Πλάτη στην πλάνη;
Εθνική κόκκινη γραμμή η ύφεση
Πριν από την οριοθέτηση των κόκκινων γραμμών υπάρχει η διεκδίκηση μιας εθνικής γραμμής επιβίωσης
Το όπιο της οικονομίας (και του λαού) είναι ο λουστραρισμένος λαϊκιστικός λόγος και η ένδεια του μονοσήμαντου αφηγήματος, ότι πολιτικό σύστημα και κοινωνικές ομάδες θα πρέπει να βάλουν πλάτη (στην πλάνη της κυβερνητικής προπαγάνδας), παραβλέποντας τις θανατηφόρες επιπτώσεις της ερασιτεχνικής συμφωνίας της κυβέρνησης με τους πιστωτές. Δηλαδή να γίνουν συνένοχοι στα μέτρα αφανισμού λόγω των φορολογικών αυξήσεων και πρόθυμα θύματα του κόφτη δηλαδή του πιστοποιητικού ανικανότητας της κυβέρνησης.
Το αφήγημα ότι η διαφαινόμενη συμφωνία της κυβέρνησης δημιουργεί προοπτικές ανάκαμψης της οικονομίας και εξόδου της χώρας από την κρίση, είναι επιφανειακή ανάγνωση, υστερόβουλο επιχείρημα και προβολή επιθυμίας.
Θα περιμέναμε περισσότερη συστολή στον λόγο και όχι απάθεια, περισσότερη αυτογνωσία και όχι προχειρότητα από τους πρόθυμους, οι οποίοι υποσκάπτουν την θέση τους και ακυρώνουν τον ρόλο τους, μεταβαλλόμενοι σε αλλήθωρους υπηρέτες της επικοινωνιακής μηχανής του Μαξίμου.
Δεν γνωρίζαμε ότι ο αφανισμός των επιστημονικού δυναμικού θα ήταν όρος και αναγκαία συνθήκη για την συνέχιση των πειραματισμών της αυταπάτης.
Και δεν γνωρίζαμε επίσης ότι οι αγωνιώδεις εκκλήσεις του συνόλου των θεσμικών φορέων, γίνονται γιατί υπηρετούν κομματική γραμμή όπως ανενδοίαστα ψελλίζουν άλλοι επίσης χρήσιμοι επιφανείς. Με απλά λόγια αποτελούν εμπόδιο στην αλλαγή κλίματος στην οικονομία ο ιδιωτικός τομέας και οι επιστημονικοί φορείς διότι δεν συναινούν στον θάνατό τους! Πώς αποτελεί ευθύνη των κοινωνικών ομάδων να βοηθήσουν όταν οι ίδιες ομάδες έχουν εισπράξει τόση απαξίωση και δεν έχουν ληφθεί υπόψιν της κυβέρνησης οι προτάσεις τους; Πώς αποτελεί ευθύνη τους, όταν σε κάθε κριτική ενοχοποιούνται και στοχοποιούνται όλοι -το αλάθητο του Πάπα έχει η κυβέρνηση;
Το καλοκαίρι οι αντιστάσεις χαλαρώνουν, η συνείδηση αμβλύνεται, η θέληση κάμπτεται. Δεν είναι δύσκολο να αποτυπωθεί μια προβολή στα μεγαλειώδη μέτρα κοινωνικής βαρβαρότητας-οι στόχοι του προγράμματος δεν θα αποδώσουν, το έλλειμμα θα διευρυνθεί, οι απαιτήσεις θα εκτραχυνθούν, η κοινωνία θα σπάσει, η οικονομία θα σκάσει, η ύφεση θα αφανίσει τον ιδιωτικό τομέα. Η επίτευξη πρωτογενών πλεονασμάτων 3,5% του ΑΕΠ είναι μια καλοστημένη αυταπάτη.
Το ελατήριο της οικονομίας για να εκτιναχθεί, προϋποθέτει εμπιστοσύνη, διαφορετικά γίνεται μπούμερανγκ για όλους.
Εθνική κόκκινη γραμμή η ύφεση
Πριν από την οριοθέτηση των κόκκινων γραμμών υπάρχει η διεκδίκηση μιας εθνικής γραμμής επιβίωσης
Ο Ευρωπαίος Επίτροπος Πιερ Μοσκοβισί υπογράμμισε ότι η συμφωνία που θα μπορούσε να ολοκληρωθεί στις 24 Μαΐου, στην επόμενη συνεδρίαση του Eurogroup, θα αφορά το ζήτημα του ελληνικού χρέους αναφέροντας: «Θα πρέπει χωρίς καμία αμφιβολία να ελαφρυνθεί το βάρος του ελληνικού χρέους. Υπάρχουν βέβαια δύο κόκκινες γραμμές. Η πρώτη πως δεν θα υπάρξει αυτό που λέμε “κούρεμα” ή μείωση της ονομαστικής αξίας του χρέους, αλλά μια ανάληψη δράσης στη διαχείριση, ώστε να ελαφρυνθεί το βάρος της εξυπηρέτησής του. Η δεύτερη “κόκκινη γραμμή” είναι να μην αλλάξει (δηλαδή να εφαρμοστεί πιστά) το πρόγραμμα μεταρρυθμίσεων»
Η Ελλάδα αυτή τη στιγμή πρέπει να σώσει την οικονομία της και χρειάζεται μια και μοναδική γραμμή- μέτρα που να μην επιταχύνουν την ύφεση όπως αυτά των €12 δις. Και όσον αφορά την διαχείριση χρέους τα μισόλογα δεν βοηθούν, το δε πρόγραμμα μεταρρυθμίσεων πρέπει να περιλαμβάνει πραγματικές μεταρρυθμίσεις και όχι περικοπές. Οπότε πριν από την οριοθέτηση των κόκκινων γραμμών υπάρχει η διεκδίκηση μιας εθνικής γραμμής επιβίωσης.
Π. Τσακιρίδης
