Η συναισθηματική φόρτιση της εισαγγελέως και η θεσμική ακρότητα Σκέρτσου

Ενας λογικός άνθρωπος  έχει το δικαίωμα να χάνει την ψυχραιμία του. Ενας υφυπουργός παρά τω πρωθυπουργό οφείλει να σκέπτεται δυο φορές πριν εκφέρει άποψη. Κατηγορώντας ως συναισθηματικά ανισόρροπη την εισαγγελέα δημιουργεί δεδικασμένο με βαρύτατες συνέπειες.

 
Κριτική στην Αριστοτέλεια Δόγκα,  εισαγγελέα της έδρας στη δίκη Τοπαλούδη άσκησε  ο υφυπουργός παρά τω πρωθυπουργό Άκης Σκέρτσος απευθύνοντας,  υπό τον μανδύα αυθαίρετου  θεσμικού-πολιτικού δικαστή, την κατηγορία  ότι ταυτίστηκε με τη μία πλευρά της δίκης. Άλλο ενσυναίσθηση και άλλο ταύτιση τονίζει ο κ. Σκέρτσος επισημαίνοντας ότι τα δικαστήρια δεν είναι «λαϊκή απογευματινή».

Ο κ. Σκέρτσος αφού ασχολήθηκε με τον συντονισμό της κυβερνήσεως και μετά την πρόσφατη ακαδημαϊκού επιπέδου ομιλία του  για την πανδημία που απευθυνόταν μάλλον σε συνέδρους επιστημονικού συμποσίου, βρήκε χρόνο να ασχοληθεί και την δίκη Τοπαλούδη.

Βρήκε χρόνο προφανώς ως πολίτης που έχει άποψη- επι παντός επιστητού; Δηλαδή τα αντανακλαστικά του ως πολίτη ενεργοποιούνται όταν θίγεται η ευαισθησία του επι δικαστικών –εισαγγελικών αγορεύσεων;

Υπό την κάλυψη της ιδιότητας του πολίτη προσέδωσε βαρύτητα, στην αψυχολόγητη παρέμβαση του προς την δικαιοσύνη, η θεσμική του ιδιότητα ως υφυπουργού παρά τω πρωθυπουργό. Μια παρέμβαση που  στον πυρήνα της, θίγει  (κομψά και σε δεύτερη ανάγνωση) την ικανότητα συναισθηματικής ισορροπίας μιας εισαγγελέως… Ειχε την προνοητικότητα να σκεφθεί ότι η παρέμβαση του ίσως δημιουργεί δεδικασμένο για άλλες παρόμοιες υποθέσεις;

Ήθελε να προσδιορίσει ένα πλαίσιο ομιλιών με κανόνες αστικής ευγενείας και εισαγγελικού-δικαστικού καθωσπρεπισμού; Εμπίπτει στις οριζόμενες αρμοδιότητες του ο χώρος της δικαιοσύνης;

Η παρορμητική του παρέμβαση αναδεικνύει και την δική του συναισθηματική κατάσταση που οφείλει να είναι πολύ περισσότερο ψυχρή και αμερόληπτη. Σε μια συναισθηματική τοποθέτηση άλλου δημόσιου προσώπου σε θέματα π.χ. εθνικής ασφάλειας ή εθνικής κρίσης θα επιδείξει τον ίδιο παρορμητισμό;

Δημιουργεί πολιτικό δεδικασμένο να ζητείται εξαίρεση μιας εισαγγελέως που είναι συναισθηματική σε παρόμοιες υποθέσεις; Συναισθάνεται τις επιπτώσεις της ανεξήγητης παρέμβασης του; Θα μπορεί να γίνει χρήση της παρέμβασής του από δράστες παρόμοιων υποθέσεων και να αμφισβητείται η  ψυχολογική ικανότητα ενός εισαγγελέα ;

Δεν σχολίασε το επίπεδο των δραστών και τις ευθύνες των γονέων.

Δεν τον άγγιξε το έγκλημα όταν έγινε διότι δεν σχολίασε τίποτε.

Αισθάνθηκε όμως την ανάγκη, να ασχοληθεί από κυβερνητικής καθέδρας με το ύφος της εισαγγελικής αγόρευσης που συγκλόνισε το πανελλήνιο. Και προβλημάτισε  όλους τους γονείς που  έχουν υποχρέωση να παρέχουν ολοκληρωμένη διαπαιδαγώγηση  στα παιδιά τους. Και ιδίως τον σεβασμό που οφείλουν να επιδεικνύουν στις γυναίκες.

Με τόσα προβλήματα που έχει να αντιμετωπίσει η κυβέρνηση απορούμε ειλικρινά που βρίσκει τον χρόνο και την διάθεση να  ασχοληθεί με δίκες. Μελέτησε την δικογραφία; Έγινε δικαστής εκ του προχείρου; Ζήλεψε την δόξα του εισαγγελέα; Σκέφθηκε να σχεδιάσει και να εισηγηθεί με την ευθύνη που απορρέει εκ της θέσεως του κάποιες ειδικές εκπομπές στην κοιμώμενη ΕΡΤ με θέμα την βία κατά των γυναικών; Γιατί μια πλευρά και ίσως η ουσία της δίκης είναι κατά την άποψη μας ακριβώς αυτή- η βία κάθε μορφής κατά των γυναικών. Kαι ο σεξισμός είναι μια μορφή βίας. Ας ρωτήσει γονείς που μεγαλώνουν παιδιά να μάθει.

Σχεδίασε αναμόρφωση του ποινικού κώδικα για τέτοια ειδεχθή εγκλήματα;

Τι ακριβώς σχεδίασε πέραν της εκφοβιστικής παρέμβασης του η οποία εγείρει πολλά ερωτήματα…

Αρκεί μια ματιά στο  δριμύ κατηγορώ της εισαγγελέως της έδρας για τους δύο νεαρούς που δικάζονται για τον ωμό βιασμό και τη δολοφονία της Ελένης Τοπαλούδη, για να αντιληφθεί ο πολίτης το μέγεθος του εγκλήματος.

Δικαίως η συναισθηματική φόρτιση της εισαγγελέως – ως άνθρωπος έχει το δικαίωμα να αγανακτήσει και λεκτικά.

Ο  στενός συνεργάτης του πρωθυπουργού Κυριάκου Μητσοτάκη υποστήριξε μάλιστα ότι η ταύτιση των δικαστικών λειτουργών με τα θύματα ακόμα και των πιο ειδεχθών εγκλημάτων δημιουργεί «ανασφάλεια δικαίου» και τονίζει ότι ανοίγει ο δρόμος «προς το δικαστικό λαϊκισμό».

Ανασφάλεια δημιουργεί ο ποινικός κώδικας που έχει ποινές χάδι αλλά  τον κύριο Σκέρτσο δεν το απασχολεί αυτό. Το ενδιαφέρον του είναι αλλού. Το ενδιαφέρον του είναι προς τον  επιστημονικοφανή λαϊκισμό. Τον λαϊκισμό της περίτεχνης ασάφειας,  της σοβαροφανούς υπεράνω κριτικής, του λαϊκισμού της θεσμολαγνείας και της τυπολατρίας.

Ενας λογικός άνθρωπος  έχει το δικαίωμα να χάνει την ψυχραιμία του. Ενα υφυπουργός παρά τω πρωθυπουργό οφείλει να σκέπτεται δυο φορές πριν εκφέρει άποψη. Κατηγορώντας ως συναισθηματική ανισόρροπη την εισαγγελέα δημιουργεί δεδικασμένο με βαρύτατες συνέπειες.

 
Αναλυτικά η δήλωση -ανάρτηση στο Facebook- του Άκη Σκέρτσου:

«Τα δικαστήρια δεν είναι «λαϊκή απογευματινή». Άλλο η ενσυναίσθηση, αναγκαίο στοιχείο για μια ισορροπημένη δικαστική κρίση, και άλλο η ταύτιση.

Η εμπιστοσύνη στο κράτος δικαίου προϋποθέτει δικαστικούς λειτουργούς που αποφεύγουν τις συναισθηματικές ταυτίσεις ακόμη και με τα θύματα των πιο ειδεχθών εγκλημάτων. Ακριβώς διότι δεν πρέπει να αφήνουν καμία χαραμάδα αμφιβολίας ότι κρίνουν με βάση προσωπικές απόψεις και ευαισθησίες ή με το κατά που δείχνει το «κοινό περί δικαίου αίσθημα». Κάτι τέτοιο θα δημιουργούσε άλλωστε σημαντική ανασφάλεια δικαίου.

Τον δικαστικό λειτουργό τον θέλουμε ψυχρό και αμερόληπτο πάνω στην έδρα διότι οφείλει να κρίνει ΚΑΙ κόντρα στις προσωπικές του απόψεις, να λαμβάνει ΚΑΙ αντιδημοφιλείς αποφάσεις, πάντα στο πλαίσιο όσων ορίζουν το Σύνταγμα και οι νόμοι. Διαφορετικά ο δρόμος προς τον δικαστικό λαϊκισμό, σε αποφάσεις δηλαδή που χαϊδεύουν την κοινή γνώμη, είναι ορθάνοιχτος και εξαιρετικά ολισθηρός για το κύρος της δικαιοσύνης και τη λειτουργία του πολιτεύματος.

Εύχομαι από καρδιάς οι γονείς της άτυχης κοπέλας να λάβουν την ηθική δικαίωση που τους οφείλει η δικαιοσύνη και η πολιτεία. Και οι ένοχοι την τιμωρία που τους αξίζει».

Ο κ. Μητσοτάκης συμφωνεί με την άποψη του υφυπουργού του;

ΥΓ- Ο Συριζα οφείλει πρώτα να κάνει μια αυτοκριτική στον άθλιο  νόμο Παρασκευόπουλου που αποφυλακίζει  αυτούς τους ενόχους .

 
Η θεσμική υποκρισία

Η θεσμική υποκρισία των δυο μέτρων και δυο σταθμών βρήκε εφαρμογή και στις πλατείες. Άλλα μέτρα ισχύουν στις πλατείες  Κυψέλης και   Αγίας Παρασκευής και άλλα μέτρα στην πλατεία Ομονοίας. Ο δήμαρχος της Αθήνας όφειλε να διαλύσει αμέσως την  χθεσινή συγκέντρωση  εγκαινίων της νέας πλατείας. Ας έκανε ψηφιακά εγκαίνια.

Δεν υπάρχουν καλές και κακές πλατείες.

Π. Τσακιρίδης

my way press.gr