Η Κίνα διεξάγει “πόλεμο” κατασκευής, αποσκοπώντας στην αποβιομηχάνιση των αντιπάλων της

Η απώλεια βιομηχανικής παραγωγής στις δημοκρατικές χώρες αποτελεί σοβαρή απειλή. Η αντιμετώπισή της απαιτεί μια συνεκτική στρατηγική που συνδυάζει έξυπνους δασμούς, αποτελεσματική βιομηχανική πολιτική και μια ισχυρή κοινή αγορά.

 
Άρθρο στο  noahpinion.blog εξετάζει την επικίνδυνη υπεροχή της Κίνας στην παγκόσμια βιομηχανική παραγωγή, χαρακτηρίζοντας την ως «πόλεμο» στον οποίο οι δημοκρατίες χάνουν. Ο συγγραφέας επισημαίνει την κυριαρχία της Κίνας σε κρίσιμους τομείς, όπως τα drones και οι μπαταρίες, και προειδοποιεί για τις σοβαρές γεωπολιτικές συνέπειες αυτής της κατάστασης. Αναλύονται οι αδυναμίες των ΗΠΑ και των συμμάχων τους στην αντιμετώπιση αυτής της πρόκλησης, καθώς και οι ανεπαρκείς στρατηγικές των Ρεπουμπλικανών και των Δημοκρατικών. Τέλος, παρουσιάζεται ένα πρόσφατο περιστατικό με Κινέζικες ηλιακές συσκευές ως παράδειγμα της δυνατότητας για οικονομικό και ψηφιακό σαμποτάζ.

 
Η Επιρροή της Κινεζικής Κυριαρχίας στην Κατασκευή στις Διεθνείς Σχέσεις

Η αυξανόμενη κυριαρχία της Κίνας στην κατασκευή επηρεάζει τις γεωπολιτικές σχέσεις με διάφορους τρόπους.

• Δημιουργεί ανισορροπία ισχύος. Η Κίνα έχει γίνει ο κυρίαρχος παγκόσμιος κατασκευαστής, φτάνοντας το 45% της παγκόσμιας παραγωγής, αφήνοντας πίσω τις Ηνωμένες Πολιτείες και τους συμμάχους τους. Αυτή η κυριαρχία της δίνει ένα σημαντικό πλεονέκτημα σε πιθανές στρατιωτικές συγκρούσεις, αφού θα μπορεί να παράγει οπλικά συστήματα, όπως drones και μπαταρίες, με πολύ ταχύτερους ρυθμούς.
• Οδηγεί σε οικονομική εξάρτηση. Χώρες σε όλο τον κόσμο βασίζονται ολοένα και περισσότερο στην Κίνα για την παραγωγή βασικών προϊόντων, συμπεριλαμβανομένων τεχνολογιών όπως ηλιακά πάνελ και ηλεκτρονικά είδη. Αυτή η εξάρτηση δίνει στην Κίνα σημαντική επιρροή στις διεθνείς σχέσεις, καθώς μπορεί να χρησιμοποιήσει την οικονομική της ισχύ για να ασκήσει πίεση σε άλλες χώρες.
• Υπονομεύει τη βιομηχανική βάση των αντιπάλων της. Η Κίνα χρησιμοποιεί την βιομηχανική της ισχύ για να “αποβιομηχανοποιήσει” τους γεωπολιτικούς της αντιπάλους, όπως οι ΗΠΑ, η Γερμανία και η Ιαπωνία. Πλημμυρίζει τις διεθνείς αγορές με φθηνά προϊόντα, συχνά επιδοτούμενα, με αποτέλεσμα να οδηγεί τις εταιρείες των χωρών αυτών εκτός αγοράς.
• Δημιουργεί νέα πεδία ανταγωνισμού. Η Κίνα επενδύει μαζικά σε βιομηχανίες στρατηγικής σημασίας, όπως τα ηλεκτρικά οχήματα, οι μπαταρίες και οι ημιαγωγοί. Αυτό εντείνει τον ανταγωνισμό με τις ΗΠΑ και τους συμμάχους τους, οι οποίοι προσπαθούν να διατηρήσουν την τεχνολογική τους υπεροχή.

Η άνοδος της Κίνας ως κατασκευαστικής υπερδύναμης έχει δημιουργήσει μια νέα πραγματικότητα στις γεωπολιτικές σχέσεις. Η ικανότητα της χώρας να παράγει μαζικά αγαθά, συμπεριλαμβανομένων κρίσιμων τεχνολογιών, της δίνει άνευ προηγουμένου επιρροή.

Σημαντικό είναι να σημειωθεί ότι, ενώ οι πηγές εστιάζουν στις ΗΠΑ και τους συμμάχους τους, η κινεζική κυριαρχία στην κατασκευή έχει παγκόσμιες επιπτώσεις. Είναι απαραίτητο να εξετάσουμε πως αυτή η μετατόπιση ισχύος επηρεάζει τις σχέσεις μεταξύ όλων των χωρών, συμπεριλαμβανομένης της Ελλάδας.

 
Στρατηγικές ΗΠΑ και Συμμάχων για την Αντιμετώπιση της Κίνας

Οι πηγές εστιάζουν κυρίως στην αυξανόμενη βιομηχανική ισχύ της Κίνας και στις επιπτώσεις της για τις ΗΠΑ και τους συμμάχους τους, παρά στις συγκεκριμένες στρατηγικές που ακολουθούν. Ο συγγραφέας υποστηρίζει ότι η Κίνα διεξάγει “πόλεμο” κατασκευής, αποσκοπώντας στην αποβιομηχάνιση των αντιπάλων της.

• ΗΠΑ: Οι πηγές παρουσιάζουν δύο διαφορετικές προσεγγίσεις στις ΗΠΑ για την αντιμετώπιση της Κίνας:
  • Ρεπουμπλικάνοι: Προτιμούν τα τέλη ως κύριο όπλο.
  • Δημοκρατικοί: Υποστηρίζουν την βιομηχανική πολιτική, με επιδοτήσεις και επενδύσεις σε στρατηγικούς τομείς.
• Σύμμαχοι: Δεν υπάρχουν πολλές πληροφορίες για τις στρατηγικές των συμμάχων των ΗΠΑ. Οι πηγές αναφέρουν ότι η Γερμανία και η Ιαπωνία πλήττονται ιδιαίτερα από τον κινεζικό ανταγωνισμό.
• Προβλήματα:
  • Οι πηγές υποστηρίζουν ότι καμιά από τις δύο αμερικανικές προσεγγίσεις δεν είναι πλήρης.
  • Η πολιτική των Ρεπουμπλικανών για τέλη σε συμμάχους υπονομεύει την δημιουργία μιας ενιαίας αγοράς για την αντιμετώπιση της Κίνας.
  • Η γραφειοκρατία και οι κανονισμοί εμποδίζουν την αποτελεσματικότητα της βιομηχανικής πολιτικής των Δημοκρατικών.
• Κύριες ιδέες:
  • “Πόλεμος” κατασκευής: Η Κίνα επενδύει μαζικά στην βιομηχανία, με στόχο να κυριαρχήσει στην παγκόσμια παραγωγή.
  • Αποβιομηχάνιση αντιπάλων: Η Κίνα χρησιμοποιεί την υπερπαραγωγή για να εκτοπίσει τους ξένους ανταγωνιστές από την αγορά.
  • Στρατηγική απειλή: Η αυξανόμενη βιομηχανική ισχύς της Κίνας αποτελεί απειλή για την ασφάλεια των ΗΠΑ και των συμμάχων τους.
• Συμπεράσματα:
  • Οι πηγές κρούουν τον κώδωνα του κινδύνου για την άνοδο της Κίνας.
  • Υποστηρίζουν την ανάγκη για μια πιο ολοκληρωμένη και αποτελεσματική στρατηγική από τις ΗΠΑ και τους συμμάχους τους.

Σημείωση: Οι πηγές επικεντρώνονται στην αμερικανική οπτική γωνία. Δεν παρέχουν λεπτομερή ανάλυση των στρατηγικών των Ευρωπαίων και άλλων συμμάχων.

 
Αντιμετώπιση της απώλειας βιομηχανικής παραγωγής στις δημοκρατικές χώρες

Η απώλεια βιομηχανικής παραγωγής στις δημοκρατικές χώρες μπορεί να αντιμετωπιστεί με μια τριπλή στρατηγική:

• Δασμοί και άλλα εμπόδια στο εμπόριο με την Κίνα: Αυτό θα αποτρέψει τις ξαφνικές εισροές κινεζικών εξαγωγών που οδηγούν σε βίαιη αποβιομηχάνιση άλλων χωρών.
• Βιομηχανική πολιτική: Θα διατηρήσει και θα επεκτείνει την παραγωγική ικανότητα στις δημοκρατικές χώρες.
• Δημιουργία μιας μεγάλης κοινής αγοράς εκτός Κίνας: Αυτό θα επιτρέψει στους μη Κινέζους κατασκευαστές να επιτύχουν οικονομίες κλίμακας.

Σύμφωνα με τις πηγές, η προσέγγιση που βασίζεται στους δασμούς, όπως αυτή που προωθείται από το Ρεπουμπλικανικό Κόμμα στις ΗΠΑ, υπονομεύει τη δημιουργία μιας κοινής αγοράς. Η επιβολή δασμών σε συμμάχους στερεί τους Αμερικανούς κατασκευαστές από φθηνά εξαρτήματα και προκαλεί αντίποινα, περιορίζοντας τις διαθέσιμες αγορές.

Η βιομηχανική πολιτική, που υποστηρίζεται από τους Δημοκρατικούς στις ΗΠΑ, έχει σημειώσει κάποια επιτυχία, αλλά παρεμποδίζεται από γραφειοκρατία και κανονισμούς. Επιπλέον, η εστίαση στην παροχή θέσεων εργασίας αντί για την εθνική άμυνα οδηγεί σε καθυστερήσεις και υπερβάσεις κόστους.

Είναι σημαντικό να σημειωθεί ότι η αυτοματοποίηση είναι απαραίτητη για την αύξηση της παραγωγικότητας, αλλά ορισμένοι στις δημοκρατικές χώρες αντιτίθενται σε αυτήν λόγω της απώλειας θέσεων εργασίας. Η Κίνα, αντίθετα, προωθεί την αυτοματοποίηση με ταχείς ρυθμούς.

Τέλος, η Κίνα χρησιμοποιεί επιθετικές βιομηχανικές πολιτικές για να κυριαρχήσει στην παγκόσμια παραγωγή. Χρησιμοποιεί φθηνά δάνεια, φορολογικές ελαφρύνσεις και επιδοτήσεις για να ενισχύσει τη βιομηχανία της και να εκτοπίσει τους ανταγωνιστές της.

Συνοψίζοντας, η απώλεια βιομηχανικής παραγωγής στις δημοκρατικές χώρες αποτελεί σοβαρή απειλή. Η αντιμετώπισή της απαιτεί μια συνεκτική στρατηγική που συνδυάζει έξυπνους δασμούς, αποτελεσματική βιομηχανική πολιτική και μια ισχυρή κοινή αγορά.