Έλληνας μάνατζερ, εικονοστάσι άσβεστο

Ο Έλληνας μάνατζερ δεν υποχωρεί ποτέ.

Στις αντιξοότητες-επιμένει.

Στις αμφιβολίες-τολμάει.

Στις θύελλες- ρισκάρει.

Στην απόρριψη-εξακολουθεί να πιστεύει.

Στον ανταγωνισμό- αγαπάει.

Στην εγκατάλειψη-  παθιάζεται.

Στην αποτυχία-πεισμώνει.

Στην λύπη –γιορτάζει, την υπενθύμιση του ποιος είναι.

Στην χαρά-προσεύχεται για να μην χαθεί στις σειρήνες της επανάπαυσης.

Στον θυμό- έχει καθρέφτη τον εαυτό του και μετράει μέχρι το 100.

Στην προδοσία-κάνει γιορτή.

Στην χαρά του φίλου του-γίνεται παιδί.

Δημιουργεί-στη σιωπή, τεχνίτης της σεμνότητας, αφοσιωμένος στην ταπεινότητα.

Ο Έλληνας μάνατζερ δεν αποσύρεται ποτέ-επανέρχεται, επανεφευρίσκει, μετασχηματίζει.

Παρών- βράχος στη βροχή, φάρος στις θύελλες, πολλαπλασιαστής της ζωής, γεννήτορας της θέλησης.

Στις πέτρες της επιβίωσης- χτίζει το επόμενο θαύμα, στην μάχη της στιγμιαίας δειλίας μεταμορφώνεται σε λιοντάρι, ο φόβος είναι το ποιο ασήμαντο εμπόδιο, αυτός είναι γεννημένος πολεμιστής.

Ο Έλληνας μάνατζερ, έχει το δαιμόνιο της δημιουργίας, με κάθε τρόπο, σε κάθε τόπο, με κάθε κόστος, κάθε ημέρα.

Ο Έλληνας μάνατζερ έχει εικονοστάσι άσβεστο στην ψυχή του την  φλόγα της επιμονής.

Ευαγγέλιο τα έργα του, οι πράξεις του σταυρός-πρότυπο, τα δάκρυά του αγκάθια που στολίζουν τον δρόμο του.

Π. Τσακιρίδης