της παγκόσμιας οικονομικής παραγωγής και αύξηση του πληθωρισμού: Η διάσπαση μπορεί να οδηγήσει σε απώλειες στην παγκόσμια οικονομική παραγωγή, που κυμαίνονται από 0,6 έως 5,7 τρισεκατομμύρια δολάρια, και να αυξήσει τον πληθωρισμό, κάτι που με τη σειρά του ενδέχεται να απαιτήσει υψηλότερα επιτόκια και να επηρεάσει το κόστος δανεισμού.
• Ανισομερής κατανομή των επιπτώσεων: Οι αναδυόμενες αγορές και οι αναπτυσσόμενες οικονομίες (EMDEs), καθώς και χώρες όπως η Κίνα και η Ρωσία, θα μπορούσαν να υποστούν μεγαλύτερες απώλειες στο ΑΕΠ. Αυτές οι αλλαγές μπορεί να αναγκάσουν τις μικρότερες EMDEs να αναζητήσουν εναλλακτικές πηγές χρηματοδότησης εκτός του παραδοσιακού διεθνούς συστήματος, επιδεινώνοντας περαιτέρω τη διάσπαση.
• Αύξηση της μεταβλητότητας των τιμών των περιουσιακών στοιχείων: Η γεωπολιτική αβεβαιότητα και η μειωμένη επενδυτική όρεξη μπορούν να περιορίσουν τις επενδυτικές ευκαιρίες, να μειώσουν τη ρευστότητα και να συμβάλουν στην απομείωση της αξίας των περιουσιακών στοιχείων, αυξάνοντας τη μεταβλητότητα των τιμών.
• Μείωση της διασυνοριακής ροής κεφαλαίων: Οι αυξημένες γεωπολιτικές εντάσεις μπορούν να μειώσουν τις διασυνοριακές επενδύσεις και τις τραπεζικές χορηγήσεις. Η εμφάνιση οικονομικών μπλοκ θα μπορούσε να αλλάξει τις χρηματοοικονομικές ροές, καθιστώντας τις πιο περιφερειακά συγκεντρωμένες αντί για παγκόσμια ολοκληρωμένες.
• Αυξημένη πολυπλοκότητα και κόστος για τις χρηματοπιστωτικές εταιρείες: Οι εταιρείες ενδέχεται να χρειαστεί να δημιουργήσουν δαπανηρές περιττές λειτουργίες για να συμμορφωθούν με διαφορετικά πρότυπα και οι χώρες ενδέχεται να υποχρεωθούν να ευθυγραμμιστούν με ένα από τα ανταγωνιστικά τεχνολογικά πρότυπα.
• Επιπτώσεις στις αναδυόμενες αγορές και τις αναπτυσσόμενες οικονομίες (EMDEs): Οι EMDEs θα μπορούσαν να αντιμετωπίσουν σημαντικές προκλήσεις, όπως μειωμένη πρόσβαση σε κεφάλαια, μεγαλύτερο κόστος δανεισμού και δυσκολίες στην επίτευξη ελάφρυνσης του κρατικού χρέους.
• Κίνδυνος μείωσης της ρευστότητας: Οι γεωπολιτικές πιέσεις μπορούν να μειώσουν τη ρευστότητα σε ολόκληρο το χρηματοπιστωτικό σύστημα καθώς τα έθνη υψώνουν νέα εμπόδια στις αγορές συναλλάγματος, τις διασυνοριακές συναλλαγές και τις επενδυτικές ροές.
• Μειωμένη ικανότητα διαφοροποίησης κινδύνου: Η διάσπαση μειώνει την ικανότητα διαμοιρασμού και διαφοροποίησης των κινδύνων, καθιστώντας το σύστημα πιο ευάλωτο σε κλονισμούς.
• Αύξηση του κινδύνου διακανονισμού συναλλάγματος (FX): Η αύξηση του εμπορίου νομισμάτων των αναδυόμενων αγορών δημιουργεί ευκαιρίες αλλά και αυξάνει τις προκλήσεις όσον αφορά την υψηλότερη έκθεση σε συστημικό κίνδυνο, τη λιγότερο αποτελεσματική κατανομή κεφαλαίων και τους υψηλότερους κινδύνους διακανονισμού.
• Αλλαγές στη λήψη αποφάσεων του ιδιωτικού τομέα: Η αβεβαιότητα της πολιτικής που αυξάνεται από τη γεωπολιτική επηρεάζει τις επιχειρηματικές αποφάσεις και δυσκολεύει τον μακροπρόθεσμο στρατηγικό σχεδιασμό. Οι επιχειρήσεις αναγκάζονται να σταθμίσουν την απόδοση και τις επιχειρηματικές εκτιμήσεις έναντι των μεταβαλλόμενων γεωπολιτικών τάσεων και των σχετικών κινδύνων και κόστους.
• Αποδυνάμωση της εμπιστοσύνης στις διεθνείς χρηματοπιστωτικές δομές: Η αυξανόμενη γεωπολιτική ένταση και η χρήση οικονομικών κρατικών μέτρων για την προώθηση των εθνικών συμφερόντων οδηγούν σε ένα πιο κατακερματισμένο χρηματοπιστωτικό τοπίο.

Συνολικά, η γεωπολιτική διάσπαση μπορεί να υπονομεύσει τη σταθερότητα του παγκόσμιου χρηματοπιστωτικού συστήματος, καθιστώντας το πιο ευάλωτο σε κλονισμούς και μειώνοντας την αποτελεσματικότητά του στην προώθηση της οικονομικής ανάπτυξης. Η έκθεση προτείνει οκτώ αρχές και κανόνες εμπλοκής για την προστασία του παγκόσμιου χρηματοπιστωτικού συστήματος από την υπερβολική διάσπαση.

 
Ποιες είναι οι μακροοικονομικές επιπτώσεις της διάσπασης του παγκόσμιου χρηματοπιστωτικού συστήματος;

Οι μακροοικονομικές επιπτώσεις της διάσπασης του παγκόσμιου χρηματοπιστωτικού συστήματος είναι σημαντικές και πολυδιάστατες. Σύμφωνα με τις πηγές, οι κυριότερες επιπτώσεις περιλαμβάνουν:

• Μείωση του παγκόσμιου ΑΕΠ: Η διάσπαση μπορεί να οδηγήσει σε σημαντική μείωση της παγκόσμιας οικονομικής παραγωγής. Οι απώλειες στο ΑΕΠ ενδέχεται να κυμαίνονται από 0,6 έως 5,7 τρισεκατομμύρια δολάρια βραχυπρόθεσμα, που αντιστοιχεί στο 5% του παγκόσμιου ΑΕΠ. Αυτό το ποσό είναι διπλάσιο από τις απώλειες που προκλήθηκαν από την πανδημία COVID-19. Μακροπρόθεσμα, οι απώλειες στο ΑΕΠ θα μπορούσαν να φτάσουν το 4% της παγκόσμιας οικονομικής ανάπτυξης.
• Αύξηση του πληθωρισμού: Η διάσπαση του παγκόσμιου χρηματοπιστωτικού συστήματος μπορεί να επιταχύνει τον πληθωρισμό. Σύμφωνα με το μοντέλο της έκθεσης, ο πληθωρισμός αυξάνεται σταθερά στις περισσότερες χώρες καθώς αυξάνεται η διάσπαση. Σε ένα σενάριο όπου το παγκόσμιο χρηματοπιστωτικό σύστημα και η οικονομία διαχωρίζονται σε δύο διακριτά μπλοκ, ο πληθωρισμός θα μπορούσε να αυξηθεί κατά περισσότερο από 5%. Αυτό πιθανότατα θα απαιτήσει αύξηση των επιτοκίων και θα επηρεάσει το κόστος δανεισμού για τα άτομα, τις επιχειρήσεις και τις κυβερνήσεις.
• Διαφοροποιημένες επιπτώσεις μεταξύ χωρών και περιοχών: Οι επιπτώσεις της διάσπασης δεν θα είναι ομοιόμορφα κατανεμημένες παγκοσμίως. Χώρες και περιοχές με λιγότερο ανεπτυγμένες ή ολοκληρωμένες κεφαλαιαγορές, ιδίως οι αναδυόμενες αγορές και οι αναπτυσσόμενες οικονομίες (EMDEs) και χώρες όπως η Κίνα και η Ρωσία, ενδέχεται να υποστούν σημαντικά μεγαλύτερες απώλειες στο ΑΕΠ. Για παράδειγμα, σε ορισμένα σενάρια, οι EMDEs ενδέχεται να αντιμετωπίσουν απώλειες έως και 11% στο ΑΕΠ. Αυτές οι διαφοροποιήσεις μπορεί να οδηγήσουν τις μικρότερες EMDEs να αναζητήσουν εναλλακτικές πηγές χρηματοδότησης εκτός του παραδοσιακού διεθνούς συστήματος, επιδεινώνοντας περαιτέρω τη διάσπαση.
• Μείωση της ρευστότητας: Οι γεωπολιτικές πιέσεις και η αύξηση των φραγμών στις διασυνοριακές συναλλαγές και τις επενδύσεις μπορούν να μειώσουν τη ρευστότητα σε ολόκληρο το χρηματοπιστωτικό σύστημα. Αυτό με τη σειρά του, μπορεί να καταστήσει δυσκολότερη την εξασφάλιση χρηματοδότησης για επενδύσεις, ιδίως σε χώρες με λιγότερο ανεπτυγμένες κεφαλαιαγορές. Έρευνα του ΔΝΤ δείχνει ότι μια σημαντική αύξηση των γεωπολιτικών εντάσεων μεταξύ δύο χωρών μπορεί να μειώσει τις διμερείς διασυνοριακές επενδύσεις και τις τραπεζικές χορηγήσεις κατά περίπου 15%.
• Αύξηση του κόστους συμμόρφωσης: Η αυξανόμενη γεωπολιτική διάσπαση μπορεί να οδηγήσει σε ρυθμιστική απόκλιση, που αυξάνει το κόστος συμμόρφωσης για τον δημόσιο και τον ιδιωτικό τομέα. Η δημιουργία παράλληλων αλλά ασύμβατων υποδομών χρηματοπιστωτικής αγοράς (FMIs) μπορεί να αυξήσει περαιτέρω το κόστος και την πολυπλοκότητα.
• Απώλεια ευκαιριών για διαφοροποίηση κινδύνου: Η διάσπαση μπορεί να μειώσει την ικανότητα διαμοιρασμού και διαφοροποίησης των κινδύνων, καθιστώντας το σύστημα πιο ευάλωτο σε κλονισμούς. Οι χρηματοοικονομικές ροές θα μπορούσαν να γίνουν πιο περιφερειακά συγκεντρωμένες, περιορίζοντας τις ευκαιρίες διαφοροποίησης για τους επενδυτές.
• Αρνητικές συνέπειες για το εμπόριο: Η διάσπαση μπορεί να επηρεάσει το παγκόσμιο εμπόριο λόγω των νέων εμποδίων και περιορισμών, οδηγώντας σε αναποτελεσματική αναδιοργάνωση των χαρτοφυλακίων και των αλυσίδων εφοδιασμού, αυξάνοντας τον παγκόσμιο πληθωρισμό. Επιπλέον, οι δασμοί, οι περιορισμοί στις εξαγωγές και οι επενδυτικοί περιορισμοί μπορούν να οδηγήσουν σε αναποτελεσματικές αναδιαρθρώσεις, που έχουν ως αποτέλεσμα την αύξηση του κόστους.

Συνολικά, οι μακροοικονομικές επιπτώσεις της διάσπασης του παγκόσμιου χρηματοπιστωτικού συστήματος είναι σημαντικές και απαιτούν συντονισμένες προσπάθειες για την άμβλυνση των αρνητικών συνεπειών και τη διατήρηση της σταθερότητας και της αποτελεσματικότητας του συστήματος.