Πραγματιστές και δίπολα
Όταν η εφημερίδα New York Times, για πολλοστή φορά, επαναφέρει σε κεντρικό δημοσίευμά της, την ευθύνη των δανειστών, με τεκμηριωμένη επίθεση στις πολιτικές λιτότητας, θυμίζει σε αυτούς που πρέπει το αρχικό λάθος διευθέτησης του χρέους. Πάντα η αρχή είναι το ήμισυ του παντός.
Τι υπογραμμίζει η εφημερίδα; Ότι η Ελλάδα έμεινε με χρέος μεγαλύτερο από ό,τι θα ήλπιζε ποτέ να αποπληρώσει.
Τι προτείνει; Αναβολή της αποπληρωμής των δόσεων του χρέους για το 2015.
Τι προτάσσει ως βασικό επιχείρημα; Το ανθρώπινο κόστος της κρίσης με την πείνα, τις αυτοκτονίες και την ανεργία.
Η αλήθεια είναι μια και τη βιώνουμε όλοι:
Το Δημόσιο και ιδιωτικό χρέος αγγίζει τα €800 δις, 1,5 εκ. άνεργοι, 3,8 εκ Ελλήνων ζουν στο όριο της φτώχιας, αποβιομηχάνιση με εξοντωτικό ενεργειακό κόστος, μηδενική παροχή ρευστότητας στις επιχειρήσεις ή επιτόκια μη ανταγωνιστικά, καμία ουσιαστική επένδυση άξια λόγου, μετανάστευση του πιο παραγωγικού ανθρώπινου δυναμικού επιστημόνων, παιδεία βασισμένη στον πατριωτισμό καθηγητών και δασκάλων, υγεία με κόστος ανθρώπινες ζωές.
Όταν δεν έχεις απαντήσεις για τις λύσεις καταφεύγεις στον πολιτικό κανιβαλισμό με δίπολα και μονολεκτικά ναι ή όχι. Παιδαριώδη δίπολα για ηλιθίους. Πώς θα κατατροπώσουμε τον αντίπαλο… Αλήθεια πόσο χυδαία ακούγεται αυτή η λέξη σε εποχή κρίσης;
Την ώρα που θα έπρεπε να υπάρχουν απαντήσεις, κατασκευάζουν τις δικές τους στείρες αλήθειες, μισές και άδειες από νόημα.
Την ώρα που θα έπρεπε να υπάρχουν επεξεργασμένες λύσεις, καταφεύγουν εθισμένοι στην εύκολη καταγγελία.
Την ίδια στιγμή η κοινωνία έχει ήδη έτοιμες τις απαντήσεις, περισσότερο ώριμη από το τυχοδιωκτικό πολιτικό σύστημα με τις αδιέξοδες πολιτικές λιτότητας και ο πραγματισμός της κοινωνίας δεν εννοεί να παραδοθεί αμαχητί. Παλεύει να επιβιώσει στραγγαλισμένος.
Ο πραγματισμός είναι ρεαλισμός και οξυγόνο για καθαρό μυαλό. Αυτός ο πραγματισμός που βιώνει η ελληνική κοινωνία και οικονομία είναι η μόνη αλήθεια και αυτός θα δώσει την τελική λύση, με εθνική ενότητα, σύνθεση και σύνεση.
Παναγιώτης Τσακιρίδης
