Ελλάδα 2029: Το «δημοσιονομικό φρούριο» και το επενδυτικό κενό

Η  τρέχουσα αναπτυξιακή δυναμική είναι, εν πολλοίς, «δανεική» από τα κοινοτικά κονδύλια. Χωρίς αυτά, η ελληνική οικονομία δυσκολεύεται να παράγει αυτόνομα υψηλούς ρυθμούς μεγέθυνσης

 
Σε μια κρίσιμη συγκυρία για την ελληνική οικονομία, δύο παράλληλες αφηγήσεις ξεδιπλώνονται μπροστά μας. Από τη μία, ο νέος Πολυετής Δημοσιονομικός Προγραμματισμός 2026-2029 του Υπουργείου Οικονομικών αποκαλύπτει μια «προσγείωση» της ανάπτυξης και των επενδύσεων στη μετά-RRF εποχή (Ταμείο Ανάκαμψης). Από την άλλη, οι κοινωνικοί εταίροι (ΣΕΒ, ΓΣΕΕ) προχωρούν σε μια ιστορική θεσμική αναβάθμιση των Συλλογικών Συμβάσεων, επιχειρώντας να θωρακίσουν την αγορά εργασίας απέναντι σε ένα περιβάλλον έλλειψης χεριών και αθέμιτου ανταγωνισμού.

Η ανάλυση των δεδομένων δείχνει ότι η Ελλάδα οδεύει προς ένα μοντέλο υψηλής δημοσιονομικής πειθαρχίας, αλλά χαμηλής αναπτυξιακής πτήσης, καθιστώντας το ζήτημα της παραγωγικότητας πιο επιτακτικό από ποτέ.

 
Η «προσγείωση» του 2027: Το τέλος των εύκολων χρημάτων

Τα στοιχεία που παρουσίασε ο Κυριάκος Πιερρακάκης στο Υπουργικό Συμβούλιο  (βλέπε tovima.gr) είναι αποκαλυπτικά για το τι συμβαίνει όταν «κλείνει η κάνουλα» των ευρωπαϊκών πόρων.

• Το Σοκ του ΑΕΠ: Η ανάπτυξη προβλέπεται να υποχωρήσει από το 2,4% το 2026, στο 1,7% το 2027 και να κατρακυλήσει στο 1,3% το 2029. Η επιβράδυνση αυτή συνδέεται άμεσα με την ολοκλήρωση του Ταμείου Ανάκαμψης το 2026.
• Η Κατάρρευση του Ρυθμού Επενδύσεων: Το πιο ανησυχητικό εύρημα αφορά τον Ακαθάριστο Σχηματισμό Παγίου Κεφαλαίου (επενδύσεις). Ενώ το 2026 προβλέπεται έκρηξη 10,2%, η συνέχεια είναι δραματική: πτώση στο 4,1% το 2027 και κατόπιν στασιμότητα στο 0,9% (2028) και 0,8% (2029).

Η Ανάλυση: Τα νούμερα αυτά επιβεβαιώνουν ότι η τρέχουσα αναπτυξιακή δυναμική είναι, εν πολλοίς, «δανεική» από τα κοινοτικά κονδύλια. Χωρίς αυτά, η ελληνική οικονομία δυσκολεύεται να παράγει αυτόνομα υψηλούς ρυθμούς μεγέθυνσης.

 
Δημοσιονομική πειθαρχία: Το τίμημα της σταθερότητας

Αν η ανάπτυξη προκαλεί προβληματισμό, η δημοσιονομική εικόνα προκαλεί δέος στους δανειστές και πίεση στους φορολογούμενους.

• Πρωτογενή Πλεονάσματα-Μαμούθ: Η κυβέρνηση δεσμεύεται για πρωτογενές πλεόνασμα 2,7% του ΑΕΠ σταθερά από το 2027 έως το 2029.
• Ραγδαία Αποκλιμάκωση Χρέους: Το δημόσιο χρέος αναμένεται να πέσει από το 138,2% το 2026 στο 119% το 2029. Αυτό θα επιτευχθεί και μέσω πρόωρων αποπληρωμών δανείων (GLF).
• Φορολογική Αφαίμαξη: Τα φορολογικά έσοδα αναμένεται να εκτιναχθούν από τα 73,6 δισ. ευρώ το 2026 στα 81,8 δισ. ευρώ το 2029. Όπως αναφέρεται χαρακτηριστικά, η ακρίβεια φαίνεται να λειτουργεί υπέρ των προϋπολογισμών.

Παράλληλα, ο πληθωρισμός αποδεικνύεται «επίμονος», παραμένοντας σταθερά πάνω από το όριο του 2% (στο 2,3% το 2029), διαβρώνοντας περαιτέρω το εισόδημα.

 
 Η αγορά εργασίας: Το «στοίχημα» του ΣΕΒ και η θεσμική θωράκιση

Ενώ οι μακροοικονομικοί δείκτες δείχνουν επιβράδυνση, η αγορά εργασίας αντιμετωπίζει μια διαφορετική κρίση: την έλλειψη προσωπικού.

Σύμφωνα με τον Πρόεδρο του ΣΕΒ, Σπύρο Θεοδωρόπουλο, το πρόβλημα είναι διττό:

1. Ανειδίκευτο Προσωπικό: Τεράστιες ελλείψεις που οδηγούν σε μετακλήσεις από το εξωτερικό.
2. Υψηλή Εξειδίκευση: Κενά σε μηχανικούς Η/Υ και επαγγέλματα της νέας οικονομίας.

Σε αυτό το τοπίο, η συμφωνία ΣΕΒ-ΓΣΕΕ-Κυβέρνησης για τις Συλλογικές Συμβάσεις Εργασίας (ΣΣΕ) αποτελεί μια στρατηγική κίνηση.

• Ο Μηχανισμός: Πλέον, αν μια κλαδική σύμβαση υπογράφεται από τον ΣΕΒ και τη ΓΣΕΕ, θα μπορεί να κηρύσσεται αυτόματα υποχρεωτική για όλους, παρακάμπτοντας γραφειοκρατικά εμπόδια του παρελθόντος.
• Ο Στόχος του ΣΕΒ (Level Playing Field): Ο κ. Θεοδωρόπουλος ήταν σαφής: Η καθολική εφαρμογή των συμβάσεων προστατεύει τις οργανωμένες επιχειρήσεις από τον αθέμιτο ανταγωνισμό εκείνων που συμπιέζουν το μισθολογικό κόστος.
• Ο Ρόλος της ΓΣΕΕ: Η ΓΣΕΕ αποκτά ξανά ουσιαστικό ρόλο, καθώς θα μπορεί να συνυπογράφει εθνικές κλαδικές συμβάσεις.

 
Η ανάγκη για το «Εθνικό Συμβόλαιο Παραγωγικότητας»

Συνθέτοντας τα δύο αυτά θέματα, προκύπτει μια ξεκάθαρη εικόνα:

Η Ελλάδα του 2029 θα είναι μια χώρα με χαμηλό χρέος και δημοσιονομική υγεία, αλλά κινδυνεύει να εγκλωβιστεί σε χαμηλούς ρυθμούς ανάπτυξης (1,3%) και αναιμικές επενδύσεις (0,8%), μόλις στερέψει η ευρωπαϊκή χρηματοδότηση.

Η παρέμβαση του ΣΕΒ για τις συλλογικές συμβάσεις είναι ένα βήμα ωρίμανσης («σοβαρός διάλογος» ), αλλά όπως παραδέχεται και ο ίδιος ο Πρόεδρός του, «κανένα μεγάλο ζήτημα δεν λύνεται με ένα μόνο βήμα». Οι αυξήσεις μισθών θα έρθουν σταδιακά, αλλά χωρίς μια έκρηξη παραγωγικότητας και επενδύσεων εκτός του κατασκευαστικού κύκλου, η “οροφή” της ανάπτυξης θα παραμείνει χαμηλή.

Η αντίφαση είναι προφανής: Το κράτος μαζεύει έσοδα (φόρους), οι επιχειρήσεις ψάχνουν εργαζόμενους που δεν βρίσκουν, και η ανάπτυξη φρενάρει. Το «δόγμα» της δημοσιονομικής σταθερότητας φαίνεται να κερδίζει, αλλά το στοίχημα της παραγωγικής μεταμόρφωσης παραμένει μετέωρο.

 
mywaypress.gr –Περιεχόμενο αξίας με την υποστήριξη  υβριδικής νοημοσύνης.

Για  αναγνώστες με μεγάλο εύρος προσοχής.