Ο χαρισματικός Γεώργιος Παρασκευαΐδης

• του Καθηγητή Κωνσταντίνου Χριστοφίδη, Πρύτανη του Πανεπιστημίου Κύπρου

•Πρόσωπα όπως ο Γιώργος Παρασκευαΐδης μας θυμίζουν ότι το μέλλον και η προοπτική κάθε χώρας είναι άρρηκτα συνδεδεμένα με την ποιότητα των ανθρώπων της, με την ακεραιότητα του χαρακτήρα τους και τις αξίες που καθοδηγούν τα έργα και τις πράξεις τους

 

Κωνσταντίνος Χριστοφίδης

«Για τον Γεώργιο Παρασκευαΐδη έχουν γραφτεί τόσα πολλά, όμως, η έμπνευση που μπορεί να αντλήσει κανείς από τον πλούτο του χαρακτήρα και της ζωής του είναι μεγάλη, που γίνεται εύκολο να αποφύγεις τα τετριμμένα και να αναδείξεις με μοναδικότητα κάθε φορά πτυχές από την προσφορά του.

Ανήκει ο Γεώργιος Παρασκευαΐδης στην κατηγορία των χαρισματικών ανθρώπων που με τη στάση ζωής και το παράδειγμά τους κινητοποιούν την κοινωνία να παραμένει δημιουργική και δραστήρια.

Διορατικός, ταλαντούχος και πολυπράγμονας εμφυσά στον καθένα μας την τόλμη να επιχειρεί μεγαλεπήβολα έργα, ακόμα και σε καιρούς κρίσης. Εν μέσω του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου δεν δίστασε να δραστηριοποιηθεί επιχειρηματικά, συνεργαζόμενος με τον Στέλιο Ιωάννου, αποδεικνύοντας με τον καλύτερο τρόπο ότι μια περίοδος κρίσης είναι και περίοδος ευκαιριών.

Πολυσχιδής προσωπικότητα, εκλεπτυσμένος κοσμοπολίτης με εξαιρετική καλλιέργεια, διέκρινες σε αυτόν τον αριστοκράτη του Μιλάνου που μπορούσε να συνομιλεί με άνεση με ξένους πολιτικούς και διεθνείς προσωπικότητες, αλλά και τον ζεστό και ανοικτό άνθρωπο της Κύπρου που παρέμενε απλός και εγκάρδιος, εκπέμποντας ταυτόχρονα τον αέρα της πολύβουης μητρόπολης του Βορρά και τη λεπτή μυρωδιά των λεμονανθών της Λαπήθου.

Προσφέροντας τα μέγιστα στον συνάνθρωπό και έχοντας συμπαραστάτη τη σύζυγό του Θέλμα, ο Γώγος, όπως συνήθιζαν να τον φωνάζουν, ανήκει ακόμα στη μεγάλη παράδοση των φιλάνθρωπων επαγγελματιών, με πολύ ανεπτυγμένο το αίσθημα της αλληλεγγύης και της κοινωνικής ευθύνης. Αναφέρω ενδεικτικά τη συνεισφορά του Ιδρύματος «Γεώργιου και Θέλμας Παρασκευαΐδη» για ειδικευμένη ιατρική παρέμβαση, για παιδιά που σπούδασαν με τη στήριξη του ιδρύματος και για νεφροπαθείς που μεταμοσχεύθηκαν στο Παρασκευαΐδειο Μεταμοσχευτικό Κέντρο.

Μεγάλος Κύπριος ευπατρίδης, αληθινός πατριώτης, ο Γεώργιος Παρασκευαΐδης, αποτελεί εθνικό κεφάλαιο όχι μόνο για την Κύπρο, αλλά και τον Ελληνισμό, τα όρια του οποίου ξεπέρασε θεαματικά. Ήταν σχεδόν νομοτελειακή εξέλιξη ότι θα συνέβαινε αυτό από ένα τολμηρό και ανήσυχο πνεύμα, που σε εποχές οι οποίες χαρακτηρίζονταν από εσωστρέφεια και προβλήματα στην Κύπρο, θα δημιουργούσε νέους δρόμους ανάπτυξης ως αποτέλεσμα του υψηλού επιπέδου επαγγελματισμού και αριστείας που τον χαρακτήριζαν.

Αποτελεί επίσης εθνικό κεφάλαιο καθώς, μετά την καταστροφή του ’74, εργοδότησε χιλιάδες Κυπρίους, ανάμεσά τους και πολλούς εκτοπισμένους, στηρίζοντας έτσι τον προσφυγικό κόσμο και παράλληλα τονώνοντας τη χειμαζόμενη κυπριακή οικονομία. Δεν θα ήταν υπερβολή να ισχυριστεί κανείς πως μετά τη σημαντική εξωτερική οικονομική βοήθεια που δέχτηκε αμέσως μετά το ’74 η Κύπρος, η συμβολή της εταιρείας Ιωάννου και Παρασκευαΐδη (J&P) ήταν ίσως ο δεύτερος σημαντικότερος παράγοντας για την επανεκκίνηση και ανάπτυξη της κυπριακής οικονομίας κατά τη ζοφερή εκείνη εποχή. Παράλληλα με τις διεθνείς του δραστηριότητες, μεριμνούσε για την προώθηση του κυπριακού προβλήματος, καθώς και τη διαφώτιση των συνεργατών του διεθνώς σχετικά με την κατεχόμενη πατρίδα του.

Πρωτοπόρος για την εποχή του, θα έλεγε κανείς ότι δρούσε με όρους παγκοσμιοποίησης, πριν καν η παγκοσμιοποίηση εμφανιστεί ως έννοια! Και όπως όλοι οι πρωτοπόροι, είχε για ανοικτό ορίζοντά του όχι τα εθνικά σύνορα, αλλά, στην πραγματικότητα, τον κόσμο και έδειξε ότι οι δυνατότητες ενός ατόμου δεν περιορίζονται από τον χώρο καταγωγής και διαμονής του, ούτε από τις ιστορικές συνθήκες, αλλά μόνο από τη δύναμη του μυαλού, την προνοητικότητα και τη φαντασία του.

Απέδειξε προπαντός, μέσα από την πολυδιάστατη δράση του, ότι εκτός από μυαλό, λογική και σύνεση, χρειάζεται να είμαστε εμψυχωμένοι και γενναίοι, για να μην φοβόμαστε τις τομές και τις ρήξεις, να μην φοβόμαστε να ανοίξουμε δρόμους για τους εαυτούς και την πατρίδα μας, να μην φοβόμαστε να οραματιζόμαστε και να ονειρευόμαστε, ώστε να υπερασπιστούμε την ταυτότητα και τις αξίες μας ως Έλληνες και παγκόσμιοι πολίτες.

Ο Γιώργος Παρασκευαΐδης ταξίδεψε την Κύπρο σε όλο τον κόσμο, διεύρυνε τα σύνορά της με έναν πρωτόγνωρο και δημιουργικό τρόπο. Γνώριζε πολύ καλά ότι δεν υπάρχει ευνοϊκός άνεμος για καράβια που δεν ξέρουν τον προορισμό τους.  Γνώριζε πολύ καλά και τον προορισμό του, αλλά ακόμη καλύτερα το σημείο εκκίνησής του.

Σε μια εποχή κυνισμού, απαξίωσης, παρακμής και αίσθησης ματαιοπονίας, πρότυπα, όπως ο Γιώργος Παρασκευαΐδης, τα χρειαζόμαστε πολύ. Τα χρειαζόμαστε όχι απλώς ως σημεία αναφοράς, αλλά γιατί είναι ζωντανές αποδείξεις του συνθήματος «τίποτε δεν είναι αδύνατο» ή καλύτερα «το αδύνατο δεν είναι τίποτε». Αλλά αυτό «το αδύνατο» θέλει μυαλό, θέλει σκληρή δουλειά και αφοσίωση και ταυτόχρονα το ηθικό βάρος του ανθρωπισμού, της προσωπικής καλλιέργειας και της κοινωνικής προσφοράς.

Πρόσωπα όπως ο Γιώργος Παρασκευαΐδης μας θυμίζουν ότι το μέλλον και η προοπτική κάθε χώρας είναι άρρηκτα συνδεδεμένα με την ποιότητα των ανθρώπων της, με την ακεραιότητα του χαρακτήρα τους και τις αξίες που καθοδηγούν τα έργα και τις πράξεις τους.

Όσο λοιπόν υπάρχουν άνθρωποι σαν το Γώγο, όσο εμπνεόμαστε από το παράδειγμα τέτοιων ανθρώπων, υπάρχει ελπίδα για ένα καλύτερο αύριο. Γιατί παρακολουθώντας την πορεία του, κατανοούμε ότι πραγματικά επιτυχημένος είναι ο άνθρωπος που συνδέει τη σκληρή εργασία για προσωπική διάκριση με την προσφορά στον τόπο και την ευημερία του συνόλου.

Η δική μας υπέρβαση λοιπόν, η υποχρέωση κάθε γνήσιου πατριώτη, όπως ήταν και ο Λαπηθιώτης Γεώργιος Παρασκευαΐδης, είναι να γίνουμε καλύτεροι, για να  δημιουργήσουμε μία Κύπρο ανοικτή, με ποιότητα, με βάθος και με υψηλούς στόχους για το μέλλον. Αυτή θα είναι και η ιστορική και προσωπική δικαίωση του Γεώργιου Παρασκευαΐδη και όλων των ανθρώπων που δημιούργησαν γενιά με γενιά, έναν ολόκληρο και μοναδικό πολιτισμό, σε αυτό τον τόπο.

Το Πανεπιστήμιο Κύπρου με γνώμονα το πολυσήμαντο και εξαίρετο έργο του και σε συνεννόηση με την οικογένειά του θεσμοθέτησε και διοργανώνει από το 2012 ετήσια διάλεξη εις μνήμην του, κατά τη γενέθλια μέρα του Γεώργιου Παρασκευαΐδη (16 Οκτωβρίου  1916).

Η συγγραφή του παρόντος άρθρου συμπίπτει με τη συμπλήρωση 8 χρόνων από τον θάνατό του (5 Δεκεμβρίου 2007-2015)»