Μερική απασχόληση, απώλειες θέσεων εργασίας – Τα θεμέλια της κοινωνίας κλονίζονται
Ένα εκρηκτικό μείγμα που αδυνατίζει τα θεμέλια της κοινωνίας και της χώρας
Η ελληνική οικονομία βρίσκεται αντιμέτωπη με ένα χρόνιο πρόβλημα που διογκώνεται με ανησυχητική ταχύτητα: την απώλεια θέσεων εργασίας και την επικράτηση της μερικής απασχόλησης. Τα πρόσφατα στοιχεία του συστήματος ΕΡΓΑΝΗ επιβεβαιώνουν μια ζοφερή πραγματικότητα. Τον Οκτώβριο χάθηκαν περισσότερες από 131.491 θέσεις εργασίας, σηματοδοτώντας την τρίτη συνεχόμενη χρονιά με σοβαρές απώλειες την ίδια περίοδο. Η εικόνα είναι αποκαρδιωτική και απαιτεί άμεση δράση.
Η Στατιστική που Πληγώνει
Η μερική απασχόληση, που συνεχώς αυξάνεται, δεν είναι απλώς μια επιλογή προσαρμογής των εργοδοτών στις ανάγκες της αγοράς. Είναι η αντανάκλαση μιας αγοράς εργασίας που αποτυγχάνει να προσφέρει σταθερότητα και προοπτικές στους εργαζόμενους. Τον Οκτώβριο, μόλις το 46,18% των νέων συμβάσεων αφορούσαν πλήρη απασχόληση, ενώ το υπόλοιπο ποσοστό καλύφθηκε από μερική απασχόληση ή εκ περιτροπής εργασία. Πού είναι οι “ποιοτικές θέσεις εργασίας” που υποσχέθηκε η κυβέρνηση; Πώς μπορεί να επιβιώσει μια κοινωνία όταν το μεγαλύτερο μέρος του εργατικού δυναμικού εργάζεται κάτω από επισφαλείς συνθήκες;
Αυτή η κατάσταση δεν είναι βιώσιμη. Η εποχικότητα της τουριστικής περιόδου, που παρουσιάζεται ως εξήγηση για τις μαζικές απώλειες το φθινόπωρο, δεν μπορεί να αποτελεί άλλοθι. Ο τουρισμός μπορεί να είναι η ατμομηχανή της ελληνικής οικονομίας, αλλά αυτή η “μονοκαλλιέργεια” δείχνει τα όρια της. Η χώρα δεν μπορεί να εξαρτάται μόνο από έναν τομέα που προσφέρει προσωρινές εργασιακές λύσεις.
Οι Επιπτώσεις στην Κοινωνία και την Οικονομία
Όταν η μερική απασχόληση γίνεται ο κανόνας και η πλήρης απασχόληση η εξαίρεση, τα θεμέλια της κοινωνίας κλονίζονται. Οι εργαζόμενοι με μερική απασχόληση αντιμετωπίζουν:
– Χαμηλά εισοδήματα που δεν επαρκούν για να καλύψουν βασικές ανάγκες.
– Περιορισμένη κοινωνική προστασία, όπως μειωμένα συνταξιοδοτικά δικαιώματα.
– Αβεβαιότητα για το μέλλον, που υπονομεύει την ψυχική υγεία και την οικογενειακή σταθερότητα.
Η ανεργία και η υποαπασχόληση δεν επηρεάζουν μόνο τους εργαζόμενους. Διαβρώνουν ολόκληρη την οικονομία. Η χαμηλή αγοραστική δύναμη μειώνει τη ζήτηση στην αγορά, επιβραδύνει την ανάπτυξη και αποθαρρύνει τις επενδύσεις. Το αποτέλεσμα; Ένας φαύλος κύκλος οικονομικής στασιμότητας και κοινωνικής ανασφάλειας.
Πρακτικές και Μακροπρόθεσμες Λύσεις
Για να αντιμετωπιστεί αυτή η κρίση, απαιτούνται ριζικές αλλαγές και μια ολοκληρωμένη στρατηγική. Οι παρακάτω προτάσεις στοχεύουν στη δημιουργία θέσεων εργασίας και την ενίσχυση της σταθερότητας στην αγορά:
- Επενδύσεις σε Νέους Τομείς της Οικονομίας
– Η εξάρτηση από τον τουρισμό πρέπει να μειωθεί. Απαιτείται στροφή προς την τεχνολογία, την πράσινη ενέργεια, την έρευνα και την καινοτομία. Η ενίσχυση της βιομηχανίας και της αγροδιατροφής μπορεί να δημιουργήσει σταθερές και καλά αμειβόμενες θέσεις εργασίας.
- Κίνητρα για τη Μετάβαση στη Πλήρη Απασχόληση
– Η κυβέρνηση πρέπει να θεσπίσει φορολογικά κίνητρα για τις επιχειρήσεις που προσλαμβάνουν εργαζόμενους με πλήρη απασχόληση. Παράλληλα, πρέπει να αυξηθεί ο έλεγχος για την αποτροπή της κατάχρησης της μερικής απασχόλησης.
- Εκπαίδευση και Επανεκπαίδευση
– Ένα εθνικό πρόγραμμα επανεκπαίδευσης για ανέργους και εργαζόμενους σε επισφαλείς θέσεις μπορεί να τους εξοπλίσει με τις δεξιότητες που απαιτούνται σε αναδυόμενους τομείς. Η σύνδεση της εκπαίδευσης με τις πραγματικές ανάγκες της αγοράς είναι το κλειδί.
- Μείωση της Γραφειοκρατίας για τις Επενδύσεις
– Η δημιουργία θέσεων εργασίας περνά μέσα από την προσέλκυση επενδύσεων. Για να γίνει αυτό, η χώρα πρέπει να απλοποιήσει τις διαδικασίες, να μειώσει τη γραφειοκρατία και να ενισχύσει τη διαφάνεια.
- Αναβάθμιση του Εργασιακού Πλαισίου
– Η προστασία των εργαζομένων πρέπει να ενισχυθεί. Αυτό περιλαμβάνει την αύξηση του κατώτατου μισθού, τη διασφάλιση της ισότητας αμοιβών για άνδρες και γυναίκες, και την ενίσχυση των συλλογικών διαπραγματεύσεων.
- Αντιμετώπιση της Εποχικότητας
– Η επέκταση της τουριστικής περιόδου και η προώθηση εναλλακτικών μορφών τουρισμού (π.χ. πολιτιστικός, αγροτουρισμός) μπορούν να μειώσουν την εποχικότητα και να προσφέρουν σταθερότητα στους εργαζόμενους.
Η Ώρα της Δράσης
Η απώλεια θέσεων εργασίας και η επέλαση της μερικής απασχόλησης δεν είναι ένα απλό στατιστικό δεδομένο. Είναι το σύμπτωμα ενός βαθύτερου προβλήματος που απαιτεί πολιτική τόλμη και κοινωνική ευαισθησία. Η κυβέρνηση πρέπει να αποδείξει ότι μπορεί να περάσει από τα “αφηγήματα” στην πράξη. Η κοινωνία και η οικονομία δεν μπορούν να περιμένουν άλλο. Η βιώσιμη ανάπτυξη και η εργασιακή σταθερότητα είναι οι μόνοι δρόμοι προς ένα καλύτερο μέλλον.
