Τα αντισώματα της ιδιωτικής οικονομίας
Το βασικό πρόβλημα της χώρας, είναι αυτό που έχει ειπωθεί από αρκετούς ψύχραιμους –και ανεξάρτητους -παρατηρητές των οικονομικών εξελίξεων, ότι δεν έχουμε νόμισμα αλλά πρόγραμμα προσαρμογής. Ένα πρόγραμμα, η τυφλή εφαρμογή του οποίου δεν απέδωσε μετρήσιμα αποτελέσματα, ακύρωσε όλες τις πηγές εσόδων που θα μπορούσε να δημιουργήσει ο ιδιωτικός τομέας, κατακρεουργώντας τον, και η συνέχιση του οποίου υπονομεύει την ζωτικότητα του έθνους.
Θα έπρεπε να αποτελεί εθνική προτεραιότητα η αντιμετώπιση της πραγματικής οικονομίας, και κατόπιν μια ιεραρχημένη πολιτική δράσεων εκτάκτου ανάγκης, για την ανεργία, την υγεία, την παιδεία και σειρά άλλων οξύτατων κοινωνικών ζητημάτων.
Η σκληρή πρόκληση για όλους είναι το υπαρκτό αδιέξοδο της οικονομικής προοπτικής της χώρας και των οικονομικών μονάδων της, η αδυναμία διαχείρισης του υπέρογκου χρέους της και η στάση της ηρωικής ιδιωτικής οικονομίας.
Οι επιχειρηματίες, γυναίκες και άνδρες, που συνεχίζουν, ενάντια σε όλες τις προβλέψεις, είναι εθνικός πλούτος. Και η δημιουργία αυτού του εθνικού πλούτου μοναδικός καταλύτης για το μέλλον της χώρας. Μην καταστραφεί περαιτέρω με μονομανίες πολιτικής νωθρότητας, διότι η ανήκεστος βλάβη του θα αποτελεί διαρκές έγκλημα.
Η κυβέρνηση έχει αποδείξει ότι δεν μπορεί να αντιμετωπίσει με σχεδιασμό ουσίας το ζήτημα – η τριτοκοσμική αντιεπιχειρηματική πολιτική της σε σειρά καυτών θεμάτων το αποδεικνύει.
Η απουσία αναπτυξιακού εθνικού προτύπου ανασύνταξης και αναγέννησης παραμένει ζητούμενο, τόσα χρόνια μετά…
Και επειδή έχει ήδη ανοίξει ένας επικίνδυνος κύκλος εκλογικού κανιβαλισμού οι μυλόπετρες του οποίου θα συνθλίψουν κάθε διάθεση ενασχόλησης, οφείλει από μόνη της η επιχειρηματική κοινότητα να δημιουργήσει αντισώματα. Με την αυτοπεποίθηση που την διακρίνει. Και εθνική συνεννόηση.
Παναγιώτης Τσακιρίδης
mywaypress.gr
