Ηθικές απαντήσεις και αυστηρές αλήθειες

Άλλο φαντασιώσεις άλλο στρατηγική, άλλο πολιτικός λόγος με σεβασμό στον πολίτη και άλλο πολιτική καφρίλα

 
Στην εποχή των ταχύτατων τεχνολογικών αλλαγών, του διεθνούς ανταγωνισμού, των οικονομικών προκλήσεων, η οικονομική στρατηγική της χώρας, έχει συμπιεστεί στο άθροισμα τυφλών παρεμβάσεων, πειραματισμών και επιθυμιών.

Η φερόμενη ως «στρατηγική» που ανακαλύπτουν τελευταία διάφοροι πολιτικοί, με πρωτοστάτη τον γνωστό πολιτικό καταστροφέα και κακοποιό που κλείνει τον κύκλο του ως επιπλέων φελλός, είναι μια κουτή στρατηγική ρητορίας με ασπιρίνη- κυριαρχεί η μικροπολιτική νοοτροπία της παραπλάνησης των πολιτών μέσω των επιδομάτων, του εφησυχασμού και των αλλεπάλληλων ψεμάτων περί εξόδου από το μνημόνιο και υπεραπόδοσης της οικονομίας. Όσο περισσότερο είναι εγκλωβισμένος ως πολιτικός σκηνοθέτης, στην αποθέωση που πρέπει να λάβει ως δόση του ο ναρκομανής του λαϊκισμού, τόσο περισσότερο ασκεί μια ανέξοδη(;) πολιτική χαϊδέματος των επιθυμιών του λαού του, με κόστος όμως που πληρώνει εξολοκλήρου ο πολίτης. Ο δύσκολος δρόμος της ουσιαστικής αλήθειας όμως είναι να ασχοληθεί με την παραγωγική ανασυγκρότηση των βασικών δεδομένων της οικονομίας, των παραγωγικών δομών, με φιλοεπενδυτικές και φιλοεπιχειρηματικές πολιτικές.

Η εξασφάλιση μιας εύκολης νίκης, μιας προσωρινής ανακούφισης χωρίς να διασφαλίζει ότι έχει δημιουργήσει τις προϋποθέσεις παραγωγής νέου πλούτου είναι μάταιη.

Το εθνικό σχέδιο ανάδειξης των στρατηγικών περιουσιακών στοιχείων της χώρας και διασφάλισης των στρατηγικών πόρων είναι η ουσία και όχι η δημιουργία υποκατάστατων ως αφήγημα στρατηγικής στην υπηρεσία της πολιτικής επιβίωσης.

Προσπαθεί να πείσει ότι η φαντασίωση είναι στρατηγική, σε αυτή θα βυθιστεί και ο ίδιος αλλά δυστυχώς και η χώρα.

Γιατί φαντασίωση είναι να υπερασπίζεσαι ως υπεραπόδοση της οικονομίας τα ληστρικά πλεονάσματα μέσω της υπερφορολόγησης.

Ο πολιτικός αερολόγος έχει εφεύρει το νέο ονοματάκι της στρατηγικής, ως νονός ονομάτων, για να ταΐσει με σανό τους πολίτες της χώρας.

Η ουσιαστική στρατηγική όμως στοχεύει στην επανεφεύρεση μιας λειτουργικής στρατηγικής νέων πηγών πλούτου, τον μετασχηματισμό της οικονομίας με επενδύσεις και νοοτροπίες πρωταθλητισμού στον διεθνή στίβο. Όπως και την επαναδιαμόρφωση των δομών της πραγματικής οικονομίας και την λειτουργία των τραπεζών.

Στρατηγική με κλειστές τράπεζες μόνο ένας αποκομμένος εκτός τόπου και χρόνου πρωθυπουργός στο στυλ λαϊκιστή μπορεί να το υπηρετήσει, με υψηλό κόστος όπως και το πρώτο εξάμηνο του 2015.

Όταν θα έρθει η ώρα της πληρωμής του λογαριασμού ο ίδιος τι θα πληρώσει; Τίποτε. Οι πολλοί όμως θα επωμισθούν το κόστος της ευγενούς πολιτικής εφησυχασμού του λαϊκισμού του.

Ο λαϊκιστής έχει αποκλεισθεί από το μέλλον ανίκανος να απαλλαγεί από την έλξη της βαρύτητας του ερασιτεχνισμού του και της αλλοπρόσαλλης πολικής του. Στη σημερινή εποχή των ταχύτατων αλλαγών και της ιλιγγιώδους ταχύτητας του οικονομικού ανταγωνισμού, η διαφορά ανάμεσα στο να είσαι ηγέτης και στο να είσαι ουραγός μετριέται καθημερινά και όχι σε σαλαμοποίηση του χρόνου και σε απελπιστικά αργούς ρυθμούς κουτοπόνηρης πολιτικής διαχείρισης, ως παχύδερμο του πλέον ανάλγητου λαϊκισμού. Γιατί ανάλγητος είσαι όταν φτωχοποιείς περισσότερο του ήδη φτωχούς.

Είναι απολαυστικό να παρακολουθείς σε αργή κίνηση την πτώση ενός λαϊκιστή, αλλά το κόστος για την χώρα και τις ανάγκες της δεν είναι καθόλου απολαυστικό για τους πολίτες.

Η βιαιότητα του λόγου του είναι δεμένη πάντα με τα ψεύδη του, οι πράξεις του συγκρούονται πάντα με τα λόγια του.

Ένα άρρωστο πολιτικά μυαλό δεν κατάφερε να αφομοιώσει με ορθολογική διάθεση επίλυσης τις ευκαιρίες και τα διδάγματα της κρίσης αλλά επέλεξε να ενσωματώσει σε μια εκ του προχείρου μετάφραση της, προσωπικά κομματικά οφέλη και κυρίως να αυτοσχεδιάσει την ποιο κρίσιμη φάση της-το πρώτο 6μηνο του 2015. Για αυτό και μόνο θα κριθεί τώρα, μετά από 4 χρόνια. Με πιο ώριμη την κρίση των πολιτών.

Η επικύρωση της ηθικής πιστοποίησης που επιζητεί εμφανώς ο λαϊκιστής πολιτικός είναι ανέφικτη λόγω του ιστορικού του. Απλά ξοδεύει τον πολύτιμο χρόνο των πολιτών σε μια αποκρουστική εικόνα διαχείρισης της ήττας του.

Παράδειγμα προς αποφυγήν για όλους όσους μάχονται στη ζωή και έχουν ηττηθεί με αξιοπρέπεια, έχουν αναδειχθεί χωρίς πλάτες και έχουν λάβει τα εύσημα ως πρότυπα ζωής.

Ο λαϊκιστής πολιτικός τις όποιες μάχες έδωσε, ήταν εύκολες μάχες σε εικονικά σκηνικά.

Ο λαϊκιστής δεν αντιμετωπίζεται με ορθολογικό τρόπο, ούτε απαντώντας στο ίδιο επίπεδο. Αντιμετωπίζεται απλά με αδιαφορία. Σαν να μην υπάρχει. Διότι απλά οι αποφάσεις λαμβάνονται από τους δανειστές.

Η ανάγκη ενός εθνικού σχεδίου ανάταξης και ανάπτυξης σήμερα είναι όχι απλά επιβεβλημένη αλλά αναγκαίος όρος επιβίωσης της χώρας και των πολιτών της.

Από την άλλη η απλή διαχείριση με πινελιές στο υπάρχον πλαίσιο δεσμεύσεων δεν αρκεί. Οικονομία και κοινωνία έχουν ανάγκη ενός στιβαρού εθνικού σχεδίου που θα σαρώσει νοοτροπίες, θα θεμελιώσει το αύριο, θα εξασφαλίσει το άλμα στο μέλλον, με λόγο που θα εμπνέει. Με ηθικές απαντήσεις και αυστηρές αλήθειες

Π. Τσακιρίδης
mywaypress.gr