Η έκθεση-σοκ του ΚΕΠΕ: Γιατί το GREECE 2.5 είναι η μόνη ασπίδα κατά της φτώχειας
Η κοινωνική ακτινογραφία της αποτυχίας του υφιστάμενου μοντέλου.
Η επικαιρότητα επιβεβαιώνει με καταιγιστικό ρυθμό την ανάλυση του «GREECE 2.5». Μετά την αποδόμηση του επενδυτικού μύθου από το Ινστιτούτο ΕΝΑ (που έδειξε ότι επενδύουμε μόνο σε ντουβάρια), έρχεται τώρα το ΚΕΠΕ (Κέντρο Προγραμματισμού και Οικονομικών Ερευνών) να αποκαλύψει το κοινωνικό κόστος αυτής της επιλογής, αποδεικνύοντας ότι η στροφή στην Παραγωγή δεν είναι μόνο οικονομική ανάγκη, αλλά κοινωνική επιταγή.
Η ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΧΡΕΟΚΟΠΙΑ ΤΟΥ ΜΟΝΤΕΛΟΥ «ΥΠΗΡΕΣΙΕΣ & REAL ESTATE»
Η έκθεση-σοκ του ΚΕΠΕ: Γιατί το GREECE 2.5 είναι η μόνη ασπίδα κατά της φτώχειας
Αν η Έρευνα του ΕΝΑ ήταν η απόδειξη ότι χτίζουμε μια οικονομία «Μπετόν», η Έκθεση Παραγωγικότητας του ΚΕΠΕ είναι η απόδειξη ότι χτίζουμε μια κοινωνία «Φτωχών Εργαζομένων».
Τα νέα στοιχεία (Νοέμβριος 2025) διαλύουν το αφήγημα του «Success Story» και επιβεβαιώνουν τη θεμελιώδη θέση του προτεινόμενου από την mywaypress.gr «Εθνικού Συμβολαίου Παραγωγικότητας»: Χωρίς παραγωγή υψηλής προστιθέμενης αξίας, η «ανάπτυξη» είναι μια στατιστική ψευδαίσθηση που αφήνει πίσω της κοινωνικά ερείπια.
- Η «φούσκα» της ανάπτυξης και η πραγματική φτώχεια
Το αφήγημα της κυβέρνησης μιλάει για ανάπτυξη 2,3% το 2024. Όμως, το ΚΕΠΕ αποκαλύπτει ότι αυτή η ανάπτυξη είναι μια «φούσκα», εντυπωσιακή στα στατιστικά αλλά ανύπαρκτη στην πραγματικότητα.
- Το Σοκ: Η φτώχεια αυξάνεται αντί να μειώνεται. Το 26,9% του πληθυσμού (2,74 εκατ. άνθρωποι) βρίσκεται σε κίνδυνο φτώχειας ή κοινωνικού αποκλεισμού, ποσοστό αυξημένο κατά 0,8% σε σχέση με το προηγούμενο έτος.
- Η Παιδική Φτώχεια: Το πιο ντροπιαστικό στοιχείο είναι ότι το 27,9% των παιδιών ζει σε συνθήκες φτώχειας.
- Η παγίδα της χαμηλής παραγωγικότητας (The Productivity Trap)
Γιατί συμβαίνει αυτό; Η απάντηση βρίσκεται ακριβώς εκεί που εστίασε ο Θεσμικός (ΣΕΒ) στο «Virtual Boardroom» μας: Στη Χαμηλή Παραγωγικότητα.
- Το ΚΕΠΕ επιβεβαιώνει ότι η Ελλάδα υστερεί σημαντικά τόσο στην εργασιακή όσο και στην πολυπαραγοντική παραγωγικότητα.
- Η οικονομία επεκτείνεται σε «υπηρεσίες χαμηλής απόδοσης» (τουρισμός, λιανικό εμπόριο, μεταφορές).
- Το Αποτέλεσμα: Όταν η οικονομία βασίζεται σε σερβιτόρους και όχι σε μηχανικούς ρομποτικής (όπως ζητά το GREECE 2.5), οι μισθοί παραμένουν καθηλωμένοι. Οι εργαζόμενοι δεν φταίνε για τη χαμηλή παραγωγικότητα· φταίει το μοντέλο που τους εγκλωβίζει σε κλάδους χαμηλής αξίας.
- Το «πρεκαριάτο» της επόμενης μέρας
Η ανεργία πέφτει στο 8,2%, αλλά αυτό είναι «καλό νέο» μόνο στα χαρτιά.
- Στην πράξη, δημιουργείται μια τάξη «πρεκαριάτου» (επισφαλώς εργαζόμενων). Η «ανάπτυξη» προσφέρει δουλειά, αλλά όχι αξιοπρέπεια.
- Οι νέες θέσεις εργασίας αφορούν μερική ή εποχική απασχόληση με χαμηλές απολαβές. Αυτή είναι η άμεση συνέπεια της έλλειψης βιομηχανικής στρατηγικής.
- Η θεσμική γύμνια (The Institutional Void)
Το ΔΝΤ προειδοποίησε για την ανάγκη ισχυρών θεσμών. Το ΚΕΠΕ επιβεβαιώνει ότι η «υστέρηση σε μεταρρυθμίσεις και θεσμούς» (γραφειοκρατία, έλλειψη σχεδιασμού) παρεμποδίζει την αποδοτικότητα. Η ανάπτυξη στηρίζεται σε εξωγενείς παράγοντες (Ταμείο Ανάκαμψης, Τουρισμός) και όχι σε εσωτερική παραγωγική αναδιάρθρωση.
Το GREECE 2.5 ως κοινωνική ασπίδα
Η έκθεση του ΚΕΠΕ είναι η χαριστική βολή στο δόγμα της «Ανάπτυξης μέσω Real Estate».
Αποδεικνύεται περίτρανα ότι η οικονομική μεγέθυνση χωρίς παραγωγικό βάθος γίνεται «όργανο κοινωνικού αποκλεισμού».
Το «Εθνικό Συμβόλαιο Παραγωγικότητας» (GREECE 2.5) δεν είναι μια τεχνοκρατική εμμονή για δείκτες και βιομηχανίες. Είναι ο μοναδικός τρόπος να αυξηθούν οι πραγματικοί μισθοί.
- Μόνο τα εργοστάσια τεχνολογικής αιχμής μπορούν να πληρώσουν μισθούς που νικούν τη φτώχεια.
- Μόνο το Scale-Up των επιχειρήσεων μπορεί να προσφέρει σταθερότητα απέναντι στην εποχικότητα του τουρισμού.
Όσοι σήμερα καθυστερούν τις Υπερ-αποσβέσεις και τις μεταρρυθμίσεις για την Κλίμακα, δεν στερούν απλώς κέρδη από τις επιχειρήσεις. Στερούν το μέλλον από το 27,9% των παιδιών που ζουν στη φτώχεια.
Χαρακτηριστικά του πρεκαριάτου
Το Πρεκαριάτο (Precariat) είναι ένας νεολογισμός, που προέκυψε από τη σύνθεση των λέξεων «precarity» (επισφάλεια/ανασφάλεια) και «proletariat» (προλεταριάτο), και περιγράφει τη νέα κοινωνική τάξη που χαρακτηρίζεται από την ανασφαλή εργασία και την απουσία βασικών κοινωνικών δικαιωμάτων.
Ο όρος διαδόθηκε κυρίως από τον Βρετανό οικονομολόγο Guy Standing.
Χαρακτηριστικά του πρεκαριάτου
Το Πρεκαριάτο διαφέρει από το παραδοσιακό Προλεταριάτο στα εξής σημεία:
- Ανασφάλεια (Precarity): Η εργασία είναι ασταθής. Οι εργαζόμενοι μετακινούνται συνεχώς μεταξύ μερικής απασχόλησης, εποχικής εργασίας, συμβάσεων ορισμένου χρόνου ή είναι «ελεύθεροι επαγγελματίες» που εξαρτώνται από μια μόνο εταιρεία.
- Χαμηλές Απολαβές: Οι μισθοί είναι συχνά πολύ χαμηλοί, με αποτέλεσμα οι εργαζόμενοι, παρά την εργασία τους, να βρίσκονται σε κίνδυνο φτώχειας.
- Έλλειψη Ταυτότητας: Η απουσία σταθερής δουλειάς οδηγεί σε έλλειψη επαγγελματικής ταυτότητας, κοινωνικής αναγνώρισης και αδυναμία ένταξης σε συλλογικά σχήματα (συνδικάτα).
- Απουσία Δικαιωμάτων: Δεν έχουν πρόσβαση στα παραδοσιακά εργασιακά οφέλη (άδειες, επιδόματα, ασφάλεια) με τον τρόπο που τα απολαμβάνει ένας μόνιμος υπάλληλος.
Σύνδεση με την ελληνική πραγματικότητα
Στο πλαίσιο των άρθρων μας για το «GREECE 2.5», το Πρεκαριάτο είναι η κοινωνική συνέπεια του οικονομικού μοντέλου που βασίζεται στον Τουρισμό, τις Υπηρεσίες χαμηλής παραγωγικότητας και τις Κατασκευές:
- Όπως έδειξε η Έκθεση του ΚΕΠΕ, η «ανάπτυξη» δημιουργεί θέσεις εργασίας κυρίως στον τριτογενή τομέα, όπου κυριαρχεί η μερική ή εποχική απασχόληση με χαμηλές απολαβές.
- Αυτό αντιτίθεται στον στόχο του «Εθνικού Συμβολαίου Παραγωγικότητας», το οποίο ζητά μονάδες παραγωγής υψηλής τεχνολογίας (AI/Ρομποτική). Οι θέσεις εργασίας σε ένα σύγχρονο εργοστάσιο (π.χ. μηχανικοί ρομποτικής, τεχνικοί συντήρησης) είναι θέσεις υψηλής παραγωγικότητας και σταθερότητας, άρα πληρώνουν καλύτερα και προσφέρουν ασφάλεια, μειώνοντας το μέγεθος του Πρεκαριάτου.
mywaypress.gr –Περιεχόμενο αξίας με την υποστήριξη υβριδικής νοημοσύνης.
Για αναγνώστες με μεγάλο εύρος προσοχής.
