Όμηροι στα funds: Η Ελλάδα των πλειστηριασμών και η πολιτική συνενοχής της κυβέρνησης Μητσοτάκη
–Το κοινωνικό αποτύπωμα: μια Ελλάδα ξανά στα όρια ανθρωπιστικής κρίσης
-Πώς η κυβέρνηση μετέτρεψε την πρώτη κατοικία σε περιουσιακό απόθεμα για τα funds
–Ζούμε σε χώρα όπου το σπίτι σου δεν είναι δικαίωμα, αλλά περιουσιακός τίτλος προς αξιοποίηση
Του ειδικού συνεργάτη
Η Ελλάδα ζει μια από τις πιο σκοτεινές κοινωνικές κρίσεις της μεταμνημονιακής εποχής: την κρίση των πλειστηριασμών. Πίσω από τις αριθμητικές αναφορές, πίσω από τον τεχνοκρατικό λόγο για «ρυθμίσεις», «κόκκινα δάνεια» και «εξυγίανση του τραπεζικού συστήματος», κρύβεται μια πραγματικότητα βίαιης απογύμνωσης χιλιάδων οικογενειών από την ίδια τους την κατοικία.
Το δημοσίευμα από tovima.gr που εξετάζουμε δεν είναι απλώς μια δημοσιογραφική έρευνα: είναι μια τομή στο σώμα της ελληνικής κοινωνίας. Αποτυπώνει συγκεκριμένες περιπτώσεις, διαλύει μύθους, καταγράφει τη δριμύτητα μιας πολιτικής που λειτουργεί όχι ως δίχτυ ασφαλείας, αλλά ως επιταχυντής κοινωνικής καταστροφής.
Και πάνω απ’ όλα, αποκαλύπτει τις πολιτικές ευθύνες της κυβέρνησης Μητσοτάκη, η οποία όχι μόνο δεν προστατεύει την πρώτη κατοικία, αλλά με τις επιλογές της έχει μετατρέψει τα ελληνικά σπίτια σε αντικείμενο κερδοσκοπικής εκμετάλλευσης των funds και των εταιρειών διαχείρισης.
Η πραγματικότητα των εξώσεων: ανθρώπινες ιστορίες, πολιτικές αποφάσεις
Το ντοκουμέντο φωτίζει δύο χαρακτηριστικές περιπτώσεις – του Κώστα και της Κρίστι. Δύο οικογένειες που δεν «χάθηκαν» επειδή δεν ήταν συνεπείς ή επειδή ζούσαν πάνω από τις δυνατότητές τους. Αντίθετα:
- Πλήρωναν κανονικά.
- Συνεργάζονταν με τις τράπεζες.
- Ζούσαν μετρημένα και χωρίς πολυτέλειες.
- Βρέθηκαν αντιμέτωποι με την κρίση, την υγεία, την ανεργία – καταστάσεις που μπορούν να αγγίξουν οποιονδήποτε.
Και όμως, με ένα νομικό πλαίσιο που πρακτικά παρέδωσε τα στεγαστικά δάνεια στα funds με όρους πλήρους ασυδοσίας, χάθηκαν όλα.
Η περίπτωση του Κώστα είναι ίσως η πιο ενδεικτική: ένας άνθρωπος που πλήρωνε ακόμη και όταν έμεινε άνεργος, που οδηγήθηκε από την ίδια την τράπεζα στη «φούσκα» του ελβετικού φράγκου και που στη δεκαετία που ακολούθησε έγινε θύμα συνεχόμενων εκβιαστικών απαιτήσεων προκαταβολών από τη διαχειρίστρια εταιρεία:
- 000 ευρώ
- μετά 25.000 ευρώ
- μετά 50.000 ευρώ
- και τελικά 100.000 ευρώ
Αυτή η κλιμάκωση δεν είναι «διαπραγμάτευση»: είναι κερδοσκοπική μέθοδος εξώθησης σε πλειστηριασμό.
Και επιτρέπεται, γιατί το θεσμικό πλαίσιο έτσι δομήθηκε.
Το στρατηγικό πλαίσιο: πώς η κυβέρνηση μετέτρεψε την πρώτη κατοικία σε περιουσιακό απόθεμα για τα funds
Από το 2019, με διαδοχικές νομοθετικές παρεμβάσεις, η κυβέρνηση Μητσοτάκη:
Α) Κατήργησε πλήρως κάθε ουσιαστική προστασία της πρώτης κατοικίας
Ο Νόμος Κατσέλη – με όλα τα προβλήματα και τις καθυστερήσεις του – παρείχε ένα πλαίσιο δικαστικής προστασίας. Η κυβέρνηση:
- Κατήργησε τον πυρήνα της προστασίας.
- Δεν θέσπισε καθολικό μηχανισμό προστασίας.
- Μετέφερε τον έλεγχο σε ιδιωτικές εταιρείες, οι οποίες κρίνουν μονομερώς ποιος «αξίζει» ρύθμιση.
Αποτέλεσμα: χιλιάδες δανειολήπτες, ακόμη και συνεπείς, είδαν τα δάνειά τους να μεταφέρονται «πακέτο» στα funds χωρίς δική τους ενημέρωση (όπως η Κρίστι).
Β) Θωράκισε νομικά και οικονομικά τα funds
Η κυβέρνηση:
- Προχώρησε στη δημιουργία του πλαισίου των servicers.
- Έδωσε δυνατότητα ανατοκισμού και επαναφοράς τόκων σε εξωφρενικά επίπεδα.
- Αποδέχτηκε πλειστηριασμούς ακόμη και για συμβολικές διαφορές τιμής (όπως ο πλειστηριασμός της Κρίστι που έκλεισε με διαφορά… 1 ευρώ).
Γ) Ανέχθηκε – αν δεν ενθάρρυνε – την αστυνομική υπερβολή
Οι σκηνές με:
- δύο περιπολικά
- τρεις μηχανές
- κλητήρες
- κλειδαράδες
για να εκτελεστεί έξωση σε μια μητέρα και έναν 17χρονο, συνθέτουν μια κοινωνία που ποινικοποιεί τη φτώχεια και προστατεύει τα συμφέροντα των funds.
Δεν είναι ουδέτερη επιλογή.
Είναι κρατική πολιτική.
Το κοινωνικό αποτύπωμα: μια Ελλάδα ξανά στα όρια ανθρωπιστικής κρίσης
Τα στοιχεία της Επιτροπής κατά των Πλειστηριασμών είναι αποκαλυπτικά:
- 000 δανειολήπτες στον νόμο Κατσέλη
- 300 πλειστηριασμοί κάθε εβδομάδα
- Μεγάλο μέρος αφορά πρώτη κατοικία
Η κλίμακα δεν είναι ατομική· είναι δομική. Πρόκειται για μαζικό μηχανισμό μεταφοράς περιουσίας από τα νοικοκυριά στα διεθνή funds.
Και τα funds δεν παίρνουν γενικά «ακίνητα»:
Παίρνουν κατοικήσιμες ιδιοκτησίες σε περιοχές υψηλής ζήτησης: Γλυφάδα, Περιστέρι, Παγκράτι, Βύρωνας, Χολαργός.
Είναι το νέο real estate gold rush.
Οι πολιτικές ευθύνες της κυβέρνησης Μητσοτάκη: από την ιδεολογία στην πράξη
Αυτό που αναδεικνύει το δημοσίευμα, πέρα από τις ανθρώπινες ιστορίες, είναι το πολιτικό υπόβαθρο:
- Αποδοχή της χρηματοπιστωτικής κυριαρχίας
Η κυβέρνηση υιοθέτησε πλήρως το δόγμα ότι «η αγορά ρυθμίζει» — ακόμη και όταν αυτή η «αγορά» αφορά ανθρώπινες ζωές.
- Εξαφάνιση του κράτους από τον ρόλο της προστασίας
Το κράτος δεν ρυθμίζει, δεν εποπτεύει, δεν ελέγχει.
Απλώς παρακολουθεί πλειστηριασμούς ακόμη και κάτω από 80.000 ευρώ.
- Επικοινωνιακή παραπλάνηση της κοινωνίας
Για χρόνια η κυβέρνηση δήλωνε ότι «η πρώτη κατοικία προστατεύεται».
Όμως:
- Δεν προστατεύεται.
- Δεν υπάρχει θεσμικό πλαίσιο.
- Το μόνο που υπάρχει είναι ο Μηχανισμός Ευάλωτων, ο οποίος απορρίπτει αιτήσεις για διαφορές… 10.000 ευρώ στην αντικειμενική αξία.
- Επιλογή να στηρίξει τα funds, όχι τους πολίτες
Όταν η κυβέρνηση είχε τη δυνατότητα:
- να επιβάλει πλαφόν σε επιτόκια,
- να απαγορεύσει πλειστηριασμούς πρώτης κατοικίας,
- να θεσπίσει διαγραφή τόκων,
- να υποχρεώσει τις τράπεζες να διαπραγματεύονται δίκαια,
επέλεξε να μην κάνει τίποτα.
Ζούμε σε χώρα όπου το σπίτι σου δεν είναι δικαίωμα, αλλά περιουσιακός τίτλος προς αξιοποίηση
Το δημοσίευμα αποκαλύπτει το μέγεθος μιας κρίσης που δεν είναι «παράπλευρη απώλεια» της οικονομίας, αλλά αποτέλεσμα:
- πολιτικών αποφάσεων
- νομοθετικών επιλογών
- συνειδητής ιδεολογικής στάσης
Η κυβέρνηση Μητσοτάκη δημιούργησε ένα πλαίσιο όπου:
- ο συνεπής δανειολήπτης εξισώνεται με τον ασυνείδητο,
- το fund έχει περισσότερα δικαιώματα από τον πολίτη,
- η αστυνομία λειτουργεί ως εργαλείο εταιρικής εκτέλεσης,
- η κοινωνία των πολιτών είναι η μόνη άμυνα απέναντι σε ένα ανεξέλεγκτο χρηματοπιστωτικό σύμπλεγμα.
Αν κάτι μένει από το δημοσίευμα -ντοκουμέντο, είναι το εξής:
Στην Ελλάδα του 2025, η πρώτη κατοικία δεν απειλείται από κρίση.
Απειλείται από πολιτική.
Και αυτή η πολιτική έχει ονοματεπώνυμο.
mywaypress.gr –Περιεχόμενο αξίας με την υποστήριξη υβριδικής νοημοσύνης.
Για αναγνώστες με μεγάλο εύρος προσοχής.




