Οι πυροσβέστες δεν είναι απειλή. Είναι λειτουργοί.

Παρακμή πολιτικού λόγου και διανοητική οκνηρία του υπουργείου προστασίας  του πολίτη

 
Είναι θλιβερό το μοτίβο των συγκρούσεων που ανακυκλώνεται και αναπαράγεται ως θέαμα σε πορείες και συγκεντρώσεις. Επί χρόνια η κοινωνία των πολιτών γίνεται μάρτυρας άγονων, αντιπαραγωγικών συγκρούσεων. Θεωρούμε ότι ο ρόλος του πολίτη είναι πάνω από τον ρόλο του επαγγελματία αστυνομικού ή των ομάδων που διαμαρτύρονται για το όποιο αίτημα.  Ο ρόλος του πολίτη με συναισθηματική, ηθική και πολιτική ωριμότητα οφείλει να διασφαλίζει ένα ελάχιστο  συνύπαρξης, συνεννόησης. Η ευέλικτη νοοτροπία και η  ύπαρξη κανόνων ομαλής λειτουργίας θα ήταν ρεαλιστικό και αποδοτικό να υπήρχε ως προαπαιτούμενο μεταξύ των ομάδων πολιτών στα πεδία επαγγελματικών δράσεων.

Το κράτος είναι εγκλωβισμένο στην ψηφοθηρία και οι όποιες παρεμβάσεις του είναι αναχρονιστικές, εστιάζουν σε ομάδες ψηφοφόρων και όχι στην ομαλή συνεννόηση των πολιτών και την ομαλή λειτουργία της οικονομίας με σεβασμό όλων των πλευρών.

Ένα υπουργείο προστασίας του πολίτη δεν καθοδηγείται από αυταρχικές παρορμήσεις .

Δεν υπερασπίζεται την υπερχειλίζουσα τεστοστερόνη.

Οφείλει να προλαμβάνει με συγκροτημένο διάλογο και ανοικτές πόρτες όλους όσους διεκδικούν. Να συνομιλήσουν θέλουν. Να ακουστούν θέσεις. Να γίνει αντιληπτή η αγωνία τους. Όσο το υπνωτισμένο κράτος και η αδιάφορη κυβέρνηση οχυρώνεται πίσω από τοίχους,  τόσο η οργή και ο θυμός δημιουργούνται από  αυτιστικές επιλογές και ακατανόητες αντιλήψεις Η περιχαράκωση προηγείται της ήττας. Ήττα λογικής, διαλόγου.

Η αναχρονιστική και φοβική πολιτική  έναντι των πολιτών που μετέχουν στις  συγκεντρώσεις,  με αντίληψη  εξάλειψης κάποιου δήθεν  σοβαρού κινδύνου είναι ισοπεδωτική.

Η ιεράρχηση απειλών είναι στοιχειώδεις δεξιότητα. Αυτονόητη σε ένα κράτος με πολυδιάστατη εκπαιδευμένη λειτουργία οργάνων. Καλλιεργείται όταν δεν την κατέχει ως σώμα ή πρόσωπο. Την καθιστά  υποχρεωτικό μάθημα της εκπαίδευσης του σώματος. Εντάσσοντας εκτός της εκπαίδευσης στο πεδίο και το πεδίο της ηθικής  και κοινωνικής ωριμότητας με μαθήματα όπως ανθρωπιστικές επιστήμες, κοινωνιολογία, ψυχολογία.

Οι συμπαθητικές δηλώσεις είναι ευχολόγια της ευκολίας. Κινούνται στα γνωστά μονοπάτια της παρακμής, της παραίτησης στοιχειώδους λογικής, της συνήθους μόνιμης υπνηλίας λόγου και ύφους.  O μηρυκασμός έγινε δεύτερη φύση και πρώτη ανακλαστική αντίδραση.   Η  δημοσιοϋπαλληλική νοοτροπία  επικρατεί. Καθοδηγεί αδιέξοδες διαδρομές. Επιβάλλει αυτιστικά επιλογές. Υιοθετεί νοοτροπίες παραλόγου. Επιλογές ασυνάρτητες. Με συνέπειες όμως για την κοινωνία. Και οι πυροσβέστες είναι μέρος της κοινωνίας.

Η πολιτική του υπουργείου απέχει από την πραγματικότητα της ομαλότητας, του διαλόγου και της πειθούς. Υφίσταται σε ένα παρακμιακό, εικονικό, επικοινωνιακό επίπεδο μη επικυρωμένο από τις ανάγκες της κοινωνίας.

Οι πυροσβέστες δεν είναι κακοποιοί. Δεν είναι απειλή.  Είναι λειτουργοί.

Το θεμέλιο της δέσμευσης μιας ορθολογικής διαχείρισης κρίσεων οφείλει να διέπεται από κανόνες. Η μέχρι σήμερα  πολιτική διαχείριση δεν πληροί το θεμέλιο  της δέσμευσης.

Η επικίνδυνη έλλειψη δέσμευσης σε αυτές τις θεμελιώδεις δεσμεύσεις έχει επιπτώσεις στην ενίσχυση της  δημοκρατίας και του κράτος δικαίου ως αξίας μοναδικής.

 
Π. Τσακιρίδης

my way press.gr