H πρωτοβουλία του ΣΕΒ για µία νέα βιοµηχανική πολιτική
– Σε δηµόσιο διάλογο έθεσε ο ΣΕΒ τις προτάσεις του για την Παραγωγική Ανασυγκρότηση µε Καινοτοµία
– Η πλήρης ομιλία του κ.Δασκαλόπουλου
– Η Χαρτογράφηση του επιχειρηµατικού τοµέα στην Ελλάδα: Έρευνα σε 2.000 επιχειρήσεις
– Τα βασικά σηµεία της έρευνας
Με στόχο να συζητηθούν οι παράµετροι µίας σύγχρονης βιοµηχανικής πολιτικής για τις ανάγκες της ελληνικής οικονοµίας µε δεδοµένη την επαναφορά της βιοµηχανικής πολιτικής στη σηµερινή ευρωπαϊκή ατζέντα, ο ΣΕΒ προχώρησε σήµερα (Τρίτη 17 ∆εκεµβρίου 2013) στη διοργάνωση Ηµερίδας µε θέµα: “ΠΑΡΑΓΩΓΙΚΗ ΑΝΑΣΥΓΚΡΟΤΗΣΗ ΜΕ ΚΑΙΝΟΤΟΜΙΑ. Μία σύγχρονη βιοµηχανική πολιτική για την Ελλάδα.”, στο ξενοδοχείο Hilton Athens.
Στην έναρξη της Ηµερίδας, σε µια αίθουσα κατάµεστη µε περισσότερους από 500 εκπροσώπους της επιχειρηµατικής κοινότητας, ακαδηµαϊκών και της δηµόσιας διοίκησης, ο Πρόεδρος του ΣΕΒ κ. ∆ηµήτρης ∆ασκαλόπουλος µίλησε µε θέµα: «Η παραγωγική ανασυγκρότηση της χώρας»
Στη συνέχεια της εκδήλωσης παρουσιάστηκαν τα αποτελέσµατα της πρωτοβουλίας του ΣΕΒ για τη συστηµατική παρακολούθηση των επιδόσεων και των προοπτικών των ελληνικών επιχειρήσεων µέσα από Έρευνα που πραγµατοποιήθηκε στις 2.000 µεγαλύτερες επιχειρήσεις της χώρας, η οποία υλοποιείται σε συνεργασία µε το ΙΟΒΕ και το ΕΜΠ–Εργαστήριο Βιοµηχανικής και Ενεργειακής Οικονοµίας.
Ο κ. Άγγελος Τσακανίκας, ∆ιευθυντής Έρευνας του ΙΟΒΕ παρουσίασε την «Χαρτογράφηση του επιχειρηµατικού τοµέα στην Ελλάδα: Έρευνα σε 2.000 επιχειρήσεις» και ακολούθησε συζήτηση των αποτελεσµάτων, µε τη συµµετοχή των κκ. Γιάννη Καλογήρου, Καθηγητή ΕΜΠ, Επιστηµονικού Υπεύθυνου Έργου, Σπύρου ∆εµερτζή, ∆ιευθυντή Επιχειρηµατικής Ανάπτυξης & Εναλλακτικών Καυσίµων Τοµέα Ελλάδος της TITAN Α.Ε. ΤΣΙΜΕΝΤΩΝ, Απόστολου Παπαδούλη, Προέδρου Εκτελεστικής Επιτροπής του Συνδέσµου Βιοµηχανιών Θεσσαλίας και Κεντρικής Ελλάδος και µε συντονιστή τον κ. Γιάννη Κυριακού, αν. Γενικό ∆ιευθυντή του ΣΕΒ.
Στην 2η ενότητα της Ηµερίδας και σε παράλληλες συνεδρίες µε τη συµµετοχή εκπροσώπων του επιχειρηµατικού κόσµου, της δηµόσιας διοίκησης και ακαδηµαϊκών πρόκειται να συζητηθούν αναλυτικά οι επιχειρηµατικές προοπτικές και τεχνολογικές προτεραιότητες, σε επτά σηµαντικούς τοµείς της ελληνικής οικονοµίας:
• Βιοµηχανία Παραγωγής Ενέργειας: Για µία ανταγωνιστική οικονοµία χαµηλών εκποµπών άνθρακα
• Περιβαλλοντική Βιοµηχανία: Καινοτόµος, βιώσιµη και ανταγωνιστική βιοµηχανία µε περιβαλλοντική υπευθυνότητα
• ∆οµικά Προϊόντα και Μεταλλικές Κατασκευές: ∆ύο παραδοσιακοί τοµείς σε νέες αγορές µε νέα προϊόντα
• Παραγωγική Αλυσίδα Τροφίµων: ∆υναµική ανάπτυξη και αξιοποίηση της παράδοσης
• Τοµέας ΤΠΕ (Τεχνολογίες Πληροφορικής και Επικοινωνιών): Τυποποιηµένα ελληνικά προϊόντα και υπηρεσίες στις διεθνείς αγορές
• Υγεία: ∆υναµικές εξαγωγές καινοτόµων προϊόντων και υπηρεσιών
• Έτοιµο Ένδυµα και «∆ηµιουργική» Βιοµηχανία (Creative Industries): Νέες τεχνολογίες και ευέλικτος σχεδιασµός απάντηση στον ανταγωνισµό κόστους
Η τελευταία ενότητα της Ηµερίδας θα ξεκινήσει µε την τοποθέτηση του Υπουργού Ανάπτυξης και Ανταγωνιστικότητας, κ. Κωστή Χατζηδάκη, και θα ακολουθήσει ο Keynote speaker κ. Ιωσήφ Σηφάκης, Καθηγητής Πληροφορικής στο Πολυτεχνείο της Λωζάννης (EPFL), Βραβείο Turing 2007, ο οποίος θα µιλήσει «Για µια Εθνική Στρατηγική Καινοτοµίας».
Η εκδήλωση θα κλείσει µε την οµιλία του Εκτελεστικού Αντιπρόεδρου του ΣΕΒ κ. Χάρη Κυριαζή, ο οποίος θα µιλήσει µε θέµα: «Η προσαρµογή της ανάπτυξης της χώρας στις ευρωπαϊκές κατευθύνσεις για µία σύγχρονη βιοµηχανική πολιτική».
Σηµειώνεται ότι ο ΣΕΒ έχει σχεδιάσει και υλοποιεί Μηχανισµό Παρακολούθησης των Επιδόσεων και Προοπτικών των Ελληνικών Επιχειρήσεων και του ευρύτερου επιχειρηµατικού περιβάλλοντος µε στόχο να εκτιµήσει τις µεταβολές που συντελούνται σε σηµαντικούς τοµείς – αλυσίδες αξίας της ελληνικής παραγωγικής οικονοµίας και να διαµορφώσει προτάσεις πολιτικής που αφορούν στις προοπτικές ανάπτυξης των επιχειρήσεων.
• Η Χαρτογράφηση του επιχειρηµατικού τοµέα στην Ελλάδα: Έρευνα σε 2.000 επιχειρήσεις
Παρά την πρωτοφανή σε διάρκεια και βάθος οικονοµική κρίση, στη χώρα εξακολουθεί να δραστηριοποιείται ένας αριθµός επιχειρήσεων που επιβιώνουν, προσαρµόζονται, καινοτοµούν και στρέφονται στις αγορές του εξωτερικού. Οι επιχειρήσεις αυτές δηµιουργούν πυρήνες βιοµηχανικής δραστηριότητας, οι οποίοι, σε συνδυασµό µε σύγχρονες ανταγωνιστικές υπηρεσίες αποτελούν ελπιδοφόρες εστίες ανάπτυξης.
Αυτό είναι το βασικό συµπέρασµα που προκύπτει από την Έρευνα που πραγµατοποιήθηκε στις 2.000 µεγαλύτερες επιχειρήσεις της χώρας, η οποία υλοποιήθηκε σε συνεργασία µε το ΙΟΒΕ και το ΕΜΠ – Εργαστήριο Βιοµηχανικής και Ενεργειακής Οικονοµίας, που παρουσιάστηκε σήµερα (Τρίτη 17 ∆εκεµβρίου 2013) στην Ηµερίδα που διοργάνωσε ο ΣΕΒ µε θέµα: “ΠΑΡΑΓΩΓΙΚΗ ΑΝΑΣΥΓΚΡΟΤΗΣΗ ΜΕ ΚΑΙΝΟΤΟΜΙΑ – Μία σύγχρονη βιοµηχανική πολιτική για την Ελλάδα”.
H έρευνα εντάσσεται στην πρωτοβουλία του ΣΕΒ για τη συστηµατική παρακολούθηση των επιδόσεων και των προοπτικών των ελληνικών επιχειρήσεων.
Βασικό συµπέρασµα είναι ότι σηµεία κλειδιά για τις επιδόσεις των επιχειρήσεων αποτελούν το µέγεθος, η εξωστρέφεια και το κατάλληλα εκπαιδευµένο ανθρώπινο δυναµικό. Ειδικότερα:
• Το µέγεθος των επιχειρήσεων καθορίζει σε µεγάλο βαθµό την καινοτοµική επίδοση, την εξαγωγική συµπεριφορά, τις επενδύσεις, την ανάπτυξη δραστηριότητας.
• Οι εξαγωγές στηρίζουν τον οικονοµικό δυναµισµό των επιχειρήσεων.
• Το κατάλληλα εκπαιδευµένο προσωπικό έχει άµεση σχέση µε θετικές επιδόσεις στο πλήρες φάσµα λειτουργιών των επιχειρήσεων.
Με δεδοµένη την επαναφορά της βιοµηχανικής πολιτικής ως βασικού πυλώνα της σηµερινής ευρωπαϊκής ατζέντας, πολλά από τα ευρήµατα της Έρευνας αποτελούν τη βάση για το σχεδιασµό µίας σύγχρονης βιοµηχανικής πολιτικής που να ανταποκρίνεται στις ανάγκες της ελληνικής οικονοµίας.
Στόχος της Έρευνας ήταν η συλλογή εµπειρικών δεδοµένων από 2.000 µεγάλες επιχειρήσεις της χώρας, σε εθνικό και περιφερειακό επίπεδο. Πραγµατοποιήθηκε σε δύο κύκλους, το 2011 και το 2013, ενώ 1.500 περίπου επιχειρήσεις συµµετείχαν και στους δύο κύκλους.
Κύρια αποτελέσµατα της Έρευνας
• Η τελευταία τετραετία (2009–2012) ήταν µία περίοδος επενδυτικής και παραγωγικής εξασθένισης για τον βασικό παραγωγικό ιστό της χώρας. Η εξέλιξη αυτή είναι περισσότερο ανησυχητική αν συνδυαστεί µε την αρνητική εξέλιξη του ΑΕΠ. Η υποχώρηση της συνολικής ζήτησης σε συνδυασµό µε τη µείωση της κερδοφορίας των επιχειρήσεων εξηγεί σε µεγάλο βαθµό την τάση αυτή.
• Οι αγορές του εξωτερικού στήριξαν τις ελληνικές επιχειρήσεις, οι οποίες είδαν τους τζίρους τους να µειώνονται σηµαντικά στην εγχώρια αγορά.
• Οι επιχειρήσεις της Έρευνας εµφανίζονται περισσότερο ανθεκτικές στη διατήρηση των θέσεων εργασίας. Στην προσπάθεια τους να περιορίσουν τις επιπτώσεις της κρίσης, προχώρησαν κυρίως σε συγκράτηση/µείωση των τακτικών αποδοχών, σε µείωση τιµών, αλλά και σε περικοπές σε πριµ και επιδόµατα και λιγότερο δε σε µείωση των απασχολουµένων. Η µείωση της απασχόλησης στο κοινό δείγµα επιχειρήσεων κατά την περίοδο 2011-2013 ήταν 9% -ηπιότερη από τη µείωση που καταγράφεται στο σύνολο της οικονοµίας (12,6%). Ωστόσο, υπάρχουν περίπου 500 επιχειρήσεις που, παρά τη σφοδρότητα της κρίσης, διατήρησαν ή και αύξησαν τις θέσεις εργασίας.
• Η έλλειψη ρευστότητας αναγνωρίζεται ως η µεγαλύτερη απειλή για τη βιωσιµότητά των επιχειρήσεων.
• Όσο διαρκεί και εντείνεται η κρίση, η προσπάθεια των επιχειρήσεων να καινοτοµήσουν δυσχεραίνεται. Όµως ένας κρίσιµος πυρήνας επιχειρήσεων, παρά τις αντιξοότητες, διατηρεί αξιοσηµείωτη ερευνητική και καινοτοµική δραστηριότητα.
• Παρά την υψηλή ανεργία, οι επιχειρήσεις εξακολουθούν να αντιµετωπίζουν δυσκολίες εξεύρεσης προσωπικού µε τα απαιτούµενα προσόντα.
• ∆ηµήτρης ∆ασκαλόπουλος: «Το στοίχηµα της νέας, παραγωγικής Ελλάδας πρέπει να το βάλουµε µε τον ίδιο µας τον εαυτό –και να το κερδίσουµε κόντρα στο µέχρι σήµερα καθεστώς»
« Σας καλωσορίζω σε αυτή την ηµερίδα διαλόγου και σας ευχαριστώ για τη συµµετοχή και τη συµβολή σας.
Στην αίθουσα αυτή συναντώνται σήµερα επιχειρηµατίες και επιστήµονες – πραγµατοποιείται µια συνάντηση της γνώσης και της δράσης.
Όλοι εµείς εδώ δεν τρέφουµε αυταπάτες για το πραγµατικό µέγεθος των προβληµάτων που αντιµετωπίζει ο τόπος.
Επιµένουµε ωστόσο να κοιτάµε µπροστά, και να στοχεύουµε ψηλά.
Γνωρίζουµε πολύ καλά ότι, µετά από 4 χρόνια σκληρής δοκιµασίας, χρειάζεται τώρα να ληφθούν µαζεµένες οι αποφάσεις που ατόνησαν, να προχωρήσουν όλες οι αναγκαίες αλλαγές που µετατέθηκαν. Και, πάνω απ’ όλα, να ξεκινήσει η δράση για την επανεκκίνηση της οικονοµίας.
Το µονότονο πλέον θρίλερ των ανά τρίµηνο διαπραγµατεύσεων µε την τρόικα για να πάρουµε τη δόση µας, πρέπει κάποια στιγµή να τελειώνει. Έχουµε βρει στα δανεικά των εταίρων µας ένα σωσίβιο για να µη βουλιάξουµε –αλλά κοντεύουµε να ξεχάσουµε να κολυµπάµε!
Είναι υποτιµητικό για το πολιτικό µας σύστηµα, αδιέξοδο για την οικονοµία µας, ταπεινωτικό για την πατρίδα µας.
Η επίτευξη ενός µικρού έστω πρωτογενούς πλεονάσµατος είναι ασφαλώς µια θετική εξέλιξη.
Αποτελεί προϋπόθεση για να στέρξουν οι εταίροι µας σε µια αναδιάρθρωση που θα µας δώσει µια κάποια ανάσα από το βάρος του δηµόσιου χρέους µας, και θα διευκολύνει ίσως την έξοδό µας στις αγορές.
∆εν αποτελεί, ωστόσο, από µόνο του εγγύηση για µια βιώσιµη έξοδο από την κρίση. Ακόµα κιαν επικυρωθεί τον Απρίλιο από τη EUROSTAT, θα είναι βασισµένο στη δηµοσιονοµική συµπίεση και τη µείωση του βιοτικού µας επίπεδου.
∆εν είναι ακόµα ένα πραγµατικό κεκτηµένο της οικονοµίας µας –που παραµένει ελλειµµατική.
Γι’ αυτό, άλλωστε, ακόµα και οι πιο αισιόδοξες προβλέψεις για τέλος της ύφεσης το 2014 , δεν προσφέρουν καµία ορατή προοπτική για µείωση της ανεργίας.
Κυρίες και κύριοι,
Μετά από τέσσερα πέτρινα χρόνια, µε βαρύτατο οικονοµικό και ακόµα οδυνηρότερο κοινωνικό κόστος, πετύχαµε να θέσουµε υπό σχετικό έλεγχο τη δηµοσιονοµική µας κρίση.
Παρά ταύτα, όµως, παραµένουµε ουσιαστικά εµείς όµηροι και οι Ευρωπαίοι εταίροι µας παγιδευµένοι σε ένα πρόγραµµα που:
• Μειώνει συνεχώς το εισόδηµα και αυξάνει διαρκώς τους φόρους, διαιωνίζοντας έτσι την ύφεση.
• Αντιµετωπίζει τις δηµόσιες επενδύσεις ως δηµοσιονοµικό και όχι ως αναπτυξιακό εργαλείο.
• Συρρικνώνει το τραπεζικό σύστηµα και το καθιστά αδύναµο να στηρίξει την ανάπτυξη.
• Οδηγεί τα ασφαλιστικά ταµεία σε κατάρρευση, αφήνοντας τους ασθενέστερους χωρίς δίχτυ προστασίας.
Η µνηµονιακή συνταγή δεν προσφέρει πια λύσεις.
Είναι ένα πρόγραµµα που δεν το χρειάζεται πλέον η χώρα µας και δεν δίνει προοπτική στον λαό µας.
Και πιστεύω ότι αυτό το γνωρίζουν πλέον και οι Ευρωπαίοι εταίροι µας και το ∆ΝΤ, που βρίσκονται όµως σε αµηχανία -πολιτική και οικονοµική- για το πως θα αλλάξουν δρόµο.
Φτάσαµε σ’ αυτήν την αδιέξοδη κατάσταση για δύο λόγους. Επειδή στα τέσσερα αυτά χρόνια αφήσαµε ουσιαστικά άθικτες, στο βαθύ κράτος, δοµές και παθογένειες που µας έριξαν έξω. Κι επειδή αµελήσαµε την αδήριτη ανάγκη για ριζική αναδιάρθρωση της παραγωγικής µας δοµής.
∆εν παραγνωρίζω –ουδείς δικαιούται να παραγνωρίζει— τις διαρθρωτικές αλλαγές που έγιναν, που γίνονται. Μόνο που αυτές πρέπει να γίνουν πιο τολµηρές και πιο γρήγορες. Και τα όποια θετικά σηµάδια έχουν αρχίσει να φαίνονται, οι όποιες θετικές ενδείξεις υπάρχουν, είναι οιωνοί µιας αβέβαιης αισιοδοξίας που πρέπει να βρει πιο στέρεο έδαφος για να πατήσει –και να καρποφορήσει.
Αγαπητοί φίλοι,
Η πραγµατική έξοδος από την κρίση δεν θα έρθει µε το πρόγραµµα της τρόικας, όσο µεγάλη πολιτική ανοχή κι αν επιδείξουν οι δανειστές µας, όση αντοχή κι αν επιδείξει ακόµα ο λαός µας.
Το περιβόητο φως στην άκρη του τούνελ θα φανεί µόνο αν εµείς αποφασίσουµε να δουλέψουµε σκληρά και σοβαρά για να αναγεννηθεί η παραγωγική βάση της χώρας.
Η οικονοµία του παρασιτισµού και της αρπαχτής πρέπει να αντικατασταθεί από σίδερα, τσιµέντο και φουγάρα, ώστε να δηµιουργήσει δουλειές, παραγωγή και προκοπή.
Καλούµαστε να ενώσουµε τη γνώση µε το ρίσκο και το κέρδος µε την καινοτοµία, στην ίδια εξωστρεφή δυναµική.
Οι υπεράνθρωπες προσπάθειες κάποιων επιχειρηµατικών εστιών που αντέχουν, δεν αρκούν.
Χωρίς παραγωγική βάση, µόλις η οικονοµία µας πάρει και πάλι µπροστά, τα ελλείµµατα στο ισοζύγιο πληρωµών θα επανεµφανιστούν, οι ανάγκες για δανεισµό θα εκτιναχθούν.
Η απαιτούµενη αλλαγή είναι βαθιά, είναι ριζική, είναι καθολική. Και επείγει.
Η πραγµατική έξοδος από την κρίση και προς την ανάπτυξη περνάει µόνο από την αναγέννηση της πραγµατικής οικονοµίας, µε αιχµή του δόρατος τη βιοµηχανία.
Η Ευρώπη των εταίρων µας έχει συνειδητοποιήσει τη σηµασία της βιοµηχανίας, µε την ευρύτερη έννοια του industry.
Κι επιχειρεί να πυροδοτήσει µία νέα βιοµηχανική επανάσταση για να αναζωογονήσει τη Γηραιά Ήπειρο.
Έχει αναγάγει το θέµα της βιοµηχανικής πολιτικής σε πρωτεύον για όλη τη χρονική περίοδο µέχρι το 2020.
Το Συµβούλιο Κορυφής του Φεβρουαρίου 2014 είναι αφιερωµένο αποκλειστικά σε αυτό το θέµα. Η Ευρώπη επενδύει στη βιοµηχανία για να κερδίσει το στοίχηµα της ανάπτυξης και της απασχόλησης. Και γι’ αυτό η προώθηση αυτής της πολιτικής θα αποτελέσει κυριαρχικό θέµα κατά τη διάρκεια της Ελληνικής Προεδρίας.
Το ερώτηµα είναι όµως, εµείς τι κάνουµε;
Έχουµε άραγε συµβιβαστεί µε την ιδέα µιας Ελλάδας χωρίς εργοστάσια, χωρίς βιοµηχανική παραγωγή;
Έχουµε αποδεχθεί την αποβιοµηχάνιση του τόπου σαν να ήταν γραφτό;
Έχουµε διάλογο πάντως η έννοια της βιοµηχανικής πολιτικής είναι στα αζήτητα, η µέριµνα για την εθνική βιοµηχανία δεν αποτελεί µέρος της οικονοµικής πολιτικής. Κι ωστόσο θα έπρεπε να συµπεριλαµβάνεται στους µεγάλους, υπερκοµµατικούς στόχους. Γιατί χωρίς επαναβιοµηχάνιση, δεν υπάρχει πραγµατικό happy end για το ελληνικό δράµα.
Την εβδοµάδα που πέρασε η κυβέρνηση άκουσε το σήµα κίνδυνου που εξέπεµψε ο ΣΕΒ για την απαξίωση του παραγωγικού µας ιστού.
Καθίσαµε µαζί µε τον πρωθυπουργό και όλους τους αρµόδιους υπουργούς στο τραπέζι για να δούµε πώς θα κερδίσουµε τον χαµένο χρόνο.
Η Ευρώπη στρέφεται στην αναγέννηση του βιοµηχανικού της ιστού από άλλο, πιο προχωρηµένο σε σύγκριση µε εµάς σηµείο εκκίνησης.
Εµείς έχουµε πολλά περισσότερα ναπράξουµε για να λέµε ότι αποκτήσαµε βιοµηχανική πολιτική.
Στο πλαίσιο αυτό, συµφωνήσαµε να ετοιµαστεί άµεσα ένας Οδικός Χάρτης που θα οριοθετεί τις κατευθύνσεις και προτεραιότητες για να συγκλίνουµε µε τη βιοµηχανική Ευρώπη.
Συµφωνήσαµε επίσης στη σύσταση διϋπουργικής επιτροπής που θα παρακολουθεί και θα συντονίζει τις πολιτικές αυτές.
Στο αµέσως επόµενο στάδιο θα ζητήσουµε την επανίδρυση του Συµβουλίου Ανταγωνιστικότητας ώστε να µετατραπεί σ’ ένα ευρωπαϊκό Competitiveness Board, µε αντικείµενο την επισήµανση των αποφάσεων και πράξεων του συνόλου της δηµόσιας διοίκησης που δηµιουργούν προσκόµµατα στην ανταγωνιστικότητα της εθνικής µας παραγωγής.
Για να συγκλίνουµε µε την Ευρώπη στη βιοµηχανική πολιτική, έχουν κρίσιµη σηµασία οι προτεραιότητες που θα καθορίσουµε. Θέλω να σταθώ στις κυριότερες από αυτές. Είναι αναγκαίο, λοιπόν:
√ Να υπάρξει ένα διεθνώς ανταγωνιστικό και διαχρονικά σταθερό φορολογικό σύστηµα. Όταν υπέρ-φορολογείται η παραγωγή, η ανάπτυξη γίνεται άπιαστο όνειρο. Ζητούµε τον άµεσο επανασχεδιασµό του συνόλου των φορολογικών διατάξεων µε τη συµµετοχή του ιδιωτικού τοµέα.
√ Να επιτευχθεί ένα διεθνώς ανταγωνιστικό κόστος ενέργειας. Με το σηµερινό κόστος και µε τις στρεβλώσεις που επικρατούν στην αγορά, είναι θαύµα που ακόµη λειτουργούν στη χώρα µας ενεργοβόρες βιοµηχανίες. Η κυβερνητική ολιγωρία πρέπει να τελειώνει. Το πρόβληµα έχει αναλυθεί, οι λύσεις έχουν διατυπωθεί –µόνο οι αποφάσεις απουσιάζουν, και πρέπει να ληφθούν άµεσα.
√ Να ανοιχτούν, κατά τα διεθνή πρότυπα, νέα κανάλια χρηµατοδότησης, ενώ ταυτόχρονα να συνεχίζεται µε γοργούς ρυθµούς η διαδικασία ανασυγκρότησης του τραπεζικού µας συστήµατος. Η εξάρτηση από σχετικά κρατικά και ηµικρατικά σχήµατα και µέτρα δεν επαρκεί. Και η συνεχιζόµενη δυσλειτουργία του ΤΧΣ πρέπει να αντιµετωπιστεί.
√ Να µειωθεί δοµικά η δηµόσια δαπάνη µε την κατάργηση ή συγχώνευση των άχρηστων δηµόσιων οργανισµών και φορέων που διατηρούνται µόνο από πολιτική δειλία. Μόνο έτσι θα γλυτώσουµε επιτέλους από τον δηµοσιονοµικό βραχνά.
√ Να προχωρήσει η πραγµατική εξυγίανση των δηµοσίων επιχειρήσεων, όπου σήµερα από τη µια γίνονται βήµατα για να µειωθούν τα συσσωρευµένα ελλείµµατα τους και από την άλλη, σχεδόν κρυφά, δηµιουργούνται νέα, διαιωνίζοντας τη δηµόσια σπατάλη.
√ Να αποκλειστούν οι δηµοσιονοµικού χαρακτήρα παρεµβάσεις στον Π∆Ε ώστε να αποτελέσει ξανά επενδυτικό εργαλείο ανάπτυξης. Nα υιοθετηθούν νέα κριτήρια στην κατανοµή των πόρων του ΣΕΣ για την ιδιωτική οικονοµία, µε στόχο τη χρηµατοδότηση ολοκληρωµένων προγραµµάτων εκσυγχρονισµού και ανάπτυξης των επιχειρήσεων.
√ Να καταργηθούν οι γραφειοκρατικοί περιορισµοί στην αδειοδότηση και στη λειτουργία των επιχειρήσεων, που αποτελούν κατά κοινή διαπίστωση ένα από τα πιο µεγάλα εµπόδια στην επένδυση.
√ Να ενισχυθεί η εξωστρέφεια µε την υποστήριξη των εξαγωγών µε κάθε µέσο (µείωση κόστους που οφείλεται σε φόρους ή διοικητικά βάρη, απλοποίηση διαδικασιών, στήριξη της εξαγωγικής προσπάθειας µε χρηµατοδοτικά εργαλεία, κλπ.)
√ Να δηµιουργηθεί ένας «ενιαίος χώρος» καινοτοµίας, τεχνολογίας και έρευνας µεταξύ επιχειρήσεων, ΑΕΙ και ερευνητικών φορέων, ώστε να ενθαρρυνθεί η καινοτοµία.
Αγαπητοί φίλοι,
Το ξαναλέω (για να τ’ ακούσουν όλοι, όχι µόνο εσείς…): Το όνειρο της ανάκαµψης και της ανάπτυξης θα γίνει πραγµατικότητα µόνο αν στραφούµε αποφασιστικά στην πραγµατική οικονοµία, αιχµή του δόρατος της οποίας είναι η βιοµηχανία.
Είναι µια πρόκληση που αφορά όλες τις πολιτικές δυνάµεις και όλους τους παραγωγικούς φορείς. Κι είναι µια απόφαση που πρέπει να πάρουµε τώρα.
Είναι θέµα δικής µας θέλησης, δικής µας ικανότητας.
Το στοίχηµα της νέας, παραγωγικής Ελλάδας πρέπει να το βάλουµε µε τον ίδιο µας τον εαυτό –και να το κερδίσουµε κόντρα στο µέχρι σήµερα καθεστώς.»
Η πλήρης παρουσίαση της έρευνας εδώ:ENTYPO_PA
