Θα φτάσεις

Σ’ αυτούς τους θλιβερούς καιρούς, Εσύ, σιωπηλός δημιουργός,  στέκεις όρθιος.

Δίπλα από θάλασσες  παραιτημένων λέξεων, η πίστη των πράξεών σου λιμάνι, η θέλησή σου φάρος.

Ο ανθός των δημιουργημάτων σου, στεφάνι ακάνθινο (και μάλιστα φτιαγμένο από άκαπνους), αλλά… αντέχεις.

Στην λαίλαπα των αιωνίως κοιμισμένων, Εσύ και η δύναμη του ξάγρυπνου ήρωα της κάθε ημέρας , ότι απέμεινε.

Σε λασπωμένους δρόμους λάμπεις, δώσε το χέρι σου, Εσύ, ο ήρωας των πράξεων.

Τίναξε την σκόνη, φτάνεις.

Kάθε φορά που δακρύζεις, νικάς.

Εσύ, ο δημιουργός της σιωπής και ο  άνθρωπος των πράξεων.

Εσύ, που λογαριάζεις μόνο την συνείδηση σου, θα φτάσεις.

Εσύ, γυμνός, χωρίς τα γιατί, Εσύ, χωρίς το  φτιασίδωμα των δικαιολογιών, Εσύ, ο ανέστιος , Εσύ, που πλήρωσες και πληρώνεις με το αίμα σου και των αίμα των παιδιών σου τα φτηνά παιχνίδια των losers, Εσύ, που δούλεψες σαν σκυλί, και τώρα βλέπεις να σε καταδιώκουν οι ανόρεχτοι της αδράνειας και οι υπηρέτες των διαπιστώσεων, Εσύ,  δείξε δύναμη. Εσύ, θα φωτίσεις τις λεωφόρους της δημιουργίας – δεν μπορεί να γίνει αλλιώς.

Εσύ. Δεν θα χαθείς. 

Παναγιώτης Τσακιρίδης