Η νικητήρια φόρμουλα του Τραμπ σε 10 σημεία: Ένα πολιτικό ψυχόγραμμα

Το άρθρο Trump’s Winning Formula In 10 Points: A Political Psychogram of the 2016 Race αναλύει την εκλογική επιτυχία του Ντόναλντ Τραμπ στις εκλογές του 2016. Ο συγγραφέας, Stephan Richter, εξηγεί πώς ο Τραμπ, μέσω της στρατηγικής του, εκμεταλλεύτηκε βαθιά ψυχολογικά και κοινωνικά ρεύματα, τα οποία έφεραν σε απόγνωση άπορους άντρες, ανασφαλείς για την θέση τους στην κοινωνία. Συνεχίζει αναλύοντας τους 10 ρόλους που παίζει ο Τραμπ στην εκλογική διαδικασία, πώς παίζει με τον φόβο και την αγωνία, και πώς παρουσιάζεται ως ο “Σίγκφριντ”, ο σωτήρας και “super provider” που θα εξασφαλίσει την οικονομική ευμάρεια και θα επαναφέρει τις παλιές αξίες σε μια κοινωνία που έχει αλλάξει ραγδαία.

 
Σημείωση του συντάκτη: Αυτό το άρθρο δημοσιεύθηκε για πρώτη φορά στο The Globalist στις 6 Σεπτεμβρίου 2015. Αν αντικαταστήσει κανείς τις λέξεις “Hillary Clinton” με “Kamala Harris”, το άρθρο έχει χάσει ελάχιστα τη συνάφειά του.

 
Ψυχολογικά χαρακτηριστικά και επιτυχία του Ντόναλντ Τραμπ

Τα βασικά ψυχολογικά χαρακτηριστικά του Ντόναλντ Τραμπ που επηρεάζουν την επιτυχία του είναι:

• Προσέλκυση στον φόβο: Ο Τραμπ εκμεταλλεύεται τους φόβους των λευκών ανδρών, ειδικά τον φόβο τους για την άνοδο των γυναικών στην εξουσία, όπως συμβολίζεται από την Χίλαρι Κλίντον.
• Εικόνα υπερ-προμηθευτή: Πολλοί Αμερικανοί άντρες φοβούνται ότι θα αποτύχουν ως “προμηθευτές” για τις οικογένειές τους. Ο Τραμπ, με τις συνεχείς αναφορές του στο πόσους ανθρώπους απασχολεί και πληρώνει, προβάλλει τον εαυτό του ως “υπερ-προμηθευτής” ικανοποιώντας αυτή την ανάγκη.
• Εκμετάλλευση της ανασφάλειας των ανδρών: Η άνοδος των γυναικών στην εκπαίδευση, την επαγγελματική ζωή και την οικογένεια έχει δημιουργήσει ανασφάλεια σε πολλούς άντρες. Ο Τραμπ, με την επιθετική και κυριαρχική του στάση, ικανοποιεί την επιθυμία για επίδειξη δύναμης και ανωτερότητας.
• Πρότυπο επιτυχίας: Ο Τραμπ, παρά τον χυδαίο τρόπο ζωής του, ζει το “Αμερικανικό Όνειρο”. Πολλοί άνθρωποι, που δεν πιστεύουν πια σε αυτό το όνειρο, θαυμάζουν τον Τραμπ και επιθυμούν να ζήσουν όπως αυτός.
• Αυτοπεποίθηση και επιθετικότητα: Ο Τραμπ ποτέ δεν ζητά συγγνώμη και ποτέ δεν υποχωρεί. Είναι πάντα στην επίθεση και αυτό του δίνει μια αύρα αυτοπεποίθησης που ελκύει τους οπαδούς του.
• Δημιουργία εικόνας αουτσάιντερ: Όπως οι ήρωες σε πολλές ταινίες του Χόλιγουντ, ο Τραμπ παρουσιάζεται ως ο απίθανος υποψήφιος που καταφέρνει να κερδίσει παρά τα εμπόδια.
• Εκμετάλλευση του φόβου για την Χίλαρι: Ο Τραμπ ενισχύει την εικόνα της Χίλαρι Κλίντον ως “μάγισσας” και υπεύθυνης για τα προβλήματα της Αμερικής, προσελκύοντας έτσι τους Ρεπουμπλικάνους ψηφοφόρους.
• Παιχνίδι με τα θέματα των γυναικών: Ο Τραμπ αντιτίθεται στην άποψη των Ρεπουμπλικάνων για τα δικαιώματα των γυναικών, προβάλλοντας έτσι τον εαυτό του ως υπερασπιστή των γυναικών και προσελκύοντας ψηφοφόρους και από τα δύο κόμματα.
• Χρήση της ρητορικής του “δολοφόνου”: Ο Τραμπ χρησιμοποιεί τον όρο “δολοφόνος” για να περιγράψει τις γυναίκες στην επιχειρηματική ζωή. Αυτό, ενώ φαινομενικά τις κολακεύει, ενισχύει και τον φόβο για την Χίλαρι, την “γυναίκα δολοφόνο” που απειλεί να γίνει πρόεδρος.
• Ενστικτώδης ικανότητα χειραγώγησης: Ο Τραμπ, όπως ο ήρωας του Ντοστογιέφσκι στο μυθιστόρημα “Ο Παίκτης”, έχει την ικανότητα να βρίσκει πάντα έναν τρόπο να κερδίζει, εκμεταλλευόμενος τα συναισθήματα και των δύο πλευρών της πολιτικής σκηνής.
• Δημιουργία ενός σόου ριάλιτι: Ο Τραμπ έχει μετατρέψει την πολιτική σε ένα σόου ριάλιτι, κρατώντας το κοινό σε αγωνία για το τι θα κάνει στη συνέχεια.

 
Η τέχνη του Τραμπ: Εκμετάλλευση των αρνητικών αντιλήψεων για την Χίλαρι Κλίντον

Ο Τραμπ, σύμφωνα με το άρθρο, εκμεταλλεύεται τις αρνητικές αντιλήψεις για την Χίλαρι Κλίντον προς όφελός του με διάφορους τρόπους:

• Ενισχύοντας τον φόβο των ανδρών: Ο Τραμπ, παίζοντας με τον ρόλο του “Siegfriedian super-provider” (υπερ-προμηθευτή), απευθύνεται στους άντρες που αισθάνονται φόβο απέναντι στην πιθανή εκλογή μιας γυναίκας ως προέδρου. Η Κλίντον συμβολίζει για πολλούς άνδρες “της παλιάς σχολής” ό,τι τους φοβίζει. Ο Τραμπ, τονίζοντας την επιτυχία του στις επιχειρήσεις και την ικανότητά του να διαχειρίζεται γυναίκες, προβάλλεται ως ο “σωτήρας” που θα τους προστατεύσει.
• Προβάλλοντας την Κλίντον ως “Domina”: Στο Iowa State Fair, ο Τραμπ έφτασε με ελικόπτερο, ενώ η Κλίντον περπατούσε ανάμεσα στο πλήθος. Η εικόνα αυτή έστειλε ένα σαφές μήνυμα: Ο Τραμπ ήταν ο “Dominus” που έβαζε την “Domina” Κλίντον στη θέση της.
• Χρησιμοποιώντας τον μισογυνισμό ως “ασπίδα”: Ο Τραμπ, ενώ εκμεταλλεύεται τους φόβους των ανδρών για τις γυναίκες, προσπαθεί ταυτόχρονα να αποφύγει κατηγορίες μισογυνισμού. Αυτό το πετυχαίνει, για παράδειγμα, υποστηρίζοντας τα δικαιώματα των γυναικών σε θέματα υγείας, διαφοροποιούμενος έτσι από την παραδοσιακή ρητορική των Ρεπουμπλικάνων. Επιπλέον, χαρακτηρίζει τις γυναίκες στις επιχειρήσεις ως “εκπληκτικές executives” και “killers”. Αυτή η ρητορική, ενώ φαινομενικά τιμά τις γυναίκες, ενισχύει παράλληλα τον φόβο των ανδρών απέναντι σε μια δυναμική γυναίκα όπως η Κλίντον.
• “Συμβιώνοντας” με την Κλίντον: Ο συγγραφέας υποστηρίζει ότι ο Τραμπ και η Κλίντον είναι “οι σιαμαίοι δίδυμοι της αμερικανικής πολιτικής”. Ο Τραμπ, με άλλα λόγια, “μεγαλώνει” όσο “μεγαλώνει” και η Κλίντον. Όσο η Κλίντον παραμένει ισχυρή, τόσο ο Τραμπ μπορεί να την χρησιμοποιεί ως “φόβητρο” για να συσπειρώσει τους υποστηρικτές του.

Συνοψίζοντας, ο Τραμπ χειρίζεται με μαεστρία τις αρνητικές αντιλήψεις για την Χίλαρι Κλίντον. Παίζει με τους φόβους των ανδρών, προβάλλεται ως το “αντίδοτο” στην “επικίνδυνη” Κλίντον, ενώ ταυτόχρονα αποφεύγει να χαρακτηριστεί ανοιχτά μισογύνης.

 
Πολιτικές και κοινωνικές δυνάμεις στην άνοδο του Τραμπ

Η άνοδος του Τραμπ οφείλεται σε έναν συνδυασμό πολιτικών και κοινωνικών δυνάμεων, ιδιαίτερα μεταξύ λευκών ανδρών.

Κοινωνικές Δυνάμεις:

• Φόβος για τις γυναίκες στην εξουσία: Η υποψηφιότητα της Χίλαρι Κλίντον προκάλεσε φόβο σε πολλούς άνδρες, ιδιαίτερα σε αυτούς που προσκολλώνται σε παραδοσιακές αντιλήψεις για τους ρόλους των δύο φύλων.
• Αίσθημα ανδρικής κρίσης: Οι άνδρες αισθάνονται πιεσμένοι από την οικονομική ανασφάλεια και την αυξανόμενη επιτυχία των γυναικών στην εκπαίδευση και την αγορά εργασίας. Αυτό τους οδηγεί σε αίσθημα αδυναμίας και απειλής της αρρενωπότητάς τους.
• Επιθυμία για επιστροφή στο “Αμερικανικό Όνειρο”: Πολλοί Αμερικανοί, ιδιαίτερα οι λευκοί άνδρες της εργατικής τάξης, αισθάνονται ότι το “Αμερικανικό Όνειρο” είναι πλέον ανέφικτο. Ο Τραμπ, με τον πλούτο και την επιδεικτική επιτυχία του, έγινε σύμβολο αυτού του ονείρου, παρόλο που η εκδοχή του είναι χυδαία.

Πολιτικές Δυνάμεις:

• Δυσαρέσκεια με το πολιτικό κατεστημένο: Ο Τραμπ εκμεταλλεύτηκε την δυσαρέσκεια των πολιτών με το πολιτικό κατεστημένο, παρουσιάζοντας τον εαυτό του ως “outsider” που θα έφερνε την αλλαγή.
• Ρητορική διχασμού: Ο Τραμπ χρησιμοποίησε διχαστική ρητορική, στοχοποιώντας μειονότητες και μετανάστες, προσελκύοντας ψηφοφόρους που αισθάνονταν αγνοημένοι από το πολιτικό σύστημα.
• “Πολιτική του θεάματος”: Ο Τραμπ εκμεταλλεύτηκε την εμπειρία του από την τηλεόραση, δημιουργώντας ένα θέαμα γύρω από την υποψηφιότητά του, προσελκύοντας την προσοχή των μέσων ενημέρωσης και του κοινού.

Συνοψίζοντας, η άνοδος του Τραμπ οφείλεται σε ένα συνδυασμό κοινωνικών ανασφαλειών, πολιτικής δυσαρέσκειας και έξυπνης εκμετάλλευσης των μέσων ενημέρωσης.