Ε. Βενιζέλος: «Ιστορική η καταστροφή που έχει επέλθει λόγω ιδεοληψίας»

Η Κυβέρνηση η οποία παριστάνει, το θύμα μιας σύγκρουσης γιγάντων μεταξύ της Ευρωζώνης και του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου και περιμένει το αποτέλεσμα αυτής της Τιτανομαχίας, τάχα μου δήθεν, και εμφανίζεται ως ντροπαλή παρθένα, έχει αποδεχθεί με πολύ μεγάλο ενθουσιασμό τα πρωτογενή ελλείμματα, τα πάρα πολύ υψηλά. Όχι μόνο τα έχει αποδεχθεί μέχρι το 2022, που είναι η κρίσιμη πενταετία για την ανάκαμψη της οικονομίας, για την επάνοδο στην ανάπτυξη, αλλά η ίδια έκανε την επιλογή να πάει οικειοθελώς σε υπερβολικά υψηλά πρωτογενή πλεονάσματα ήδη από το 2016. Το 2016 έπρεπε να έχουμε σύμφωνα με το πρόγραμμα, πρωτογενές πλεόνασμα 0,5% του ΑΕΠ, δηλαδή λιγότερο από 1 δισ. Ευρώ και η Κυβέρνηση εμφανίζει πρωτογενές πλεόνασμα 4,2% του ΑΕΠ, δηλαδή έχει στραγγαλίσει την οικονομία, έχει απομυζήσει όλη τη ρευστότητα και λέει να, έκανα μία πολύ μεγάλη επιτυχία… ανέφερε σε συνέντευξη του ο Ευ. Βενιζέλος στο ραδιόφωνο του ΣΚΑΙ και στους δημοσιογράφους Τάκη Χατζή και Γιώργο Παπαχρήστο.

Όπως σημείωσε χαρακτηριστικά: «Δυστυχώς η Κυβέρνηση δεν μένει απλώς αδρανής απέναντι στην Τιτανομαχία την υποτιθέμενη, αλλά ήδη από μόνη της προσέφερε στους άλλους το επιχείρημα ότι η χώρα, υπό συνθήκες ύφεσης, καχεξίας, ανυπαρξίας τραπεζικού συστήματος και απαισιοδοξίας μπορεί να πετύχει πανύψηλα πρωτογενή πλεονάσματα μέσα από την υπερφορολόγηση, στο σκέλος των εσόδων δηλαδή, όχι λόγω περιορισμού δαπανών, όχι λόγω καταπολέμησης του λαθρεμπορίου και της φοροδιαφυγής. Άρα την έχουν δέσει χειροπόδαρα και τώρα βεβαίως αυτό στρέφεται για μία ακόμη φορά εις βάρος των μεσαίων στρωμάτων, των φτωχών, των ανέργων και ούτω καθεξής.»

 
Αναλυτικά η συνέντευξη:

Δημοσιογράφος: Καλημέρα κ. Πρόεδρε.
Ευ. Βενιζέλος: Καλημέρα σας.
Δημοσιογράφος: Λοιπόν, να ανοίξω με τα βιβλία, εσείς εκδώσατε πρόσφατα ένα βιβλίο που αφορά το δημόσιο χρέος και θα μπορούσε να πει κανείς ότι είναι ένα βιβλίο το οποίο ουσιαστικά προσπαθεί να δικαιώσει την υπόθεση του PSI του 2012.
Ευ. Βενιζέλος: Όχι, δεν θα συμφωνούσα με τη διατύπωση αυτή.
Δημοσιογράφος: Αλλά;
Ευ. Βενιζέλος: Είναι ένα βιβλίο, το οποίο προσπαθεί να ενημερώσει όσους ενδιαφέρονται και κυρίως να διαλύσει μύθους, οι οποίοι παρεμποδίζουν την ορθή κατανόηση αυτού του θέματος, που είναι από τα πιο κρίσιμα για την πορεία του τόπου. Δεν ασχολείται μάλιστα τόσο με το παρελθόν, όσο με τις προϋποθέσεις του μέλλοντος, γιατί, όπως λέω χαρακτηριστικά, το δημόσιο χρέος ήταν ένα πολύ μεγάλο βάρος του παρελθόντος, μαζί με τα διπλά ελλείμματα, το δημοσιονομικό έλλειμμα και το έλλειμμα του ισοζυγίου τρεχουσών συναλλαγών, αλλά τώρα, με βάση τα όσα έχουμε κάνει το 2012, που αγωνίζεται να συμπληρώσει ο κ. Τσίπρας, αφού τα επιδείνωσε όλα πάρα πολύ, μπορεί να αποτελέσει τη δίοδο για τη μετάβαση από την εποχή των μνημονίων στη μεταμνημονιακή εποχή.
Δημοσιογράφος: Να σας ρωτήσουμε όμως κάτι συγκεκριμένο. Ο Τάκης ο Χατζής είμαι.
Ευ. Βενιζέλος: Ναι, καλημέρα.
Δημοσιογράφος: Είπατε για τι πραγματεύεται το βιβλίο σας, το ακούσαμε με πολύ μεγάλη προσοχή και εγώ αυτή την ερώτηση θέλω να σας κάνω. Σήμερα, η Κυβέρνηση, θα δεχτώ αυτό που λέτε, ότι δεν έκανε τίποτα σωστό και εν πάση περιπτώσει μας έφερε εδώ, έχουμε μία πρόταση επάνω στο τραπέζι, μία πρόταση η οποία έχει τη σφραγίδα του κ. Schäuble και του κ. Thomsen.
Ευ. Βενιζέλος: Καταρχάς, δεν σας κάνει εντύπωση ότι η ελληνική κυβέρνηση δεν διατυπώνει καμία συγκεκριμένη θέση για το ζήτημα του χρέους;
Δημοσιογράφος: Έχει;
Ευ. Βενιζέλος: Μα, δεν έχει, γιατί όσα έλεγε, όσα όλα απετέλεσαν το θεμέλιο της ανάδειξής της στην εξουσία, έχουν διαψευστεί, ανατραπεί και αντιστραφεί.
Δημοσιογράφος: Εγώ άλλο θέλω, θέλω να ρωτήσω…
Ευ. Βενιζέλος: Προσέξτε. Τάχα δήθεν διαπραγματεύεται η κυβέρνηση και θεωρεί ότι το μείζον ζήτημα είναι η βιωσιμότητα του χρέους και τα μέτρα για το χρέος, αλλά δεν μας έχει ποτέ τι ζητάει, τι θα θεωρούσε ικανοποιητικό, ποιες είναι οι προτεραιότητές της και περιμένει από τους άλλους να διαπραγματευτούν μεταξύ τους και να της πουν το αποτέλεσμα των δικών τους διαπραγματεύσεων.
Δημοσιογράφος: Ναι, γιατί το επιχείρημα της κυβέρνησης είναι ότι υπάρχει μία συγκρουσιακή σχέση ανάμεσα στο Διεθνές Νομισματικό Ταμείο και την Ευρωπαϊκή Ένωση, κυρίως με τη Γερμανία, με αποτέλεσμα αυτή…
Ευ. Βενιζέλος: Ναι, αυτά τα ανακάλυψε πότε η κυβέρνηση;
Δημοσιογράφος: Αυτό λέει η κυβέρνηση, σας λέω.
Ευ. Βενιζέλος: Αυτά ισχύουν από το 2010, κ. Χατζή.
Δημοσιογράφος: Το ξέρω. Τώρα, το ερώτημά μου είναι το εξής. Αφού συμβαίνουν όλα αυτά που λέτε και μας περιγράψατε και να δεχθώ εγώ ότι η δική σας άποψη είναι σωστή.
Ευ. Βενιζέλος: Ποια είναι η δική μου άποψη;
Δημοσιογράφος: Γι’ αυτά που κάνει η Κυβέρνηση, τα λάθη εννοώ.
Ευ. Βενιζέλος: Μα δεν πρόκειται περί λάθους. Πρόκειται για μία ιστορική, ας το πούμε έτσι, καταστροφή που έχει επέλθει λόγω ιδεοληψίας. Δηλαδή τι έλεγε η Κυβέρνηση; Έλεγε ως αντιπολίτευση- οι αντιμνημονιακές δυνάμεις σύσσωμες-ότι έπρεπε να έχουμε διαγράψει το χρέος, να προβούμε σε μονομερείς ενέργειες, ότι έπρεπε να γίνει μία διεθνής διάσκεψη η οποία να μας χαρίσει το χρέος, ότι μας συμπεριφέρονται τοκογλυφικά οι Ευρωπαίοι και, ας το πούμε έτσι, θησαυρίζουν εις βάρος μας. Και τώρα τι λέει η Κυβέρνηση; Η Κυβέρνηση λέει, «αυτό που έγινε το 2012, το ονομαστικό κούρεμα και η μεγάλη αναδιάρθρωση είναι εξαιρετικά καλό, το υπερασπίζομαι, πρέπει να συμπληρωθεί και ζητάω να συμπληρωθεί όπως έχει συμφωνηθεί το 2012». Λοιπόν, αυτό όμως το λέει το 2017, το λέει από τον Ιούλιο του 2015, αλλά το λέει με δυνατή φωνή τους τελευταίους μήνες, αφού η ίδια έχει αντιστρέψει τη δυναμική του χρέους. Δηλαδή αν δείτε τις αναλύσεις και του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου και του ESM πριν τον Ιούλιο του 2015 και μετά τον Ιούλιο του 2015, θα δείτε πώς άλλαξαν τραγικά οι καμπύλες.
Δημοσιογράφος: Να κάνω το ερώτημα που θέλω όμως και το ερώτημα που θέλω να σας κάνω είναι το εξής. Εάν εσείς βρισκόσαστε σε αυτή τη θέση και είχατε αυτό το πακέτο σήμερα και έπρεπε να διαλέξετε να πάρετε αυτή τη λύση που σας δίνουν ή όχι στο Eurogroup μεθαύριο, θα το παίρνατε αυτό το πακέτο; Θεωρείτε…
Ευ. Βενιζέλος: Κοιτάξτε, τώρα είναι πάρα πολύ αργά διότι έχει γίνει το μεγάλο πρωθύστερο. Ποιο είναι το μεγάλο πρωθύστερο; Η Κυβέρνηση η οποία παριστάνει, ας το πούμε έτσι, το θύμα μιας σύγκρουσης γιγάντων μεταξύ της Ευρωζώνης και του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου και περιμένει το αποτέλεσμα αυτής της Τιτανομαχίας, τάχα μου δήθεν, και εμφανίζεται ως ντροπαλή παρθένα, έχει αποδεχθεί με πολύ μεγάλο ενθουσιασμό τα πρωτογενή ελλείμματα, τα πάρα πολύ υψηλά. Όχι μόνο τα έχει αποδεχθεί μέχρι το 2022, που είναι η κρίσιμη πενταετία για την ανάκαμψη της οικονομίας, για την επάνοδο στην ανάπτυξη, αλλά η ίδια έκανε την επιλογή να πάει οικειοθελώς σε υπερβολικά υψηλά πρωτογενή πλεονάσματα ήδη από το 2016. Το 2016 έπρεπε να έχουμε σύμφωνα με το πρόγραμμα, πρωτογενές πλεόνασμα 0,5% του ΑΕΠ, δηλαδή λιγότερο από 1 δισ. Ευρώ και η Κυβέρνηση εμφανίζει πρωτογενές πλεόνασμα 4,2% του ΑΕΠ, δηλαδή έχει στραγγαλίσει την οικονομία, έχει απομυζήσει όλη τη ρευστότητα και λέει να, έκανα μία πολύ μεγάλη επιτυχία…
Δημοσιογράφος: Αυτό είναι ένα γεγονός όμως.
Ευ. Βενιζέλος: Μισό λεπτό. Γιατί το κάνει αυτό;
Δημοσιογράφος: Ναι, αλλά δεν μου απαντάτε στο ερώτημα.
Ευ. Βενιζέλος: Μισό λεπτό, θα σας πω. Τώρα πια, αφού απεδέχθη με τρόπο πρωθύστερο και εσφαλμένο τα υψηλά πρωτογενή πλεονάσματα μέχρι το 2022, τώρα βεβαίως της λέει και η άλλη πλευρά, και κυρίως ο κ. Schäuble, εντάξει, περιμένετε να δούμε το 2018 που θα τελειώσει το τρίτο πρόγραμμα που τρέχει, χρειάζεται και άλλη παρέμβαση στο χρέος πέραν των υψηλών πρωτογενών πλεονασμάτων που θα ισχύουν μέχρι το 2022; Θα δούμε την δυναμική του χρέους, θα δούμε την προοπτική ανάπτυξης.
Δυστυχώς λοιπόν η Κυβέρνηση δεν μένει απλώς αδρανής απέναντι στην Τιτανομαχία την υποτιθέμενη, αλλά ήδη από μόνη της προσέφερε στους άλλους το επιχείρημα ότι η χώρα, υπό συνθήκες ύφεσης, καχεξίας, ανυπαρξίας τραπεζικού συστήματος και απαισιοδοξίας μπορεί να πετύχει πανύψηλα πρωτογενή πλεονάσματα μέσα από την υπερφορολόγηση, στο σκέλος των εσόδων δηλαδή, όχι λόγω περιορισμού δαπανών, όχι λόγω καταπολέμησης του λαθρεμπορίου και της φοροδιαφυγής. Άρα την έχουν δέσει χειροπόδαρα και τώρα βεβαίως αυτό στρέφεται για μία ακόμη φορά εις βάρος των μεσαίων στρωμάτων, των φτωχών, των ανέργων και ούτω καθεξής.
Δημοσιογράφος: Σύμφωνοι, αλλά δεν μου απαντήσατε στο ερώτημα. Αυτά συμβαίνουν όπως τα περιγράφετε. Εγώ σας λέω να δεχθώ όλη σας τη λογική και τη σκέψη. Σας ρωτάω λοιπόν, βρισκόσαστε αυτή τη στιγμή στο Eurogroup, είστε εσείς ο αρμόδιος. Αυτή την πρόταση που κάνει ο κ. Schäuble με τον κ. Thomsen θα πρέπει να την δεχθεί η ελληνική Κυβέρνηση ή όχι; Αυτό σας ρωτάω.
Ευ. Βενιζέλος: Κοιτάξτε, επειδή εγώ έχω κάνει στο Eurogroup.
Δημοσιογράφος: Το ξέρω, γι’ αυτό σας ρωτάω.
Ευ. Βενιζέλος: …και δεν τα αντιμετωπίζω θεωρητικά αυτά, θα σας πω το εξής. Εδώ που φτάσαμε, η Κυβέρνηση πρέπει στο επόμενο Eurogroup να διασφαλίσει ότι θα κλείσει η αξιολόγηση και ότι θα πάρουμε φυσιολογικά τις δόσεις. Από εκεί και πέρα, αφού τα διασφαλίσει αυτά, πρέπει να κάνει ό,τι καλύτερο μπορεί για να έχουμε μία απάντηση κάποια στιγμή σε σχέση με το χρέος. Δεν θα της έλεγα να εκβιάσει τάχα μου δήθεν τους συνομιλητές της, πυροβολώντας τα πόδια της χώρας, αρνούμενη να κλείσει η αξιολόγηση και να δοθεί η δόση.
Δημοσιογράφος: Άρα, πρέπει να το πάρουμε αυτό λέτε τώρα.
Ευ. Βενιζέλος: Να πάρουμε τη δόση και την αξιολόγηση και μακάρι να μας δώσουν το καλύτερο για το χρέος. Αλλά η Κυβέρνηση πηγαίνει εκεί ξυπόλυτη στα αγκάθια και έχοντας πρωθύστερα αποδεχθεί πράγματα που θα έπρεπε να ακολουθήσουν τη μελέτη βιωσιμότητας, γιατί πρώτα διαμορφώνεις το γενικό σχήμα της πορείας του χρέους και μετά συμφωνείς πρωτογενή πλεονάσματα. Πρέπει να δεις ύψος τόκων, πρέπει να δεις επιτόκια, πρέπει να δεις διάρκεια, πρέπει να δεις όλα αυτά τα πράγματα.
Δημοσιογράφος: Είναι κάπως τεχνικά όλα αυτά. Τώρα, ερώτηση που θέλω να σας κάνω και που έχει να κάνει με όλο αυτό που έχει συμβεί σχετικά με την αξιολόγηση και ό,τι προηγήθηκε και θέλω να μου πείτε σχετικά με αυτό που θα ακολουθήσει. Είμαστε κοντά στο να πάρουμε τη δεύτερη αξιολόγηση ή θα βρεθούμε πάλι εκεί που ήμασταν τον Ιούνιο του 2015;
Ευ. Βενιζέλος: Όχι. Είμαστε κοντά στο να πάρουμε τη δεύτερη αξιολόγηση αφού χάσαμε μία ολόκληρη χρονιά.
Δημοσιογράφος: Εντάξει, έγινε όμως αυτό.
Ευ. Βενιζέλος: Χάσαμε το 2015 στους τραγικούς πειραματισμούς, το 2016 στην πρώτη αξιολόγηση και το 2017 στη δεύτερη αξιολόγηση, δηλαδή μιλάμε για τρεις χαμένες χρονιές, ενώ το Δεκέμβριο του 2014 η χώρα ήταν σε κλίμα αισιοδοξίας και ένα βήμα πριν από την προληπτική πιστωτική γραμμή. Αυτό κάνουμε τώρα, έτσι; Τι έχει συμβεί τα τελευταία δυόμιση χρόνια στη χώρα; Τι κάνουμε; Κάνουμε μήπως μία στροφή περί τον άξονά μας; Όχι βεβαίως, κάνουμε μία δραματική οπισθοχώρηση. Αφού αγωνίστηκε η Ελλάδα, έφτυσαν αίμα οι Έλληνες επί τεσσεράμισι χρόνια να πετύχουν αυτό που πέτυχαν το Δεκέμβριο του 2014, ξαναπήγαμε πίσω, δεύτερη κρίση μέσα στην κρίση, επανάληψη, δευτερογενής κρίση την ώρα που μπορούσαμε να βγούμε σιγά-σιγά από την κρίση.
Δημοσιογράφος: Το άλλο ερώτημα που θέλω να σας κάνω είναι το εξής. Πάμε στο καλό σενάριο, παίρνουμε τη δεύτερη αξιολόγηση. Λύνεται το πρόβλημά μας;
Ευ. Βενιζέλος: Όχι βέβαια. Λύνεται το πρόβλημά μας το ταμειακό, λύνεται το πρόβλημά μας της αποφυγής του πιστωτικού γεγονότος. Αυτό αλίμονο αν ξανατίθεται κάθε λίγο και λιγάκι. Πρόκειται για μία δραματική ανακύκλωση, κυνηγάμε την ουρά μας. Το θέμα είναι να πάμε σε άλλη φάση, να ανακάμψει η οικονομία, να δουλέψει η οικονομία και όταν λέμε οικονομία, ανάπτυξη, επενδύσεις, δεν εννοούμε δύο ιδιωτικοποιήσεις και τρία ξένα funds που θα έρθουν να φέρουν λεφτά στην Ελλάδα. Εννοούμε ότι θα γυρίσουν οι καταθέσεις στις τράπεζες, ότι θα αυξηθεί η κατανάλωση, ότι κάθε μικρός και μεσαίος επιχειρηματίας θα κάνει κάτι στη δουλειά του, γιατί θα έχει μία προσδοκία, ότι θα πάμε πέραν του τουρισμού που είναι, ας το πούμε έτσι, το συγκριτικό πλεονέκτημά μας, σε άλλους τομείς της οικονομίας για να υπάρξει κίνηση, τζίρος, κύκλος εργασιών, να δημιουργηθούν θέσεις εργασίας. Αυτό δεν πρόκειται να γίνει χωρίς εμπιστοσύνη και χωρίς τραπεζικό σύστημα. Μεγαλύτερο πρόβλημα από το χρέος είναι η κατάσταση στο τραπεζικό σύστημα, δηλαδή αυτό που σας περιέγραψα προηγουμένως, η διόγκωση των κόκκινων δανείων, η αδυναμία αναδιάρθρωσης, η αδυναμία επιστροφής καταθέσεων και η αδυναμία δανειοδοτήσεων όλων των πρωτοβουλιών των επιχειρηματικών, μικρών, μεγάλων, μεσαίων, που έχουν ανάγκη από μία τραπεζική βοήθεια.
Δημοσιογράφος: Υπάρχει και το κακό σενάριο τώρα, το κακό σενάριο λέει ότι δεν παίρνουμε τη δεύτερη αξιολόγηση, δεν δίνουν πολιτική λύση στο ζήτημα στη Σύνοδο Κορυφής της 22ας Ιουνίου. Τι σημαίνει;
Ευ. Βενιζέλος: Όχι, μισό λεπτό, αυτό δεν τίθεται. Αυτό μπορεί να το θέσει μόνο η ελληνική Κυβέρνηση για λόγους λεβέντικου δήθεν εκβιασμού, ψευτοεντυπωσιασμού.
Δημοσιογράφος: Ωραία. Πείτε το όπως θέλετε.
Ευ. Βενιζέλος: Δεν υπάρχει αυτό το θέμα. Την αξιολόγηση θα την κλείσουν εφόσον έχουν ολοκληρωθεί οι 140 δράσεις και τις έχει ολοκληρώσει με πολύ μεγάλη πειθαρχία η Κυβέρνηση χωρίς να φέρει αντιρρήσεις, έχουν ψηφιστεί όλα πανηγυρικά και θα γίνουν όλες οι διοικητικές ενέργειες και θα μας δώσουν και τη δόση. Η δόση ούτως ή άλλως, είναι μία δόση, η οποία αφορά ενδοευρωπαϊκές συναλλαγές και δεν αφορά, δυστυχώς, την πραγματική οικονομία, δεν αφορά παρά ελάχιστα καθυστερημένες ληξιπρόθεσμες οφειλές του κράτους προς την πραγματική οικονομία. Από εκεί και πέρα, θα πουν αυτό που είπαν και το 2015 και το 2016, «θα δούμε πώς πάνε τα πράγματα και το 2018 θα δώσουμε τα μέτρα για το χρέος». Γιατί, βλέπετε, τα λεγόμενα βραχυπρόθεσμα μέτρα, τα οποία μας έδωσαν το Νοέμβριο του 2016, τα οποία αποδίδουν όλα κι όλα 45 δισεκατομμύρια ονομαστικά το 2060, δηλαδή τίποτα με παρούσες αξίες, δεν μπορεί να τα εφαρμόσει εύκολα ο ΕSM, γιατί ο ESM πρέπει να βγαίνει στην αγορά και να κάνει διάφορες πράξεις, οι οποίες να μην του χαλούν την εικόνα και την πιστοληπτική ικανότητα. Αν μία αγορά καταλάβει ότι ο ESM κάνει πολύ μεγάλες συναλλαγές, παράδοξα μεγάλες, για να βοηθήσει ένα κράτος-μέλος, η αγορά θα εκβιάσει και τον ESM.
Δημοσιογράφος: Μία ερώτηση θέλω να κάνω κι εγώ σε σχέση με αυτά που συμβαίνουν τις τελευταίες ημέρες κ. Πρόεδρε. Είχαμε αυτό το χτύπημα στον κύριο Παπαδήμο και θα ήθελα ένα σχόλιό σας για αυτό που συνέβη, αλλά και για αυτά που ελέχθησαν, γράφθηκαν τις επόμενες ημέρες.
Δημοσιογράφος: Το διχασμό που ακολούθησε δηλαδή.
Ευ. Βενιζέλος: Κοιτάξτε, για το ζήτημα αυτής καθεαυτήν της τρομοκρατικής ενέργειας έχω μιλήσει από την πρώτη στιγμή, ήμουν συμπτωματικά ο πρώτος που έσπευσε στον Ευαγγελισμό για να δει την κατάσταση στην οποία ήταν ο Λουκάς Παπαδήμος. Άλλωστε μην ξεχνάτε ότι ήμουν ο Αντιπρόεδρος και Υπουργός Οικονομικών της κυβέρνησης Παπαδήμου και εξέφραζα το κόμμα της πλειοψηφίας στην κυβέρνηση Παπαδήμου, με τον οποίο μαζί, επί πέντε μήνες, διανύσαμε μία πολύ κρίσιμη φάση των χειρισμών για το χρέος και άλλα πάρα πολλά σημαντικά ζητήματα, με αξιοπρέπεια και πατριωτισμό εν μέσω τεραστίων δυσκολιών. Τώρα, δυστυχώς, το τέρας της τρομοκρατίας, όπως είπα, είναι πάντα σε λανθάνουσα κατάσταση και συντηρείται επειδή υπάρχει και ένα περιβάλλον, δυστυχώς, το οποίο το συντηρεί. Το περιβάλλον αυτό το είδαμε να εκδηλώνεται με εμετικό τρόπο στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, αλλά και σε ορισμένα συμβατικά μέσα ενημέρωσης, με αφορμή μία δολοφονική απόπειρα.
Δημοσιογράφος: Αυτό, που δείχνει το βαθύ διχασμό της ελληνικής κοινωνίας, μπορείτε να μου πείτε πώς θα εξαλειφθεί;
Ευ. Βενιζέλος: Κοιτάξτε, δεν θα εξαλειφθεί όταν υπάρχουν κάποιοι οι οποίοι εμφανίζονται ως υπεύθυνοι αλλά ταυτόχρονα λαϊκίζουν, δημαγωγούν και εκμεταλλεύονται την απόγνωση ή την αδυναμία κατανόησης που έχει ένα τμήμα της κοινωνίας. Εδώ λένε κάποιοι, υπάρχει η μισή κοινωνία, η οποία νιώθει πιο ασφαλής και έτοιμη να αντιμετωπίσει τις προκλήσεις της νέας εποχής ανταγωνιστικότητας κι ούτω καθεξής και η άλλη μισή που φοβάται. Όχι, θα μου επιτρέψετε να πω ότι η μισή κοινωνία που φοβάται είναι η κοινωνία, η οποία θέλει να προοδεύσει η χώρα, να μείνει στην Ευρώπη, να γίνει ανταγωνιστική, να ανακτήσει τη θέση της. Η άλλη μισή, θα έλεγα ένα πολύ σημαντικό ποσοστό, είναι δυστυχώς σε μία κατάσταση παρεξήγησης, θεωρεί ότι δεν έχει τι να χάσει, ότι έχει χάσει ό,τι επρόκειτο να χάσει, ότι τίποτα δεν θα γίνει χειρότερο, οπότε γαία πυρί μιχθήτω. Αυτοί οι άνθρωποι πρέπει να καταλάβουν ότι η δυστυχία, η φτώχια, η ανέχεια, το αδιέξοδο, η ανεργία, η απώλεια κεκτημένων, εάν διασταυρωθεί με τη χρεοκοπία και με τη διάλυση των θεσμών, γίνεται μία τραγωδία κανονική. Έχει τεράστια διαφορά το να υφίστασαι τις επιπτώσεις μιας κρίσης, η οποία αντιμετωπίζεται οργανωμένα εντός Ευρώπης με τη χώρα να είναι πάντα μέσα στις, ας το πούμε έτσι, 35 χώρες του κόσμου, και άλλο να πας σε μία καταστροφή και να γίνεις των «ψαρών η ολόμαυρη ράχη», όπως έλεγε το γνωστό επίγραμμα.