Squid Game ή εθνικό σχέδιο ανθρωποκεντρικής ανάπτυξης;
Οι ζωές των πολιτών και οι καθημερινές δράσεις των επιχειρήσεων έγιναν ένα σκληρό, αδίστακτο, παρανοϊκό παιχνίδι καλαμαριών. Υπάρχει ένα καλύτερος τρόπος να μετέχουν οι παραγωγικές δυνάμεις και η κοινωνία των πολιτών στο παιχνίδι της προόδου, της ανάπτυξης, ένα καλύτερο πλαίσιο δράσης σε πεδία καινοτομίας και συνεισφοράς, ένα ανθρωποκεντρικό καπιταλιστικό πλαίσιο.
Ένα παιχνίδι με ισότιμους συμμέτοχους παίκτες, οικονομία και πολίτες, που προσθέτουν αξία. Κτίζουν προοπτική, αναζητούν προοπτική, προσθέτουν νόημα στις πράξεις, ωριμότητα στο λόγο, συνθέτουν παραγωγικές συνομιλίες, δημιουργούν και προτείνουν ευκαιρίες για όλους.
Η ελληνική κοινωνία και οικονομία, έχει συμμετάσχει σε ένα παιχνίδι επιβαλλόμενο από τις συνθήκες; που πίστευε ή έλπιζε; ότι θα οδηγούσε σε ένα αποτέλεσμα για την ομαλή πορεία της χώρας. Αντί αυτού μεταβλήθηκε σε μια χώρα που παίζει σε ένα παιχνίδι που δεν είναι δικό της. Δεν οδήγησε σε κάθαρση, δεν έφερε αποτελέσματα. Δεν παρήγαγε σχέδια ανάταξης. Καθήλωσε αντί να απογειώσει. Κυνήγησε αντι να επικοινωνήσει. Αποκαθήλωσε αξίες, μετέβαλλε σε κυνικούς τους πάντες. Αποθράσυνε τους λαϊκιστές δεξιούς και αριστερούς. Εισήγαγε έναν κενό περιεχομένου λόγο. Προέβαλλε την πολιτική αδυναμία και απαξίωση, ισοπέδωσε ανάγκες και προτεραιότητες.
Η ελληνική κοινωνία και η παραγωγική οικονομία παρακολουθούν ανήμπορες κυβερνήσεις αντιδρούν αντι να ενεργούν. Να παρακολουθούν αντι να προνοούν. Να καταγγέλλουν για να ετεροπροσδιορίζονται αντι να αυτοπροσδιορίζονται με το έργο και τις πράξεις τους.
Η ελληνική κοινωνία και η παραγωγική οικονομία παρακολουθεί την εκπαίδευση να μεταβάλλεται σε πεδίο άσκησης εξουσίας μονολιθικών απόψεων, ανεπεξέργαστων πολιτικών και διαταγμάτων, να κρύβουν την ουσία αντι να αποκαλύπτουν οραματικές πολιτικές αναγέννησης.
Η ελληνική κοινωνία και η παραγωγική οικονομία παρακολουθεί να διώκονται και να εξοβελίζονται νέοι και νέες στο εξωτερικό, αντί η κυβέρνηση και οι άφρονες ελίτ των υπευθύνων χάραξης πολιτικής να υπηρετούν ένα εθνικό σχέδιο συμμετοχής όλων που θα διασφαλίζει την οικονομική και κοινωνική πρόοδο του έθνους.
Η οικονομική αυτονομία, η εμπορική καινοτομία, το εμπορικό δαιμόνιο, η εξωστρέφεια και η ανεξαρτησία είναι όλα τα χαρακτηριστικά των ελληνικών αξιών. Αυτές οι αξίες αμαυρώθηκαν και συκοφαντήθηκαν σκόπιμα, από την έννοια της εγγενούς ανθρώπινης αξιοπρέπειας, των ανθρώπων, των πολιτών της υγιούς οικονομίας.
Ο ανθρωποκεντρικός καπιταλισμός προάγει μια ελεύθερη οικονομία με κανόνες για όλους, με καταλυτικό ρόλο την ανθρώπινη δημιουργικότητα ως πηγή βασικής αξίας.
Το αόρατο οικονομικό –δημοσιονομικό-χρηματιστηριακό παιχνίδι προσομοίωση παραφροσύνης αλά Squid Game που βιώνει η χώρα χρόνια τώρα, έχει συσσωρεύσει εύφλεκτη ύλη. Πόνο. Οργή. Θυμό. Απελπισία. Καμία τηλεοπτική χρυσόσκονη και καμία ποσότητα τηλεοπτικής ηλιθιοδύνης δεν μπορεί να συγκαλύψει την πραγματικότητα. Οφείλουν οι άνθρωποι της δημιουργίας να επαναφέρουν τις φιλοδοξίες όλων και να παλέψουν για ένα καλύτερο αύριο για όλους. η μάχη αφορά τις φιλοδοξίες όχι ένα παιχνίδι αυτοκαταστροφικό για όλους.
Το δραματικό ελληνικό Squid Game των πολιτών
Το Παιχνίδι του Καλαμαριού είναι νοτιοκορεάτικο δράμα επιβίωσης του Netflix. Ένα μυστικό παιχνίδι επιβίωσης με τραγική κατάληξη, ακαριαίες απώλειες ανθρωπίνων ζωών εν ψυχρώ.
Το εν ψυχρώ Squid Game των πολιτών που τους απαξιώνει είναι η καθυστέρηση απονομής συντάξεων και οι μειώσεις συντάξεων.
Εν ψυχρώ Squid Game των πολιτών που τους σκοτώνει, είναι η έλλειψη επαρκών υποδομών αστικής διαβίωσης, που με την κλιματική κρίση και την πολιτική αδράνεια, πυρκαγιές και πλημμύρες τους εξοντώνουν.
Εν ψυχρώ Squid Game των πολιτών είναι η σκοτεινή εργασιακή πολιτική, οι μακροχρόνια άνεργοι, η έλλειψη τραπεζικής χρηματοδότησης, που σκοτώνει όνειρα, ευκαιρίες και ανάπτυξη.
Είναι οι δόσεις, το δημόσιο και ιδιωτικό χρέος, η παιδεία, τα μέσα μαζικής μεταφοράς. Είναι η απώλεια πρώτης κατοικίας, δηλαδή η στέρηση μιας ιδιωτικής περιουσίας που αποκτήθηκε με τον κόπο τους αλλά καμία κυβέρνηση δεν αναγνωρίζει ότι λόγω της οικονομικής κρίσης αδυνατεί να αποπληρώσει τις δόσεις του και να είναι συνεπής όπως όλα αυτά τα χρόνια. Αντί να δοθούν λύσεις, η εκάστοτε κυβέρνηση επιλέγει την ευκολία του εν ψυχρώ Squid Game.
Οι πολίτες ζουν με μόνιμη αίσθηση φόβου, οργής και παραίτησης. Με ενα καθημερινό, αγωνιώδες παιχνίδι αλά Squid Game στην πλάτη, ζουν και παλεύουν, δημιουργούν και μάχονται, επιβιώνουν και τολμούν, από την αρχή της οικονομικής κρίσης.
Οι τίτλοι της ειδησεογραφίας ενδεικτικοί και αποκαλυπτικοί:
-Επίδομα θέρμανσης: Πότε ανοίγει η πλατφόρμα για τις αιτήσεις – Ποιοι θα πάρουν προκαταβολή
-Επίδομα θέρμανσης: Ποιοι δικαιούνται έως 750 ευρώ -Πότε θα δοθούν
-ΕΦΚΑ: Πώς θα ξεμπλοκάρουν τη σύνταξή τους οι οφειλέτες επαγγελματίες και αγρότε
-Συνταξιούχοι σε… νευρική κρίση για τα αναδρομικά
Μετά ήρθαν τα αλλεπάλληλα Squid Game. Υγειονομικά. Πολιτικά. Ασφαλούς διαβίωσης.
Η αδυναμία λύσεων τροφοδοτεί τον λαϊκισμό, την ψηφοθηρία της εθνικοφροσύνης και τα άκρα.
Η αδυναμία λύσεων τροφοδοτεί τα πολιτικά Squid Game.
Η πολιτική ανικανότητα και η ανυπόφορη ζωή που παράγει, μπορεί να καταφύγει μόνο σε παιχνίδια- καθρέφτη της ζωής σε χειρότερη έκδοση. Γι αυτό και η πολιτική επικοινωνία δεν διαθέτει δύναμη αφήγησης και έμπνευσης. Είναι απλή επικοινωνία για τους τίτλους και την εικόνα. Οπότε;
Σημειώσεις
-Η πραγματική τιμή της ηγεσίας
Από τον πρόλογο των Leaders Eat Last :”Όταν βρίσκεστε με πεζοναύτες που μαζεύονται για φαγητό, θα παρατηρήσετε ότι οι πιο κατώτεροι σερβίρονται πρώτοι και οι ανώτεροι σερβίρονται τελευταίοι. Όταν παρακολουθείτε αυτήν την πράξη, θα σημειώσετε επίσης ότι δεν δίνεται εντολή. Οι πεζοναύτες απλά το κάνουν. η καρδιά αυτής της πολύ απλής δράσης είναι η προσέγγιση του Σώματος Πεζοναυτών στην ηγεσία. Οι ναυτικοί ηγέτες αναμένεται να τρώνε τελευταίοι επειδή η πραγματική τιμή της ηγεσίας είναι η προθυμία να τοποθετήσετε τις ανάγκες των άλλων πάνω από τις δικές σας. ”
– George J. Flynn, Lieutenant, US Marine Corps (Ret.)
-Δεν είναι η εξουσία που διαφθείρει αλλά ο φόβος
Η πολιτικός και νικήτρια του Βραβείου Ειρήνης Aung San Suu Kyi για τη διαφθορά: “Δεν είναι η εξουσία που διαφθείρει αλλά ο φόβος. Ο φόβος της απώλειας της εξουσίας διαφθείρει εκείνους που την ασκούν και ο φόβος της μάστιγας της εξουσίας διαφθείρει εκείνους που την υπόκεινται”. Πηγή: Από την ομιλία της, «Ελευθερία από το φόβο»
-Η άρνηση της ίσης πρόσβασης των ανθρώπων στο σύστημα είναι ένας σίγουρος τρόπος να τους κρατήσει φτωχούς
Το θέμα του αποκλεισμού, η ιστορία των διακρίσεων στον χρηματοπιστωτικό τομέα και οι τρόποι για την ορθή επίλυση του ζητήματος είναι το αντικείμενο του βιβλίου Financial Exclusion: Ο ανταγωνισμός μπορεί να διορθώσει ένα σπασμένο σύστημα του AIER Senior Fellow Robert Wright . Αν και το βιβλίο γράφτηκε το 2019, είναι ιδιαίτερα επίκαιρο σήμερα λόγω των μαζικών κραυγών για φυλετική δικαιοσύνη και ανησυχίες σχετικά με την οικονομική ανισότητα. Το βιβλίο παρέχει μια ακριβή και λεπτομερή απάντηση για την αντιμετώπιση τέτοιων προβληματισμών και όχι απλώς να εκπέμπει ασαφή παράπονα. Αυτός γράφει,
«Για όλα τα ελαττώματα και τις αδυναμίες του, το χρηματοπιστωτικό σύστημα είναι απολύτως απαραίτητο για τη συνολική οικονομία του έθνους καθώς και για τις πολλές υπο-οικονομίες του. Η χρηματοδότηση είναι τόσο σημαντική που η άρνηση της ίσης πρόσβασης των ανθρώπων στο σύστημα είναι ένας σίγουρος τρόπος να τους κρατήσει φτωχούς, ο οποίος είναι ηθικά κατακριτέος, φορολογικά ακατάλληλος και τελικά οικονομικά βλαβερός. ” (aier.org)
-Η δημοτικότητα μιας ιδέας δεν την κάνει σωστή
Όσο πιο γρήγορα πηγαίνετε στα συμπεράσματα, τόσο πιο πιθανό είναι να προεπιλέξετε τη μοντέρνα σκέψη. Οι άνθρωποι που δεν έχουν τα εργαλεία για να αποφασίσουν ανεξάρτητα, αποφασίζουν υιοθετώντας τις απόψεις των διακεκριμένων ανθρώπων. Όταν το κάνουν, ευνοούν τις κοινωνικά επιβραβευμένες θέσεις έναντι των αντικειμενικών λογαριασμών της πραγματικότητας.
Όσο περισσότεροι άνθρωποι εκτίθενται σε μια ιδέα, τόσο πιθανότερο είναι να το πιστέψουν. Όσο πιο μοντέρνο είναι, τόσο περισσότερη έκθεση θα λάβει. Αλλά η δημοτικότητα μιας ιδέας δεν την κάνει σωστή.(David Perell)
-Οι δημοκρατίες όχι μόνο δεν θα αντέξουν, αλλά θα υπερέχουν
Ο Πρόεδρος Μπάιντεν, που έφτασε στην Αγγλία τις πρώτες οκτώ ημέρες στο Ηνωμένο Βασίλειο και την Ευρώπη, μίλησε με το προσωπικό και τις οικογένειες της Πολεμικής Αεροπορίας των ΗΠΑ, που σταθμεύουν στη Royal Air Force Mildenhall:
Πιστεύω ότι βρισκόμαστε σε ένα σημείο καμπής στην παγκόσμια ιστορία – τη στιγμή που μας αρκεί να αποδείξουμε ότι οι δημοκρατίες δεν θα αντέξουν μόνο, αλλά θα υπερέχουν καθώς ανεβαίνουμε για να εκμεταλλευτούμε τις τεράστιες ευκαιρίες μιας νέας εποχής.
Πρέπει να δυσφημίσουμε αυτούς που πιστεύουν ότι η εποχή της δημοκρατίας έχει τελειώσει, όπως πιστεύουν ορισμένοι από τους συναδέλφους μας. Πρέπει να εκθέσουμε ως ψευδείς την αφήγηση ότι τα διατάγματα των δικτατόρων μπορούν να ταιριάξουν με την ταχύτητα και την κλίμακα των προκλήσεων του 21ου αιώνα.
Π. Τσακιρίδης
my way press.gr
