Για όσους προσπαθούν

Στην ερημιά της νύχτας, με ανοικτά τα φώτα του γραφείου ή του σπιτιού. Και Εσύ, να λάμπεις.

Στο κρύο δωμάτιο, με ζεστή καρδιά. Και Εσύ, να λάμπεις.

Στον δρόμο του καθημερινού αγώνα, στην διεκδίκηση και στην επιβίωση, στην προσαρμογή και στις νέες συνήθειες, στον νέο προσανατολισμό και στους ανοικτούς ορίζοντες. Εσύ, να λάμπεις.

Με τα χέρια στο τιμόνι της ζωής, με αξιοπρέπεια και εγρήγορση, με επανεκκίνηση καθημερινή, με ήθος φωτεινό  και συνείδηση καθαρή. Εσύ, να λάμπεις.

Σε βλέπω-κάθε μέρα, ξεχωριστός, ατόφιος, ατσάλι. Εσύ, λάμπεις.

Σε βλέπω, μαζί με σένα στον μόχθο της μέρας, στην βροχή χωρίς ομπρέλα, στον ήλιο ζωντανό κύτταρο, να λάμπεις.

Να ξέρεις ότι γίνεσαι καλύτερος όταν σου έχουν στερήσει το οξυγόνο, όταν σου σφίγγουν το λαιμό μαχητής όχι δραπέτης.

Να μεταμορφώνεσαι –να παλεύεις μόνος, να προσκαλείς συμμαχητές σε ένα απραγματοποίητο όνειρο.

Σε βλέπω, στα like της ζωής να αποδέχεσαι έντιμα την θέση σου και να εναντιώνεσαι στην εγκατάλειψη, με παρουσία –άποψη, να επαινείς γιατί σε αγγίζει το πάθος της διάκρισης.

Στον έπαινο της κοινωνίας Εσύ και τα ανυπέρβλητα εμπόδια-παιχνίδι.

Με την ανάσα σου δημιουργείς-όχι με στρωμένα-στημένα παιχνίδια, δεν υπάρχουν άλλα παιχνίδια εκτός από το παιχνίδι της ζωής, ποτισμένη και ευλογημένη με το  κουράγιο σου, την αυτοπεποίθηση, την αγωνία και τον ιδρώτα σου.

Εσύ θα κερδίσεις, και το ξέρεις.

Εσύ, που λάμπεις, θα φθάσεις.

Εσύ, που έχεις κάποιον να σε περιμένει τα κρύα βράδια, και εσύ που δεν έχεις κανέναν παρά μόνο τον εαυτό σου, Εσύ, που διδάσκεις με την σιωπή της πράξης, μην εγκαταλείπεις κανέναν αγώνα, μην προδώσεις κανένα όνειρο.

Εσύ θα κερδίσεις, και το ξέρεις.

Εσύ, που λάμπεις, θα φθάσεις.

Εσύ, που αντέχεις στο αμόνι της υπομονής, Εσύ, που δακρύζεις μόνος στην άγρια νύχτα και φυτρώνουν ρίζες ανάπτυξης, Εσύ, που με ένα χαμόγελο ακυρώνεις τα εμπόδια, Εσύ, που υπάρχεις και δημιουργείς, μάθε και σε άλλους το μυστικό της λάμψης από το τίποτα.

Για όσους προσπαθούν στον πυρετό της νύκτας-δημιουργίας, στην αναζωογονητική άνοιξη-πρόκληση χαράς, στο μεθυστικό άρωμα της ζωής παρόντες διαρκώς.

Για όσους προσπαθούν. Για όσους πεισμώνουν καθημερινά. Για όσους αντέχουν. Για όσους εγκατέλειψαν και το μετάνιωσαν. Για όσους ρισκάρουν. Για όσους προκαλούν τα εμπόδια. Για όσους πιστεύουν στον εαυτό τους. Για όσους βοηθούν με τον δικό τους τρόπο. Για όσους δίνουν χωρίς να περιμένουν κάτι. Για όσους έχουν ανοικτά τα φώτα, στο γραφείο, στο σπίτι, στο μυαλό, στο πρόσωπο, στις πράξεις.

Παναγιώτης Τσακιρίδης