Το «χάσμα» παραγωγικότητας-αμοιβών: ένας ολέθριος οικονομικός μύθος

«Η μεγαλύτερη αύξηση της παραγωγικότητας έχει τη δυνατότητα να είναι η πιο ισχυρή πηγή σταθερής αύξησης των μισθών σε όλο το φάσμα του εισοδήματος»

 
Η σκέψη ότι η παραγωγικότητα δεν έχει σημασία ή είναι απλώς δευτερεύων ή τριτογενής παράγοντας είναι ο λόγος που χρησιμοποιώ τη λέξη “ολέθρια” στον τίτλο. Η παρανόηση της συνεχιζόμενης αξίας της αύξησης της παραγωγικότητας σημαίνει παρανόηση των θεμελίων της σύγχρονης ευημερίας.

 
The productivity-pay ‘gap’: a pernicious economic myth

I get this a lot: Why do you care so much about trying to accelerate productivity and economic growth? Are you some sort of neoliberal, “Make the line go up,” “What’s good for Wall Street is good for America” obsessive sicko? If you were a regular New York Times reader, you would know all about the “productivity and pay gap,” the long-term delinkage between worker output per hour and worker compensation. Productivity and economic growth don’t matter, redistribution does. I thought you worked at a think tank. Maybe you need to think harder, dude!Well, something like that, I guess. Anyway, the popular notion that productivity no longer drives compensation — productivity growth may have been slow since the 1970s, but inflation-adjusted pay has been stagnant — is reflected in various versions of this chart:

Συνέχεια εδώ

Πηγή: fasterplease.substack.com