Με μυαλό και ψυχή

Συνηθίσαμε και σαπίσαμε. Με τις συνήθεις αερολογίες των δήθεν κυβερνώντων, τις αφόρητες κοινοτοπίες των δήθεν υπευθύνων. Και χάσαμε χρόνο.

Συνηθίσαμε, ανεχθήκαμε και σαπίσαμε. Να παρακολουθούμε την οικονομία να γίνεται άθυρμα, χαμηλού επιπέδου ανεκδότων του εξυπνάκια υπουργού Οικονομικών. Και χάσαμε χρόνο.

Συνηθίσαμε, αδιαφορήσαμε και σαπίσαμε. Τον ανόητο λόγο των ανεύθυνων και τον τρόπο σκέψης περιορισμένου εύρους που ασχολείται με τα δευτερεύοντα αντί να χαράζει λεωφόρους αυτοπεποίθησης βάση σχεδίου. Και χάσαμε χρόνο.

Συνηθίσαμε, παραιτηθήκαμε και ανεχτήκαμε. Τις βλακώδεις αυταπάτες, τις ατέρμονες, σχεδιασμένες και ασφαλείς συγκρούσεις. Τον περήφανο διαπραγματευτή της χασούρας.Και χάσαμε χρόνο.

Συνηθίσαμε και απελπιστήκαμε. Και χάσαμε χρόνο. Όπως θέλανε.

Συνηθίσαμε τις χοντράδες, τα ψέματα, τις δικαιολογίες, τις μηχανορραφίες, τις σκοπιμότητες, την αυθάδεια λόγου, την υστεροβουλία, την προχειρότητα, τις δουλειές του ποδαριού που αφορούν το μέλλον μιας χώρας, το θέατρο, την ελπίδα των αστήρικτων προβλέψεων, την κόπωση που επιφέρει η εξάντληση της δήθεν καταγγελίας, το κούφιο χτύπημα στο έδρανο αδρανών δήθεν πολιτικών, το δάχτυλο άχτι ηττοπαθών πολιτικών. Συνηθίσαμε στην αηδία. Και χάσαμε χρόνο.

Συνηθίσαμε και απελπιστήκαμε. Και χάσαμε χρόνο. Όπως θέλανε.

Συνηθίσαμε να πληρώνουμε χρόνο και χρήμα στην εκπαίδευση αδαών ερασιτεχνών.

Συνηθίσαμε στην ιδέα ότι αυτή είναι η μοίρα μας. Και αφήσαμε τις ευθύνες του μέλλοντος μας στους εγκληματικά ανίκανους.

Συνηθίσαμε στην αδράνεια όταν θα έπρεπε να χτυπήσουμε την γροθιά λέγοντας φτάνει πια. Νισάφι.

Συνηθίσαμε και απελπιστήκαμε. Και χάσαμε χρόνο. Όπως θέλανε.

Συνηθίσαμε αλλά δεν εθιστήκαμε. Δεν αλλοτριωθήκαμε. Δεν σκύψαμε το κεφάλι. Στο χέρι μας, στο μυαλό και την ψυχή μας είναι η απάντηση και η λύση.

Συνηθίσαμε και τους μοιάσαμε; Από ανάγκη, από επιλογή, από άποψη; Όχι.

Εσύ, είσαι ο κρίσιμος παράγοντας. Όσο μπορείς μην συνηθίσεις στο σαγηνευτικό νανούρισμα της σαπίλας. Ξέρεις. Αυτής που σε χαϊδεύει, δεν έχει καμία απαίτηση, σου τάζει τα πάντα, σε απονευρώνει, σε χειρίζεται. Με το συναίσθημα των απατηλών υποσχέσεων. Οφείλεις να είσαι ο δημιουργός του νέου, των ευκαιριών, του καινούργιου. Εσύ, είσαι ο κληρονόμος της συλλογικής προσπάθειας όσων εξαιρετικών ανθρώπων της δημιουργίας προηγήθηκαν. Εσύ, είσαι και ο ρεαλιστής δημιουργός του μέλλοντος σου. Γνωρίζεις πως μπορείς με τα χέρια σου να στύψεις μια πέτρα να οργώσεις ένα ξερό χωράφι, να ποτίσεις ένα κατάξερο άγονο έδαφος. Εσύ, με τα αντισώματα μέσα στην λάσπη της σαπίλας, μπορείς να υψώσεις φωνή γιατί κέρδισες αυτό το δικαίωμα. Το δικαίωμα της αντίστασης στην ισοπέδωση.

Π.Τσακιρίδης