Χρήστος Σπίρτζης: «Οφείλουμε να πάρουμε πρωτοβουλίες, να πάρουμε την κατάσταση στα χέρια μας. Να πούμε αλήθειες»
Παραθέτουμε την πλήρη ομιλία του προέδρου του ΤΕΕ Χρήστου Σπίρτζη κατά την διάρκεια της χθεσινής ημερίδας με τίτλο «Η οικονομική κρίση και το σύστημα παραγωγής δημοσίων έργων»
«Για πολλά χρόνια διαπιστώνουμε τις στρεβλώσεις του συστήματος παραγωγής έργων στη χώρα. Συζητάμε και προτείνουμε μέτρα, νόμους και πρακτικές για την αντιμετώπιση φαινομένων που δεν είναι τιμή ούτε για τον κλάδο ούτε για τη χώρα.
Σήμερα, μετά από τρεισήμισι χρόνια που μας οδήγησαν στο σημερινό αδιέξοδο, πρέπει να δούμε το χώρο μας -την παραγωγή έργων- όχι ως ένα διακριτό, ξεκομμένο κλάδο που αντιμετωπίζει μόνος του τα προβλήματα και την κρίση, αλλά ενταγμένο στο συνολικό πρόβλημα που έχει η χώρα.
Είναι πλέον φανερή η ανεπάρκεια του πολιτικού συστήματος για την σύνταξη ενός εθνικού σχεδίου παραγωγικής ανασυγκρότησης της χώρας. Δυστυχώς ούτε η Κυβέρνηση ούτε η Αντιπολίτευση δεν έχουν δώσει μια αξιόπιστη, ρεαλιστική και οραματική πρόταση για την παραγωγική ανασυγκρότηση της χώρας.
Μέχρι τώρα έχουμε προτάσεις σε «οικονομίστικη» κατεύθυνση για τα ελλείμματα ή για τον χειρισμό του Μνημονίου ή άλλων θεμάτων. Είναι προφανές ότι το μοντέλο που είχαμε ως σήμερα απέτυχε. Είναι επίσης προφανές ότι απέτυχαν παταγωδώς και οι οικονομίστικες, δογματικές πολιτικές που ασκούνται τα τελευταία χρόνια, ή που προτείνονται τα τελευταία χρόνια. Και μιλάω και για την Κυβέρνηση και για την Αντιπολίτευση.
Οφείλουμε -οι φορείς των υγειών παραγωγικών δυνάμεων- να πάρουμε πρωτοβουλίες, να πάρουμε την κατάσταση στα χέρια μας. Να πούμε αλήθειες, να προχωρήσουμε στη σύνταξη ενός νέου οραματικού σχεδίου για τη χώρα. Πρέπει το Τεχνικό Επιμελητήριο και οι υπόλοιποι επιστημονικοί και κοινωνικοί φορείς της χώρας, να συμβάλουμε για να συντάξουμε ένα ιεραρχημένο σχέδιο για την παραγωγική ανασυγκρότηση της χώρας. Και ένα ιεραρχημένο σχέδιο δημόσιων υποδομών, ενταγμένο στην πρόταση για την παραγωγική ανασυγκρότηση της χώρας.
Μέχρι τώρα έχουμε συνηθίσει να εκτελούμε και να παράγουμε έργα για τα έργα, χωρίς μια ιεραρχημένη δομή και πρόταση, χωρίς καν να έχουμε μια καταγραφή για ποια έργα γίνονται αυτή τη στιγμή στη χώρα μας σε όλα τα επίπεδα. Κανένας δεν μπορεί να απαντήσει πόσα έργα εκτελούνται, πόσες μελέτες εκτελούνται αυτή τη στιγμή. Όχι σήμερα, εδώ και πάρα πολλά χρόνια.
Οφείλουμε να προχωρήσουμε σε υλοποίηση δράσεων, που αδυνατούν και πολιτικά και επιχειρησιακά να προχωρήσουν οι κρατικές δομές. Ζητάμε πραγματικά Μητρώα. Το Τεχνικό Επιμελητήριο προτίθεται να υλοποιήσει ηλεκτρονικό σύστημα για αυτόματη λήψη επάρκειας πτυχίου, όχι για κανέναν άλλο λόγο, διότι πιστεύουμε σε μια ισχυρή Δημόσια Διοίκηση. Θέλουμε να στηρίξουμε τις Δημόσιες Υπηρεσίες, θέλουμε να βοηθήσουμε τις Δημόσιες Υπηρεσίες, όπως έχουμε κάνει και σε πλήθος δραστηριοτήτων στα Δημόσια Έργα.
Αλλά ταυτόχρονα θέλουμε οι δράσεις να είναι πραγματικές και βέβαια να απλοποιήσουμε τις διαδικασίες. Δεν είναι δυνατόν -το είπε και ο Γενικός Γραμματέας- η πρώτη φάση της αξιολόγησης σε μελέτες και σε κατασκευές στο σύνολο ενός έργου να υπερβαίνουν πολλές φορές τα δυο (2) χρόνια.
Αν είχαμε πραγματικά Μητρώα, αν είχαμε ένα ηλεκτρονικό σύστημα αντί να τρέχουν εξήντα χιλιάδες (60.000) – εβδομήντα χιλιάδες (70.000) συνάδελφοι να μαζεύουν δυο (2) φορές το χρόνο χαρτιά δεξιά και αριστερά -και προτίθεται το Επιμελητήριο να το κάνει αυτό και ηλεκτρονικά και με το υπηρεσιακό του προσωπικό- να βοηθήσουμε την αντίστοιχη υπηρεσία. Ώστε να απλοποιηθούν όλες αυτές οι διαδικασίες και να έχουμε και όφελος και στις μελετητικές εταιρείες και στους εργολήπτες.
Οφείλουμε να προστατεύσουμε τους Μηχανικούς και τις εταιρείες από την συνολική αποδόμηση του κλάδου στο δημόσιο και στον ιδιωτικό τομέα. Και τέλος οφείλουμε να αναδείξουμε τις συνεχιζόμενες, αθέμιτες πολιτικές και πρακτικές, μιας και κάποιοι συνεχίζουν το πάρτι, επικαλούμενοι την κρίση και τις στρεβλώσεις του συστήματος που έχτισαν και που συντηρούν.
Και εδώ θα βάλω μια άνω τελεία. Δεν είναι δυνατόν με τους δογματισμούς του Υπουργείου Οικονομικών όλα αυτά τα χρόνια, με τους δογματισμούς περί ανοίγματος των επαγγελμάτων -που έχουμε ζήσει πού μας έχουν φέρει, πριν τρία (3) χρόνια αποφασίστηκαν αυτά τα πράγματα- κάποιοι να μην απολογούνται.
Πρέπει το Ι.Ο.Β.Ε., ο κ. Στουρνάνας, ο κ. Παπακωνσταντίνου και όλο το επιτελείο που προώθησαν αυτές τις αλλαγές, να αιτιολογήσουν πώς δέχεται το Ελληνικό Δημόσιο εκπτώσεις στις μελέτες 75% και 80%; Πώς μπορούμε να έχουμε ένα σοβαρό ποιοτικό αποτέλεσμα για τις μελέτες, για να μην έχουμε και τις άλλες στρεβλώσεις στα έργα, όταν πρόχειρα αποδόμησαν έναν κλάδο και έναν χώρο, με τους δογματισμούς που υπηρετούσαν;
Και πρέπει να απολογηθούν στο ποιόν εξυπηρετεί αυτή η κατάσταση. Την ανάπτυξη της χώρας; Την παραγωγή έργων; Τον τεχνικό κόσμο; Ποιόν; Και εδώ μπαίνει ένα πολύ μεγάλο θέμα. Δεν μπορεί ο τεχνικός κόσμος της χώρας και κυρίως οι εργοληπτικές εταιρείες, να γίνουν ένα πάρεργο για το χρηματοδοτικό σύστημα. Γιατί εκεί οδηγούμαστε, αν δεν έχουμε ήδη οδηγηθεί.
Όπως δεν είναι δυνατόν -και να δώσουμε συγχαρητήρια για την κατάργηση του μεικτού συστήματος- προγράμματα που χρηματοδοτούνται από το Ε.Σ.Π.Α. (γιατί από το Π.Δ.Ε. έχουν μηδενιστεί τα πάντα) να συνεχίζουν να είναι «μνημεία στησίματος» έργων και μελετών. Και θέλω να κάνω ειδική μνεία στο Ε.Π.ΠΕΡ.Α.Α.. Ειδική μνεία. Είναι «μνημείο στησίματος» μέσα στην κρίση. Και για τις μελέτες και για τις κατασκευές. Και το αρμόδιο Υπουργείο -δεν είναι το Δημόσιων Υποδομών προφανώς- πρέπει να αναλάβει τις ευθύνες του.
Όπως δεν είναι δυνατόν να συνεχίσουμε να ανεχόμαστε τέτοιου είδους εκπτώσεις, να μην έχουμε ένα ορθολογικό σύστημα για τα τιμολόγια, για τις εκπτώσεις ή για την αιτιολόγηση που αυτά πρέπει να έχουν. Θα καταθέσουμε συγκεκριμένες προτάσεις και πιστεύω συνάδελφοι του Προεδρείου να μπορέσουμε να ομονοήσουμε, να συνθέσουμε τις διαφορετικές προτάσεις που υπάρχουν, ώστε να καταλήξουμε από κοινού σε ένα υγιές πλαίσιο για την παραγωγή δημοσίων έργων. Και σε ένα πλαίσιο που μπορεί να προχωρήσει από όλο τον τεχνικό κόσμο και από την πολιτική ηγεσία.
Το πρώτο λοιπόν είναι ότι πρέπει να έχουμε ένα κοινό πλαίσιο παραγωγής δημόσιων και ιδιωτικών έργων. Δεν γίνεται να έχουμε άλλες προδιαγραφές για τα δημόσια έργα, άλλες για τα ιδιωτικά.
Το δεύτερο είναι ότι πρέπει να αποφασίσουμε τους βασικούς άξονες για την παραγωγική ανασυγκρότηση της χώρας –τουλάχιστον- και πρέπει να κάνουμε μια τράπεζα έργων ιεραρχημένα. Όχι ότι είναι ώριμο, να γίνεται.
Συζητήσαμε πριν λίγο καιρό ένα ώριμο έργο, την πεζοδρόμηση της Πανεπιστημίου. Μπορεί να είναι ένα έργο πολυτελές, με καλές μελέτες από το Ίδρυμα που χρηματοδότησε τις μελέτες -μπορούμε να αντιληφθούμε και έχουμε καταγγείλει τον θεσμό της δωρεάς μελετών, γιατί κρύβει και άλλα πράγματα από πίσω του, το είχαμε καταγγείλει και όταν έγινε- αλλά δεν είναι δυνατόν να εντάσσονται έργα επειδή είναι ώριμα και όχι επειδή τα έχει ανάγκη η χώρα. Ιδιαίτερα μέσα στην κρίση. Χωρίς συζήτηση, χωρίς ιεράρχηση, χωρίς να προκρίνουμε το τι πραγματικά πρέπει να κάνουμε.
Το τρίτο είναι ότι ζητάμε από την Κυβέρνηση και από το πολιτικό σύστημα να διαπραγματευτεί και να θέσει εκτός Μνημονίου τις δημόσιες υποδομές και το πρόγραμμα δημοσίων επενδύσεων. Να αλλάξει τους όρους της νέας προγραμματικής περιόδου, να απελευθερώσει τις παραγωγικές δυνάμεις από την υποταγή στους μεταπράτες και στο τραπεζικό σύστημα.
Έχουμε τη νέα προγραμματική περίοδο. Δεν έχει μεγάλο κομμάτι των υποδομών η νέα προγραμματική περίοδος, έχουμε δυο (2) δράσεις που βασίζονται στην Τοπική Αυτοδιοίκηση. Η μια δράση έχει ως προαπαιτούμενο την ολιστική μελέτη, τον ολιστικό σχεδιασμό πολεοδομικών ενοτήτων. Ξέρετε σε ποιά κατάσταση είναι οι Δήμοι της χώρας. Αποκλείεται να έχουμε τέτοιον σχεδιασμό, άρα αποκλείεται να έχουμε ωρίμανση και απορρόφηση κονδυλίων από το Ε.Σ.Π.Α..
Η δεύτερη δράση έχει να κάνει με την εξοικονόμηση ενέργειας. Το Επιμελητήριο μέσω του Συμφώνου των Δημάρχων προωθεί τέτοιες δράσεις, είναι αρωγός στην Τοπική Αυτοδιοίκηση, αλλά δεν φτάνει αυτό. Πρέπει όλοι μαζί να κάνουμε μια προσπάθεια για το πώς μπορούν να ωριμάσουν έργα, για να έχουμε απορροφήσεις.
Και σε θεσμικό επίπεδο, θα πρέπει να αναθεωρήσουμε το θεσμικό πλαίσιο παραγωγής έργων. Δεν μπορεί οι Οργανισμοί Τοπικής Αυτοδιοίκησης να έχουν το ίδιο πλαίσιο παραγωγής έργων ή δημοπράτησης με τα Υπουργεία και την κεντρική Κυβέρνηση. Δεν μπορεί να θέλει τέσσερα (4) χρόνια να δημοπρατηθεί μια μελέτη και να εκτελεστεί, σε πολύ μικρούς προϋπολογισμούς. Δεν μπορεί να μην λαμβάνεται υπόψη σε μικρές μελέτες και έργα, η εντοπιότητα και ο φόρτος. Αν θέλουμε να τονώσουμε τις τοπικές κοινωνίες και να βγούμε από την κρίση που έχουμε.
Και βέβαια δεν μπορεί να μην έχουμε στρατηγική κατεύθυνση σχεδιασμού, ελέγχους και πρότυπα. Δεν μπορεί να μην υπάρχουν πρότυπα π.χ. για τις συμβάσεις των δημόσιων έργων, των παραχωρήσεων των Σ.Δ.Ι.Τ.. Είδατε που έχουμε οδηγηθεί. Μέσα στην κρίση γίνεται τρία (3) χρόνια διαπραγμάτευση. Ελπίζουμε να προχωρήσει για να προχωρήσουν τα έργα οδοποιίας από τις κακές συμβάσεις που είχαν γίνει, από την μηδενική σοβαρή μελέτη και από όλα τα συμπαραμαρτούντα.
Η επόμενη πρόταση έχει να κάνει με την χρηματοδότηση. Δεν μπορεί να μεταφέρεται το τεχνικό αντικείμενο -το είπα και πριν- ως πάρεργο για άλλοθι στο τραπεζικό σύστημα. Έχουμε καταθέσει προτάσεις στο Υπουργείο Ανάπτυξης. Ζητήσαμε να αναπληρωθούν τα κουρεμένα αποθεματικά του Ταμείου μας που είναι ενάμιση δις (1.500.000.000,00 €) και του Ε.Τ.Α.Α., συνολικά τρία δις (3.000.000.000,00 €) με ένα μακροχρόνιο ομόλογο, ώστε να μπορούν να χρηματοδοτηθούν δημόσια έργα από ένα consortium Τραπεζών, που θα του δώσουμε ως εγγύηση.
Δεν γίνεται να ληστεύονται τα αποθεματικά του Ταμείου. Δεν γίνεται γενικότερα τα αποθεματικά του ασφαλιστικού συστήματος να μένουν στην Τράπεζα της Ελλάδος και κάποιοι να κάνουν χρηματιστηριακό και άλλο πάρτι πάνω σε αυτά. Αυτά τα χρήματα πρέπει να ανακεφαλαιοποιούνται, πρέπει ένα μέρος από αυτά να πέφτουν στην αγορά, να βοηθούν στην ανάπτυξη. Αν θέλουμε να έχουμε υγιές ασφαλιστικό σύστημα και αν θέλουμε να έχουν και κέρδη τα ασφαλιστικά μας ταμεία.
Η πέμπτη δράση αντιμετωπίζει τις εκπτώσεις και τον αθέμιτο ανταγωνισμό. Πρέπει μαζί με το Υπουργείο, μαζί με τους συναδέλφους μας στο Υπουργείο να φτιάξουμε έναν φορέα που θα κάνει νέα τιμολόγια. Θα βάζει προδιαγραφές. Ήδη συνεργαζόμαστε με τον ΕΛ.Ο.Τ. για να έχουμε πρότυπα και εθνικά προσαρτήματα και βέβαια να μην πληρώνουν οι Μηχανικοί ένα πρότυπο για να διαβάσουν. Είτε στον δημόσιο τομέα, είτε είναι στον ιδιωτικό τομέα τα πρότυπα που πρέπει να εφαρμόζουμε.
Δεν γίνεται, κατά το δοκούν, να υπάρχουν άλλα πρότυπα και προδιαγραφές στον Δήμο, στην Περιφέρεια ή στα Υπουργεία. Αυτό που ζούμε είναι τρέλα. Και βέβαια δεν μπορεί να μην υπάρχει ενιαίο Μητρώο έργων και μελετών. Δηλαδή να παρατηρούνται φαινόμενα απευθείας αναθέσεων στον ίδιο άνθρωπο από έναν Δήμο ή από ένα Υπουργείο, κατ’ εξακολούθηση. Με το γνωστό κόλπο των Τεχνικών Συμβούλων. Ακυρώνονται διαγωνισμοί για Τεχνικούς Συμβούλους για ένα πρόγραμμα και συνεχίζεται το πάρτι των απευθείας αναθέσεων σε ημετέρους.
Είναι γνωστά αυτά που γίνονται στο χώρο, δεν είναι δυνατόν να συνεχιστεί έτσι. Και σε επίπεδο Υπουργείων και σε επίπεδο Οργανισμών Τοπικής Αυτοδιοίκησης. Πιστεύουμε ότι είναι αναγκαιότητα πλέον -το γνωρίζουν όλοι- ότι πρέπει επιτέλους να γίνει το Μητρώο Συντελεστών Ιδιωτικών Έργων, στο πρότυπο και στη λειτουργία των Μητρώων Δημοσίων Έργων.
Ο στόχος είναι να ενοποιηθούν. Τουλάχιστον το Τεχνικό Επιμελητήριο, έχοντας ενιαίες προδιαγραφές για τα δημόσια και ιδιωτικά έργα. Αλλά τουλάχιστον ας φτιάξουμε έναν φορέα πιστοποίησης των τεχνικών επαγγελμάτων, που είναι το πρώτο βήμα για να κάνουμε αξιόπιστα Μητρώα.
Όχι μόνο για τους Μηχανικούς, τις μελετητικές και εργοληπτικές εταιρείες, αλλά και για τους Τεχνίτες. Δεν είναι δυνατόν αυτή τη στιγμή η πλειοψηφία των τεχνικών επαγγελμάτων να είναι μη αδειοδοτούμενα, μη καταγεγραμμένοι καν οι επαγγελματίες που ασχολούνται με αυτό τον χώρο.
Η επόμενη πρόταση έχει να κάνει με την άμεση ωρίμανση έργων και την μετακύληση του κόστους μελετών στην φάση της κατασκευής και της χρηματοδότησης από το Ε.Σ.Π.Α.. Είναι ένα θέμα που μπορεί να αντιμετωπιστεί. Πάλι καταθέσαμε προτάσεις στο Υπουργείο Ανάπτυξης, εδώ και δυο – τρία χρόνια. Δεν γίνεται να βρίσκουν τις προτάσεις του Τεχνικού Επιμελητηρίου υπέροχες και να μην τις υλοποιούν. Δεν γίνεται να μην κάνουμε μια τράπεζα για τα έργα που χρειάζεται η χώρα, για τα έργα υποδομής. Δεν γίνεται οι μελετητές να μην έχουν δουλειά και να μην ωριμάζουμε έργα με μια συμφωνία, ώστε σαν Σύμβουλοι της επίβλεψης όταν ενταχθούν αυτά τα έργα, να πληρωθούν και την μελέτη τους.
Και βέβαια δεν γίνεται να μην έχουμε σχεδιασμό όλων των τομέων. Δεν γίνεται να μην γνωρίζουμε ποιος είναι ο συνολικός εθνικός σχεδιασμός για τα λιμάνια της χώρας, μέχρι τις μαρίνες. Ποιος είναι ο συνολικός σχεδιασμός για τα έργα μεταφορών, για τα έργα υποδομών, για τους βιολογικούς, για τα έργα περιβάλλοντος. Άλλα να εντάσσονται άλλα να απεντάσσονται κατά το δοκούν, χωρίς να υπάρχει συγκεκριμένη ιεράρχηση και σε σχέση με το πού είναι κάθε έργο, αλλά και σε σχέση με τις ανάγκες που έχει η κοινωνία.
Έχουμε συζητήσει με τον Γενικό Γραμματέα, ευτυχώς που είναι του κλάδου μας και έχει ζήσει από πρώτο χέρι τις αγωνίες της άσκησης του επαγγέλματος. Έχουμε ένα εκπληκτικό έργο στη Βόρειος Ελλάδα, την Εγνατία. Δεν έχουμε μια (1) σύνδεση με τα λιμάνια που έχει η Βόρειος Ελλάδα, με τις τουριστικές περιοχές που έχει η Βόρειος Ελλάδα, με τις βιομηχανικές περιοχές που έχει.
Έχουν προβλεφθεί κάθετοι άξονες και κάποιοι προχωρούν, αλλά εμείς θέλουμε έργα που να εντάσσονται και στο εθνικό σχέδιο. Όχι μόνο στο Ευρωπαϊκό σχέδιο, για να περνάνε νταλίκες από την Ανατολή στη Δύση και το ανάποδο. Θέλουμε να εντάσσονται στο δικό μας σχέδιο για να έχουμε παραγωγική δομή.
Και τέλος πρέπει να κάνουμε τα πάντα για να απλοποιήσουμε διαδικασίες. Να απλοποιήσουμε αδειοδοτικές διαδικασίες, τα έχουμε πει και στο παρελθόν. Δεν είναι δυνατόν για να ωριμάσουν κάποια έργα να θέλουμε δέκα (10), δεκαπέντε (15) και είκοσι (20) χρόνια από τη στιγμή που θα συλληφθεί η πρόταση για ένα έργο μέχρι τη στιγμή που θα βγει η προκήρυξη για την εκτέλεσή του.
Αυτό δεν συνάδει με καταστάσεις σαν τη σημερινή. Δεν είναι δυνατόν να βγούμε από την κρίση αν δεν έχουμε ένα γενναίο πρόγραμμα δημοσίων επενδύσεων για τα έργα υποδομών. Ιστορικά δηλαδή είναι αποδεδειγμένο αυτό. Δεν είναι δυνατόν όλο αυτό το εγχείρημα να μετακυλείεται στον δημόσιο τομέα και σε ιδιωτικές επενδύσεις, ιδιαίτερα όταν γνωρίζουμε τον τρόπο που αντιμετωπίζουν την κρίση οι Τράπεζες.
Δηλαδή πλήρη αδιαφάνεια, κλειστός – θεόκλειστος χώρος. Απορώ με τον κ. Στουρνάρα που δεν λέει για τις κλειστές δραστηριότητες. Κλειστά επαγγέλματα, βάφτισε το επάγγελμα των Μηχανικών, των Δικηγόρων και λοιπά. Την δραστηριότητα του Τραπεζίτη, των Τραπεζών, που μαζεύει όλο το σύστημα σε τρείς (3) ομίλους με αδιαφάνεια στην εγγυοδοσία, στην δανειοδοσία, σε όλα, δεν θα το δει ποτέ;
Όλοι μας έχουμε χρεωθεί για να ανακεφαλαιοποιηθεί το Τραπεζικό σύστημα. Απαιτούμε – δεν προτείνουμε, τα λεφτά που όλοι μας έχουμε χρεωθεί γι’ αυτό το σύστημα να τα διαχειρίζονται κάποιοι με διαφάνεια. Και αυτό δεν γίνεται. Πλέον το απαιτούμε. Γιατί εμείς πληρώνουμε, γιατί εμείς έχουμε χρεωθεί και τα παιδιά μας.
Πιστεύω ότι ο τεχνικός κόσμος της χώρας -και ευτυχώς μέσα σε αυτό βάζω και την πολιτική ηγεσία του ΥΠΟΜΕΔΙ- έχει την ωριμότητα να προχωρήσει τέτοιου είδους δράσεις, που θα συμβάλλουν και στον εξορθολογισμό του χώρου αλλά και στη σύνταξη ενός σχεδίου, για να ξεπεράσουμε την κρίση. Αλλά να μην ξεπεράσουμε την κρίση όπως την ξεπεράσαμε τα προηγούμενα χρόνια.
Δεν πιστεύουμε ότι η κρίση μπορεί να ξεπεραστεί ούτε με έναν Νόμο, ούτε επειδή θα επανέλθουν κάποιοι μισθοί ή κάποιες αμοιβές. Καλό είναι να επανέλθουν αλλά αυτό πρέπει να γίνει ορθολογικά και με σχέδιο, όχι με λαϊκισμό.
Επομένως θα πρέπει βήμα – βήμα να εξορθολογίσουμε τον χώρο μας. Θα πρέπει να μην βασιστούμε στις στρεβλώσεις του παρελθόντος. Θα πρέπει να μην λαϊκίζουμε και να αντιμετωπίσουμε την κατάσταση με ένα συγκεκριμένο σχέδιο, ώστε την επόμενη δεκαετία η χώρα να σταθεί στα πόδια της και να μπορεί να ανταπεξέλθει στις ανάγκες των καιρών.
Κλείνω με μια διαπίστωση. Οι λογικές ανταγωνιστικότητας της χώρας και της Ευρώπης δεν είναι δυνατόν να αντιμετωπιστούν μέσα από την μείωση του εργατικού κόστους, για να γίνουμε ανταγωνιστικοί ως προς τις αγορές της Άπω Ανατολής. Πρέπει να βρεθούν άλλου είδους δράσεις, πρέπει να ρίξουμε το βάρος στην ποιότητα.
Τα τελευταία χρόνια για να γίνουμε ανταγωνιστικοί ως χώρα, ξεσκίσαμε όλο το εργασιακό πλαίσιο που υπάρχει. Θυμίζουμε χώρα της Αφρικής, ίσως και χειρότερα. Δεν υπάρχουν Συλλογικές Συμβάσεις, ένας νέος Μηχανικός αυτή τη στιγμή αν θα πιάσει κάποια δουλειά ξεκινάει από τα εξακόσια (600,00 €). Είναι ντροπή. Ένας δημόσιος υπάλληλος με είκοσι πέντε (25) χρόνια προϋπηρεσία παίρνει χίλια (1.000,00 €). Είναι επίσης ντροπή.
Μειώσαμε το κοινωνικό κράτος, μειώσαμε τους θεσμούς και ένας από αυτούς είναι το Τεχνικό Επιμελητήριο. Και οι προτάσεις που κάνουμε για να υπάρχει Τεχνικό Επιμελητήριο και να έχει έσοδα, δεν είναι ούτε από τον κρατικό προϋπολογισμό ούτε όμως σε αυτά που πρότεινε ο κ. Καλογιάννης, να διώξουμε υπαλλήλους με αποσπάσεις ή να αυξήσουμε τις εισφορές των Μηχανικών. Είναι να κάνει δράσεις το Τεχνικό Επιμελητήριο που θα ωφελήσουν και τον ιδιωτικό τομέα, αλλά θα συμβάλλουν στο να έχουμε και μια ισχυρή δημόσια διοίκηση και ελέγχους. Να είναι χρήσιμο δηλαδή το Τεχνικό Επιμελητήριο.
Δεν μπορεί λοιπόν να συνεχίζουμε να απομειώνουμε τους θεσμούς και δεν μπορεί να συνεχίζουμε να απομειώνουμε τη δημοκρατία. Γιατί στο τέλος θα πάψουμε να είμαστε Ελλάδα και Ευρωπαϊκή χώρα, θα γίνουμε Κίνα.»
