Πράσινη μετάβαση: Η παγκόσμια «έκρηξη» των 9,6 εκατ. θέσεων εργασίας και ο κίνδυνος για μια Ελλάδα «δύο ταχυτήτων»

 Νέα έκθεση του WEF και της McKinsey προειδοποιεί για το χάσμα χρηματοδότησης και δεξιοτήτων που απειλεί τις ΜμΕ και την κοινωνική συνοχή, παρά τις θετικές προβλέψεις για την απασχόληση.

 
Με βάση τα δεδομένα της νέας έκθεσης του Παγκόσμιου Οικονομικού Φόρουμ (WEF-βλέπε και weforum.org) και της McKinsey, η Ελλάδα δεν αναφέρεται ονομαστικά, ωστόσο η θέση της μπορεί να αποκωδικοποιηθεί με ακρίβεια μέσω των αρχετύπων χωρών που παρουσιάζονται. Η ανάλυση των κατηγοριών υποδεικνύει ότι η Ελλάδα βρίσκεται στο μεταίχμιο δύο κατηγοριών: των “Emerging Green Adopters” (Αναδυόμενοι Πράσινοι Υιοθετητές) και των “Inclusive Green Adopters” (Συμπεριληπτικοί Πράσινοι Υιοθετητές), λόγω της συμμετοχής της στην ΕΕ και του ισχυρού τομέα υπηρεσιών.

Ακολουθεί η ανάλυση των επιπτώσεων για την ελληνική οικονομία και τις επιχειρήσεις, βασισμένη στα ευρήματα της έκθεσης:

 
Το αρχέτυπο της Ελλάδας: Μεταξύ Ιταλίας και υπηρεσιών

Η έκθεση τοποθετεί χώρες της Μεσογείου, όπως την Ιταλία και την Τουρκία, στην κατηγορία των “Emerging Green Adopters”. Τα χαρακτηριστικά αυτής της κατηγορίας ταιριάζουν σε μεγάλο βαθμό στο ελληνικό προφίλ:

• Βιομηχανική και μεταποιητική βάση με ισχυρό ανθρώπινο δυναμικό: Η Ελλάδα διαθέτει καταρτισμένο δυναμικό, απαραίτητο για την πράσινη μετάβαση.
• Μέτριοι επενδυτικοί περιορισμοί: Σε αντίθεση με τις πολύ πλούσιες χώρες, οι οικονομίες αυτές αντιμετωπίζουν ορισμένα εμπόδια στη χρηματοδότηση.
• Απαισιοδοξία για τον οικονομικό αντίκτυπο: Οι επιχειρήσεις σε αυτές τις χώρες τείνουν να είναι πιο απαισιόδοξες σχετικά με το πώς η πράσινη μετάβαση θα επηρεάσει την οικονομία τους.

Ταυτόχρονα, ως χώρα με ισχυρό τομέα υπηρεσιών (τουρισμός, ναυτιλία), η Ελλάδα μοιράζεται χαρακτηριστικά με τους “Inclusive Green Adopters” (π.χ. Γαλλία, Ηνωμένο Βασίλειο), που διαθέτουν ισχυρά συστήματα υπηρεσιών.

Οι κρίσιμες προκλήσεις για τις ελληνικές επιχειρήσεις

Για μια οικονομία όπως η ελληνική, η έκθεση αναδεικνύει τρεις κύριες “παγίδες”:

Α. Το Ρυθμιστικό Βάρος και η Γραφειοκρατία

Ως μέλος της ΕΕ (και άρα κοντά στο προφίλ των οικονομιών υψηλού/μέσου εισοδήματος), οι ελληνικές επιχειρήσεις αναμένεται να αντιμετωπίσουν αυξημένη πίεση από κανονισμούς. Σχεδόν το 40% των επιχειρήσεων στις ανεπτυγμένες οικονομίες αντιμετωπίζουν αυξημένη ρυθμιστική αβεβαιότητα και βάρος συμμόρφωσης. Για τις ελληνικές μικρομεσαίες επιχειρήσεις (ΜμΕ), αυτό μεταφράζεται σε υψηλό διοικητικό κόστος για την υιοθέτηση πράσινων προτύπων.

Β. Το Υψηλό Κόστος Ενέργειας

Ένα από τα μεγαλύτερα εμπόδια για την ανταγωνιστικότητα παγκοσμίως είναι το υψηλό κόστος ενέργειας και εμπορευμάτων. Καθώς το 37% των επιχειρήσεων παγκοσμίως αναφέρει αύξηση κόστους, η Ελλάδα, που ήδη αντιμετωπίζει υψηλές τιμές ενέργειας, κινδυνεύει να δει περαιτέρω επιβάρυνση της ανταγωνιστικότητάς της, ειδικά αν οι “πράσινες” λύσεις αργήσουν να αποδώσουν οικονομικά.

Γ. Η Πρόσβαση σε Πράσινη Χρηματοδότηση

Η έκθεση τονίζει ότι η πρόσβαση σε κεφάλαια για την πράσινη μετάβαση παραμένει άνιση. Το 80% των στελεχών παγκοσμίως αναγνωρίζει την άνιση πρόσβαση στην πράσινη χρηματοδότηση ως σημαντικό κίνδυνο. Για την Ελλάδα, αυτό σημαίνει ότι ενώ οι μεγάλοι όμιλοι ενδέχεται να βρουν κεφάλαια, οι μικρότερες επιχειρήσεις μπορεί να βρεθούν αποκλεισμένες από τα χρηματοδοτικά εργαλεία της μετάβασης.

 
Η αγορά εργασίας: Κίνδυνοι και ευκαιρίες

Η αναλογία “5 νέες θέσεις για κάθε 1 που χάνεται”  είναι ελπιδοφόρα, αλλά κρύβει παγίδες για την ελληνική πραγματικότητα.

• Αναστάτωση στην Αγορά: Ακόμη και σε χώρες που αναμένουν κέρδη, προβλέπονται σημαντικές διαταραχές στην αγορά εργασίας.
• Κοινωνική Προστασία: Η έκθεση διαπιστώνει ότι τα υψηλότερα επίπεδα κοινωνικής προστασίας συνδέονται με χαμηλότερες ανησυχίες για τις επιπτώσεις στους εργαζόμενους. Αυτό αποτελεί “καμπανάκι” για την Ελλάδα: χωρίς ενίσχυση του δικτύου κοινωνικής ασφαλείας, η μετάβαση μπορεί να προκαλέσει κοινωνικές αντιδράσεις.

 
Τι πρέπει να κάνει η Ελλάδα

Η έκθεση καταλήγει στο ότι οι επιχειρήσεις και οι κυβερνήσεις πρέπει να ενσωματώσουν κοινωνικοοικονομικούς παράγοντες στη στρατηγική τους. Για την Ελλάδα, αυτό σημαίνει:

1. Στόχευση στο Ανθρώπινο Κεφάλαιο: Αξιοποίηση του “ισχυρού ταλέντου” που διαθέτουν οι οικονομίες της κατηγορίας της.
2. Διαχείριση Κόστους: Οι ελληνικές εταιρείες πρέπει να προετοιμαστούν για το γεγονός ότι το 51% των επιχειρήσεων παγκοσμίως φοβάται μετακύλιση του κόστους στους καταναλωτές, κάτι που θα πίεζε περαιτέρω το ελληνικό νοικοκυριό.
3. Δίκαιη Χρηματοδότηση: Εξασφάλιση ότι η πρόσβαση στις πράσινες τεχνολογίες δεν θα περιοριστεί μόνο στους μεγάλους παίκτες, αποφεύγοντας το “τεχνολογικό χάσμα” που απειλεί τις μικρότερες οικονομίες.

 
mywaypress.gr –Περιεχόμενο αξίας με την υποστήριξη  υβριδικής νοημοσύνης.

Για  αναγνώστες με μεγάλο εύρος προσοχής.