Guy Ryder: είναι απίθανο ότι η έξοδος από την κρίση θα είναι μέσα από την πόρτα που οδήγησε σε αυτήν
Ζούμε σε μια εποχή που υπάρχει διάχυτος φόβος ότι οι δυνάμεις της κοινωνικής προόδου έχουν σταματήσει, ή ακόμα ότι έχουν πάρει σε αντιστροφή πορεία. Η παραδοχή ότι αυτή και η επόμενη γενιά θα ζήσει καλύτερα από εκείνες που προηγήθηκαν, δεν ισχύει πλέον. Αυτή η αυξανόμενη αίσθηση αδικίας – πραγματική ή αντιληπτή – πρέπει να αφορά όλους μας και να εστιάσουμε στο έργο της οικοδόμησης ενός μέλλοντος εργασίας με κοινωνική δικαιοσύνη, υπογράμμισε ο Γενικός Διευθυντής της Διεθνούς Οργάνωσης Εργασίας (ΔΟΕ ή ILO – International Labour Organization) Guy Ryder σε ομιλία του στην εκδήλωση του ΣΕΒ για το Μέλλον της Εργασίας. Η πλήρης ομιλία έχει ως εξής:
«Επιθυμώ να συγχαρώ όλους στον ΣΕΒ για τη διοργάνωση αυτής της εκδήλωσης και σας ευχαριστώ όλους για την ευκαιρία που μου δίνετε να σας πω λίγα λόγια γι’ αυτό.
Πάνω απ’ όλα, η συνάντησή σας φαίνεται να θέτει τις σωστές ερωτήσεις, στο σωστό μέρος, την κατάλληλη στιγμή.
Ο κόσμος της εργασίας υφίσταται βαθιά αλλαγή και μετασχηματισμό. Πρέπει να κατανοήσουμε τις δυνάμεις της αλλαγής, να προβλέψουμε τις επιπτώσεις τους και να τις διαπλάσουμε για να επιτύχουμε τους στόχους που θέτουμε.
Αν αποτύχουμε να αναλάβουμε την ευθύνη για την οικοδόμηση του μέλλοντος της εργασίας που θέλουμε – λόγω ατολμίας, αδράνειας ή αντίληψης ιδιωτικού συμφέροντος – τότε είμαστε καταδικασμένοι να υποστούμε το μέλλον που οι άλλοι αποφασίζουν για μας. Έτσι μιλάτε για τα σωστά θέματα.
Και επίσης έχει σημασία να γίνει στην Ελλάδα η συζήτηση αυτή. Δεν υπάρχει λόγος να αναφερθώ στις δύσκολες και οδυνηρές εμπειρίες που βίωσε ο λαός της Ελλάδας κατά την τελευταία δεκαετία, από τις οποίες, δυστυχώς, δεν έχετε ακόμη εξέλθει.
Αλλά μια συνέπεια αυτού είναι ότι αναπόφευκτα, είναι πιο δύσκολο για τους εταίρους του κόσμου της εργασίας στην Ελλάδα να αγκαλιάσουν τη διαβούλευση για το μέλλον με πνεύμα αισιοδοξίας.
Τα τελευταία χρόνια, η αλλαγή έχει συνδεθεί με πόνο και αν προβάλλετε αυτό στο μέλλον μπορεί να δημιουργήσει μια κάποια παράλυση, μια παράλυση που δεν ταιριάζει στις δικές μας πραγματικότητες μιας αλλαγής μετασχηματισμού. Όποιος και αν είναι ο πειρασμός, είναι απίθανο ότι η έξοδος από την κρίση θα είναι μέσα από την πόρτα που οδήγησε σε αυτήν.
Η συζήτησή σας έρχεται την κατάλληλη στιγμή, όχι μόνο για την Ελλάδα αλλά και για την ΔΟΕ η οποία γιορτάζει την εκατονταετηρίδα της το 2019. Η πρωτοβουλία μας για το Μέλλον της Εργασίας βρίσκεται στο επίκεντρο των δραστηριοτήτων μας για την εκατονταετία. Και το προηγούμενο Σαββατοκύριακο η Παγκόσμια Επιτροπή μας για το Μέλλον της Εργασίας συναντήθηκε στη Γενεύη για να σχεδιάσει τον δρόμο προς τη διάσκεψη της εκατονταετηρίδας μας τον Ιούνιο το 2019.
Και καθώς εστιάζουμε στο μέλλον αξίζει να υπενθυμίσουμε ότι η σχέση μεταξύ Ελλάδας και ΔΟΕ ήταν ισχυρή και έχει κάνει τη διαφορά σε στιγμές με τη μεγαλύτερη ιστορική σημασία.
Είναι αλήθεια ότι η ΔΟΕ βοήθησε να τεθούν τα θεμέλια της εργατικής σας νομοθεσίας ήδη από τη δεκαετία του 1920.
Είναι αλήθεια ότι η ΔΟΕ έκανε την θεμελιώδη έκθεση για τα προβλήματα της εργασίας στην Ελλάδα το 1949, καθώς η χώρα έβγαινε από διχαστική σύγκρουση.
Είναι αλήθεια ότι η ΔΟΕ δημιούργησε επιτροπής έρευνας για την Ελλάδα κατά τη διάρκεια της δικτατορίας της δεκαετίας του 1970 και ότι είχε ρόλο στις μεταρρυθμίσεις που ακολούθησαν.
Και θεώρησα ότι για να ανταποκριθούμε στις ευθύνες της ΔΟΕ ως προς την Ελλάδα απαιτείται να εγκαθιδρυθεί η παρουσία μας στην Αθήνα και να προσφέρουμε την πληρέστερη υποστήριξή μας προς την κυβέρνηση, τους εργοδότες και τους εργαζομένους, καθώς αντιμετωπίζετε τις τεράστιες προκλήσεις των τελευταίων δέκα ετών.
Εάν υπάρχει ένα κοινό θέμα στην εργασία που έχουμε δουλέψει μαζί αυτήν την περίοδο – και έχουμε αντιμετωπίσει πολλά θέματα: αδήλωτη εργασία, κατάρτιση, προώθηση επιχειρήσεων για παράδειγμα – είναι ο ρόλος του κοινωνικού διαλόγου.
Η κρίση που ξέσπασε στην Ευρώπη γύρω στο 2008 ήταν μια δοκιμασία ακραίων καταστάσεων για τον κοινωνικό διάλογο και σε ορισμένες χώρες αυτή έβλαψε σοβαρά ή διέλυσε αυτόν τον διάλογο. Είναι έργο της ΔΟΕ να επιδιώξει να φέρει εσάς και τους συνεργάτες σας από την πλευρά των εργαζομένων και από την κυβέρνηση μαζί, για να βρεθεί ένας δρόμος για ένα καλύτερο μέλλον εργασίας για την Ελλάδα.
Αυτό δεν ήταν εύκολο – όπως γνωρίζετε, και θέλω να επισημάνω τρία εμπόδια που έπρεπε να προσπαθήσουμε να ξεπεράσουμε.
– Το πρώτο είναι η δυσκολία που ανέφερα ήδη για την οικοδόμηση μιας κοινής πίστης στη δυνατότητα αλλαγής που θα φέρει κάτι καλύτερο. Αυτός ήταν ο λόγος που η ΔΟΕ δημοσίευσε το 2014 την έκθεσή της με τίτλο «Παραγωγικές Θέσεις Εργασίας για την Ελλάδα»( INFO 1), η οποία προσπάθησε να παρουσιάσει μια ολοκληρωμένη στρατηγική για τη δημιουργία θέσεων εργασίας και την ανάπτυξη, που είναι τα κλειδιά για τη μείωση του χρέους, αντιμετωπίζοντας επίσης και τις πιο πιεστικές κοινωνικές επιπτώσεις της κρίσης.
– Το δεύτερο ήταν οι πολιτικές αλλαγές και οι αβεβαιότητες που προκλήθηκαν από την κρίση.
– Και το τρίτο προέκυψε από τον ρόλο των άλλων ευρωπαίων και διεθνών εταίρων σας. Θέτοντάς το απλά, αν οι αποφάσεις που λαμβάνονται από τους εν λόγω εταίρους, και μεταφράζονται σε συγκεκριμένες πολιτικές – μερικές φορές χωρίς πλήρη συμμόρφωση με τις υποχρεώσεις που απορρέουν από τα διεθνή πρότυπα εργασίας – προκαταλαμβάνουν και πρακτικά αποκλείουν το πεδίο για ουσιαστικό κοινωνικό διάλογο, τότε ο κίνδυνος είναι ότι η διαδικασία του διαλόγου στερείται περιεχομένου και σκοπού.
Για όλους αυτούς τους λόγους, επιτρέψτε μου να ολοκληρώσω, όπως άρχισα χαιρετίζοντας την πρωτοβουλία του ΣΕΒ να επαναφέρει τον προβληματισμό για το μέλλον της εργασίας και προτρέποντας και άλλους στην Ελλάδα να ενωθούν μαζί σας στην οικοδόμηση μιας πραγματικά τριμερούς προσέγγισης στις προκλήσεις που βρίσκονται μπροστά σας.
Η ίδια η ΔΟΕ αντιλαμβάνεται καλά ότι ο δικός της, παγκόσμιος, προβληματισμός για το μέλλον της εργασίας έχει τον πολύ σαφή στόχο να καταλήξει στο πώς η 100ετής παρουσία και αποστολή μας – υπέρ της κοινωνικής δικαιοσύνης και της αξιοπρεπής εργασίας για όλους – μπορεί να εξελιχθεί σε συνθήκες, οι οποίες είναι τόσο ριζικά διαφορετικές από εκείνες στις οποίες ιδρύθηκε ο οργανισμός μας.
Αναλαμβάνουμε αυτήν την πρόκληση με δύο συγκεκριμένες σκέψεις.
Η πρώτη είναι ότι, ενώ η αποστολή μας παραμένει αμετάβλητη, δεν πρέπει να κάνουμε το λάθος να υποθέσουμε αυτομάτως ότι τα εργαλεία, οι θεσμοί και οι πολιτικές που δούλεψαν χθες θα δουλέψουν κατ’ ανάγκην και αύριο.
Και δεύτερον, ζούμε σε μια εποχή που υπάρχει διάχυτος φόβος ότι οι δυνάμεις της κοινωνικής προόδου έχουν σταματήσει, ή ακόμα ότι έχουν πάρει σε αντιστροφή πορεία. Η παραδοχή ότι αυτή και η επόμενη γενιά θα ζήσει καλύτερα από εκείνες που προηγήθηκαν, δεν ισχύει πλέον. Αυτή η αυξανόμενη αίσθηση αδικίας – πραγματική ή αντιληπτή – πρέπει να αφορά όλους μας και να εστιάσουμε στο έργο της οικοδόμησης ενός μέλλοντος εργασίας με κοινωνική δικαιοσύνη.»
INFO1- http://www.ilo.org/global/publications/ilo-bookstore/order-online/books/WCMS_322462/lang–en/index.htm
