Το κλειδί που ανοίγει την πόρτα της οικονομίας

Αυτός που βάζει το κλειδί, για να ανοίξει η πόρτα της οικονομίας, είναι ο ιδιωτικός τομέας.

Ο επιχειρηματίας που ενώ γνωρίζει τι εμπόδια θα συναντήσει, κάθε ημέρα, παρ’ όλα αυτά, με την ίδια συναίσθηση ευθύνης, ανοίγει την πόρτα, για να λειτουργήσει η οικονομία. Να παραχθούν προϊόντα και υπηρεσίες. Να αναπτυχθεί στο εξωτερικό. Να προσλάβει. Να επεκταθεί. Να προσφέρει στον τόπο του.

Αυτός που βάζει το κλειδί και γνωρίζει ότι δεν αρκεί μόνο αυτή η κίνηση-προχωράει στο επόμενο βήμα. Ανοίγει και την πόρτα.

Και προχωράει-γνωρίζει ότι δεν αρκεί μόνο αυτή η κίνηση. Τακτοποιεί, ελέγχει, δοκιμάζει, αναλύει, πειραματίζεται, μετασχηματίζει, απορρίπτει, επιλέγει λύσεις, ανοίγει δρόμους, βαδίζει σε λεωφόρους, χτίζει κάτι.

Και προχωράει. Πέρα από αυτό. Κάθε μέρα.

Με όλα τα εμπόδια πίσω από την πόρτα, επωμίζεται το κόστος της επιλογής του. Γνωρίζει ότι ο λογαριασμός στο τέλος της κάθε ημέρας, πρέπει να πληρωθεί από τον ίδιο.

Το κλειδί της οικονομικής δραστηριότητας το έχει ο ίδιος. Και επιμένει κάθε μέρα. Αυτό το κλειδί, δεν μπορεί να εκχωρηθεί. Ένα κλειδί ταυτισμένο με την υπόστασή του. Ένα κλειδί που σημαίνει κάτι παραπάνω- τρόπο ζωής και ύπαρξης.

Αυτό το κλειδί είναι πολύτιμο. Αυτή η κίνηση της κάθε μέρας, απαιτεί ψυχικές αντοχές τεράστιες. Ας μην τους κακοποιεί άλλο το ανίκανο κράτος της υπνηλίας. Ας μην τους εκδικούνται άλλο οι περαστικοί- πλην εξαιρέσεων- του πολιτικού προσωπικού.Και ιδίως οι ασκούμενοι υπουργοί της εξουσίας.

Παναγιώτης Τσακιρίδης