Κατασκευαστές αισιοδοξίας

Η τρομερά αναποτελεσματική χρήση του πολύτιμου εργαλείου με την ονομασία χρόνος (προσαρμογής στα μνημόνια, αλλεπάλληλων δανείων, διαχείριση μη βιώσιμου χρέους, εφαρμογής μεταρρυθμίσεων δευτερεύουσας σημασίας, κ.α.) έχει παραγάγει μηδενικά αποτελέσματα.

Θα μπορούσε να αποδώσει σημαντικότατα αποτελέσματα με την προϋπόθεση εφαρμογής κανόνων στοιχειώδους μάνατζμεντ.

Τώρα η κατασκευή αισιοδοξίας είναι ψυχαναγκαστική και φαντάζει πολυτέλεια όταν τα σοβαρά προβλήματα έχουν ήδη εμφανιστεί και αποκαλύπτονται για το σύνολο της κοινωνίας.

Η αισιοδοξία δεν μπορεί να παρακάμψει την πραγματικότητα-αντιθέτως προκαλεί οργή όταν συγκρουόμενη με την κοινή λογική και τις αμείλικτες  διαπιστώσεις δεν μπορεί να αιτιολογήσει την αγορά χρόνου που σπαταλήθηκε σε διαχείριση ενός project  με εγγενείς αδυναμίες –σκληρό ευρωνόμισμα που παράγει δυσλειτουργίες, σε συνδυασμό με μια προκλητική έλλειψη  ευρωπαϊκής αλληλεγγύης.

Η ένδειξη ενοχής από τις δηλώσεις Μέρκελ και λοιπών επιβεβαιώνουν το σύνδρομο, και βεβαίως  το βαρύτατο ιστορικό έλλειψης ελεγκτικού μηχανισμού για να μην ξεφύγουν τα ελλείμματα από τα (υπόπτως αδιάφορα) αρμόδια ευρωπαϊκά όργανα.

Ο ευρωζουρλομανδύας αποτελεί απειλή  γιατί μειώνει την αξία και την υπεραξία ενός έθνους, σειράς υγιών επιχειρήσεων, ατόμων και πολιτών. Το εθνικό σχέδιο ανάταξης (από την σοβαρή McKinsey) παρότι έχει κατατεθεί εδώ και δύο χρόνια και ήταν ( και είναι) στα χέρια αυτών που έπρεπε, έχει αραχνιάσει.

Η μετρήσιμη διαπίστωση είναι μία- η ζωτικότητα του έθνους έχει τρωθεί  και το ακριβό ευρώ υπονομεύει την πορεία μας. Επ’ αυτού καμία πολιτική συνέχισης αυτού του μονόδρομου δεν αποτελεί εγγύηση μακροπρόθεσμης λύσης. Για να μην αναφέρουμε την ακατανόητη  έλλειψη εθνικής συνεννόησης, (ποιος την επέβαλλε και ποιοι την ανέχονται;) είναι και αυτό καταγεγραμμένο ιστορικό πολιτικής.

Θα χορέψουμε σε αυτόν τον χορό των μεταμφιεσμένων;

Θα εξακολουθούμε να βαδίζουμε στο τοπίο της  ευρωομίχλης νεκροζώντανοι;

Ή θα βρούμε το κουράγιο να διαπραγματευτούμε αληθινές ορθολογικές προοπτικές με ένα ευέλικτο και χρήσιμο νόμισμα, ή με μια νέα ισοτιμία στο υπάρχον ακριβό, ή εκτός ευρωζώνης και εντός Ευρώπης ή με όποιο άλλο μοντέλο, που θα αποτυπώνει καθαρά  τις δυνατότητες ανάταξης και θα αποτελεί καταλύτη ουσιαστικής επανεκκίνησης- σε συνδυασμό με ένα σχέδιο αληθινής βοήθειας τύπου Μάρσαλ;

Θα αρκεστούμε να βαδίζουμε στην περπατησιά που μας επιτρέπουν  τα γνωστά αναποτελεσματικά  δεκανίκια ή θα τρέξουμε με ρωμαλέα βήματα –αυτά που ξέρουμε και το έχουμε αποδείξει;

Θα αποδείξουμε ότι έχουμε την δύναμη να πιστέψουμε πραγματικά στις δυνάμεις ενός έξυπνου έθνους ή θα συμβιβαστούμε με την διαχείριση της ευρωμιζέριας και των κλειστοφοβικών πολιτικών; Πιστεύουμε περισσότερο στην Ελλάδα και τις δυνατότητες των πολιτών της παρά στην ακριβή και αποστασιοποιημένη γραφειοκρατία των Βρυξελλών.

Παναγιώτης Τσακιρίδης