O ασκητικός ποδηλάτης της επιμονής
«Με το μυαλό κινείς τα πάντα»
Από Π.Τσακιρίδη
« Πήρα τον δρόμο τον λιγότερο ταξιδεμένο και αυτό ήταν που έκανε την διαφορά» (Ρ.Φροστ)
Ο Περικλής Ηλίας διάλεξε τον δρόμο τον λιγότερο ταξιδεμένο.
Αυτός, ένας ήρωας της ζωής και πρωταθλητής της επίπονης αναζήτησης, ο κορυφαίος παίκτης που υμνεί την χαρά του παιχνιδιού.
Αυτός, ένας αναρριχητής των βουνών και μετασχηματιστής της ενέργειας.
Αυτός, ο παθιασμένος ασκητικός ποδηλάτης.
Ένας ανατροπέας των ανθρώπινων ορίων.
Ένας παγκόσμιος πρωταθλητής της επίμονης προσπάθειας, ένας ασκητής ποδηλάτης της σιωπής, ένας εμπνευσμένος τολμηρός εργάτης της καθημερινότητας.
Ένας ευλογημένος ποδηλάτης-καλλιτέχνης, που μετασχημάτισε σε εργαλεία του τις ρόδες και με αυτές οδηγό ζωγραφίζει το όνειρο της πραγμάτωσης.
Κρατάει γερά το τιμόνι που οδηγεί σταθερά στην ελπίδα και πατάει τα πετάλια-τροφοδότες τού «μπορώ τα πάντα».
Δεν μπήκε στην ζωή μας ξαφνικά.
Υπήρχε στις διαδρομές της σιωπής, οδηγούσε στις καταιγίδες, πείσμωνε στον καύσωνα τις ατελείωτες ώρες τις σκληρής προπόνησης.
Ήρθε για να μείνει με τον δικό του τρόπο, αυτόν της διαχρονικής αξίας και της αδάμαστης θέλησης.
Έχει ένα σκοπό, ένα σύστημα, μια μέθοδο, μια στέρεη βάση οργάνωσης και μια στρατηγική: Πάντα μπροστά με τιμιότητα.
Προκαλεί τα κατεστημένα όρια για να επιβάλει τους δικούς του ανοικτούς ορίζοντες της υπερπροσπάθειας.
Βγάζει την γλώσσα στο «δεν μπορώ» και στον εφησυχασμό του έτοιμου.
Τα χέρια του είναι προέκταση του μυαλού του, τα πόδια του προέκταση της καρδιάς του, η ψυχή του ακούραστος ενορχηστρωτής της συγχορδίας του πείσματος, κάθε ίντσα του σώματός του πάλλεται από την φλόγα της επιμονής.
Δεν έχει αίμα μέσα του, έχει απίστευτες ποσότητες χιλιομέτρων, φλόγας που κατακαίει τα σωθικά του, συγκλονίζει το μυαλό του, αποθεώνει την πίστη στις δυνατότητές του και καλπάζει ενάντια σε όλα και σε όλους, αντικαθιστά παλιούς κανόνες και νόρμες με δικούς του αληθινούς, βγαλμένους από την τίμια προσπάθεια του ιδρώτα του και μόνο.
Το ποδήλατο ενσωματώθηκε στο βάθος της ψυχής του, έγινε ένα με την ύπαρξή του, αποτελεί την προέκταση της ψυχής του.
Ένα σπάνιος καλλιτέχνης-ποδηλάτης με μια συλλεκτική ζωγραφιά απίστευτης αξίας, η μυσταγωγία του στον ιερό ναό του ποδηλάτου μια καθημερινή προσευχή, με καύσωνα και χιόνι, με βροχή και αέρα, αυτός, εκεί, λειτουργός σε μια μοναδική ραψωδία να αναφωνεί «πιστεύω, προσπαθώ, δεν παραιτούμαι, θα φθάσω, παλεύω, αντέχω, πονάω, πιστεύω, θα φτάσω».
Μια διάσταση εκτός ανθρώπινων ορίων, δεν είναι άνθρωπος αυτός που ποδηλατεί αλλά ενέργεια, μια πηγή ψυχικής αντοχής που έχει αφήσει πίσω της τα συνήθη όρια, έχει κατεδαφίσει ό,τι γνωρίζαμε ή πιστεύαμε για την αντοχή, έγραψε αυτός μόνος, το νέο ευαγγέλιο της θέλησης, του σκοπού, του ωραίου και αληθινού αγώνα.
Αυτός και η πίστη του.
Αυτός και η πείνα της δημιουργίας να ορίζει νέους κανόνες με την δική του μοναδική υπογραφή.
Μόνος αυτός, τα κατάφερε.
Μόνος αυτός, έκλαψε, και τα δάκρυά του έγιναν καύσιμο λυσσώδους πίστης για τον στόχο, «να φτάσω πρώτος, να νικήσω».
Μόνος αυτός, πήγε κόντρα στον άνεμο.
Μόνος αυτός, προκάλεσε την τύχη του, την έφερε εκεί που ήθελε, την ανάγκασε να υποκύψει στη θέληση του πρωταγωνιστή.
Μόνος αυτός, λούστηκε με τόνους λάσπης στην διαδρομή, την μετασχημάτισε σε χρυσάφι σταλμένο από μια αόρατη δύναμη ενέργειας και μόνο αυτός είδε τον θεό να τον αγγίζει με ένα χάδι αόρατο, μια μεταφυσική στιγμή σε μια σιωπηρή συνομιλία μαζί του, ένα νεύμα- προμήνυμα νίκης.
Μόνος αυτός, μπορεί και εκπέμπει το φως που γεννάει απλά και μόνο η διεκδίκηση της πρωτιάς.
Μόνος αυτός, φρόντισε η ελληνική σημαία που έφθασε στα χέρια του να υψωθεί πάνω από την λάσπη, δύο χέρια-σύμβολο της καθαρής συνείδησης και μια σημαία σύμβολο καθαρής δημιουργίας αλέκιαστης από την μιζέρια της ανημπόριας.
Τον έχω απέναντί μου, τρεις ημέρες μετά την μεγαλειώδη νίκη του.
Mολις έχει επιστρέψει από το Ορνάν της Γαλλίας, εκεί όπου την Κυριακή 7 Οκτωβρίου τερμάτισε πρώτος στον Μαραθώνιο ορεινής ποδηλασίας, με το ρεκόρ των 4 ωρών, 18 λεπτών και 17 δευτερολέπτων.
Η συνάντησή μας ορίσθηκε σε ένα κεντρικό σημείο στην πλατεία της Αγίας Παρασκευής.
Σεμνός, φιλικός, σε μια 2ωρη συζήτηση, ανεξάντλητος, πειθαρχημένος, εξομολογητικός.
Ο πιο μικρός αθλητής, σε ηλικία 26 ετών, που έχει κερδίσει παγκόσμιο πρωτάθλημα ΜΒ για πρώτη φορά στην ιστορία.
Μια εκρηκτική δύναμη ενέργειας τον προστατεύει.
Δεν είναι άνθρωπος αλλά ενέργεια.
Δεν ανήκει εδώ αλλά σε μια άλλη διάσταση.
Αυτός, ο σηματοδότης της ανεξάντλητης προσπάθειας δείχνει τον δρόμο, δεν ακολουθεί.
Αυτός, πάντα σε ένα μονοπάτι ή σε μια λεωφόρο, στον δρόμο που οδηγεί προς τα πάνω, με έμφυτη πίστη στις δυνάμεις του.
Αυτός, να περιφρονεί τα δελεαστικά ίσως, τα ημίμετρα των χλιαρών όχι και τα πρέπει των συμβάσεων.
Αυτός, που ξέρει όσο κανείς άλλος ότι η λεωφόρος του ανήκει, και ότι οι παράδρομοι είναι γεμάτοι παγίδες.
Αυτός, ανέβηκε σε εκατοντάδες βουνά, άγγιξε κορυφές απάτητες, καθόρισε τους νόμους του δικού του ταξιδιού, επανακαθόρισε κανόνες υπέρβασης και έφθασε λασπωμένος, πεινασμένος, εξαντλημένος, να αγγίζει τον ουρανό ξεπερνώντας τα όριά του, συνομίλησε με τον θεό όπως μόνο αυτός γνωρίζει και …συνέχισε.
Αυτός και η εκπληκτική αντοχή του, η ασυγκράτητη ορμητικότητά του εισέβαλε στην ζωή μας, συστήθηκε και συνεχίζει.
Άγνωστος στο ευρύ κοινό, αλλά με 10 χρόνια συνεχόμενο πετάλι.
10 χρόνια ορθοπεταλιάς χωρίς φανφάρες, μέσα στην σιωπή της προετοιμασίας.
Τρέχει δαιμονισμένα σε χαράδρες, γράφει χιλιόμετρα ατελείωτα σε μοναχικές διαδρομές, αυτός ο ατσαλένιος ποδηλάτης της άκαμπτης θέλησης, που υψώνει το κεφάλι στα αστέρια και προσπαθεί να τα φτάσει-και τα φτάνει.
Ψάξε να τον βρεις μέσα στα δάση, στις κορυφές των βουνών, στις λεωφόρους της πόλης, στους κακοτράχαλους δρόμους των χωριών.
Θα τον αναγνωρίσεις, γιατί στο πέρασμά του ξεφυτρώνουν δροσερά μοσχομυριστά λουλούδια, θησαυροί της φύσης που τον συντροφεύουν στις μοναχικές διαδρομές του.
Διαμάντια πολύχρωμα στη σέλα του αστράφτουν, οι ρόδες πορφυροί ήλιοι , οι φλέβες του πηγές που τροφοδοτούν τα χερούλια και το πετάλι με ενέργεια και θράσος.
Έχει σκοντάψει πολλές φορές σε λακκούβες για να προκαλέσει επίτηδες και να αντιμετωπίσει με την γενναιότητα του αληθινού ήρωα την εσκεμμένη αναποδιά.
Δεν του αντιστέκεται κανείς και τίποτε, ατίθασος σχεδιαστής της διαδρομής, αυτός καθορίζει το πού και πότε.
Δεν υποκύπτει σε ανώφελες επιδείξεις προστατεύοντας το άστρο του με την μαεστρία του γεννημένου αληθινού ήρωα.
Καλλιτέχνης της ποδηλασίας, ακούραστος αναζητητής της σοφίας του σώματός του.
Πάρτε μια ανάσα μαζί του σε αυτήν την καταιγίδα της απαράμιλλης πίστης.
Περικλή, σε ευχαριστούμε, που μας άφησες να δούμε πώς είναι το μεγαλείο της ταπεινότητας.
Σε ευχαριστούμε γιατί κατάφερες να ορίσεις εκ νέου την λέξη σεμνότητα.
Tα βαθιά, τίμια όνειρά σου, αυτά είναι τα συστατικά στοιχεία του αληθινού ανθρώπου.
MY WAY σε πρώτο πρόσωπο
Η αρχή
Η καταγωγή μου είναι από την Ελευσίνα, με ρίζες του πατέρα μου από την Μάνδρα, και της μητέρας μου από τις Ράχες Κυπαρισσίας.
Σπουδάζω Οργάνωση και Διοίκηση Επιχειρήσεων στην ΑΣΟΕ, μαθηματικά θα έπρεπε να έχω τελειώσει, αλλά ο αθλητισμός με έχει απορροφήσει, είναι δύσκολος ο συνδυασμός πρωταθλητισμού και σπουδών, όταν έχει εξεταστικές εγώ λείπω.
Είναι ένα μεγάλο τίμημα, είχα τύψεις που άφηνα την Σχολή μου.
Μου έχει πάρει λίγο τον πόνο η επιτυχία
Μου έχει πάρει λίγο τον πόνο η επιτυχία. Ποτέ δεν ξεχνάω το πόσο σκληρή δουλειά έχω επενδύσει στο ποδήλατο. Θα ήθελα να δημιουργήσω κάτι γύρω από το ποδήλατο μετά από 10 χρόνια, ίσως ως προπονητής.
Πριν από την ενασχόλησή μου με το ποδήλατο είχα μια επαφή με το τένις, πήγαινα σε κάποιους αγώνες και συνέχεια έχανα. Δεν μου άρεσε που έχανα αλλά ένιωθα ότι δεν μπορώ να κάνω κάτι. Έχανα, και δεν είχα τις δυνατότητες να κάνω κάτι.
Έψαχνα κάτι άλλο για να κερδίσω, μου είχε μπει το στοιχείο του να γίνω λίγο ανταγωνιστικός μάλλον από τότε.
Οι πρώτες βόλτες με το ποδήλατο άρχισαν στην ηλικία των 14 χρόνων μου, είχα ένα ένστικτο ότι αυτό είναι το άθλημά μου.
Δεν έψαχνα ακριβώς να κάνω κάποιο άθλημα αλλά ένιωθα ότι αυτό είναι το στοιχείο μου, ένιωθα ότι έχω ταλέντο επάνω σε αυτό. Και οι βόλτες έγιναν ολοένα και μεγαλύτερες, ολοένα και με πιο δυνατό ρυθμό.
Γράφτηκα στη Λέσχη ΛΟΑΣΔΑ της Μάνδρας εκεί όπου έβγαλα και το πρώτο μου δελτίο, και επίσης εκεί όπου γνώρισα τον πρώτο μου προπονητή τον Γιώργο Γκίνη και μυήθηκα στον πρωταθλητισμό και στο ποδήλατο κατευθείαν. Σήμερα είμαι ενταγμένος στο σωματείο Κρόνος Νίκαιας.
Άρχισα να ψάχνομαι, να δοκιμάζω πράγματα, ήθελα να εξελιχθώ επάνω στο ποδήλατο και ακόμα αυτό κάνω.
Εκεί αποκαλύφθηκε η έκφραση των ικανοτήτων μου, εκεί βρήκα την προσωπικότητά μου.
Δεν έχω κάποιο πρότυπο, θαυμάζω διάφορα στοιχεία σε πολλούς αθλητές από όλους τους χώρους, αλλά δεν έχω προσπαθήσει να κάνω και εγώ τα ίδια.
Το ομαδικό μοναχικό άθλημα
Η ποδηλασία, ενώ στα χαρτιά είναι ατομικό άθλημα, στην ουσία είναι ομαδικό.
Η μαγεία είναι ότι είναι ταυτόχρονα και ομαδικό και ατομικό, γιατί ειδικά στην ποδηλασία δρόμου ο ένας βοηθάει τον άλλον, εσύ κάνεις πετάλι, δεν σε βοηθάει ο άλλος να κάνεις πετάλι.
Αλλά όταν έχεις στόχο να κερδίσεις έναν αγώνα, η ομάδα έχει έναν αρχηγό, αυτόν πρέπει να τον προφυλάσσεις πάνω στον αγώνα, να τον προστατεύεις να μην πέσει, να του φέρνεις τροφοδοσία.
Ο Βασιλιάς της ποδηλασίας είναι ο δρόμος
Ο βασιλιάς της ποδηλασίας είναι ο δρόμος, και ιστορικά είναι το αρχαιότερο άθλημα. Υπάρχουν πολλοί μεγάλοι αγώνες όπως ο γύρος της Γαλλίας, που γίνεται εδώ και 100 χρόνια και είχε σταματήσει μόνο κατά τη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου πολέμου.
Το ΜΒ, η ορεινή ποδηλασία είναι ένα νέο άθλημα, έχει αρχίσει από το 1990.
Στους Ολυμπιακούς αγώνες εντάχθηκε το 1996 στην Ατλάντα.
Αγαπάω και την ποδηλασία δρόμου και την ορεινή ποδηλασία.
Ο έρωτάς μου είναι η φύση, θεωρώ ότι τα χαρακτηριστικά μου σαν αθλητής είναι καλύτερα για τον δρόμο, μου αρέσουν οι μεγάλες αποστάσεις. Είμαι αθλητής αντοχής, μου αρέσουν οι πολλές ώρες ,άλλωστε τα αγωνίσματα δρόμου κρατάνε πολλές ώρες συνήθως από 4 έως 7 ώρες.
Το παγκόσμιο πρωτάθλημα είναι 270 χιλιόμετρα, ενώ το παγκόσμιο πρωτάθλημα ΜΒ –αυτό που έτρεξα εγώ-είναι 85 χιλιόμετρα.
Όταν είσαι ξύπνιος, είναι διαφορετικά τα όνειρα
Πως προετοιμάζομαι εσωτερικά, από πού αντλώ την εσωτερική δύναμή μου;
Δύναμη παίρνω από πάρα πολύ μικρά πράγματα. Από ένα τραγούδι. Από τα όνειρά μου.
Ονειρεύομαι μέσα μου πάρα πολύ.
Όταν είσαι ξύπνιος, είναι διαφορετικά τα όνειρα.
Την δύναμη την βρίσκω από κάτι αόρατο
Μου αρέσουν πολύ οι προκλήσεις και οι νέοι στόχοι, αυτό μου δίνει κίνητρο και δύναμη να συνεχίσω.
Θεωρώ τον εαυτό μου πολύ πεισματάρη και υπομονετικό και διαθέτω αρκετή επιμονή. Νομίζω ότι είναι ένα στοίχημα με τον εαυτό μου.
Έχω πολλή θέληση, δεν λέω εύκολα όχι και μου αρέσει, όταν έχω δώσει τον λόγο μου με τον εαυτό μου εσωτερικά και λέω «Περικλή, θέλω να πάς καλά στον αγώνα», πρέπει αυτό να το τηρήσω, αυτό με ολοκληρώνει σαν άνθρωπο.
Αγαπάω πάρα πολύ αυτό που κάνω, έχω δώσει πάρα πολλές ώρες από την ζωή μου , έχω αφιερώσει σχεδόν τα πάντα, έχω θυσιάσει πολλά πράγματα, φίλους, φίλες γονείς, έχω γίνει κακός, έχω γίνει εγωιστής και με την καλή και με την κακή έννοια, δεν πηγαίνω διακοπές, πολλές φορές πέφτω σε μελαγχολία όταν δεν μου πάνε καλά τα πράγματα.
Την δύναμη την βρίσκω από κάτι αόρατο.
Έχω μια σχέση με το ποδήλατο σαν να έχω έναν άνθρωπο
Το κίνητρο του πρωταθλητισμού;
Ολοκληρώνομαι σαν άνθρωπος σε πολλές πλευρές, νομίζω ότι έχω μια σχέση με το ποδήλατο σαν να έχω έναν άνθρωπο, έχω κλάψει γι αυτό, έχω πονέσει πολύ, είναι σαν να το έχω ερωτευτεί, μου αρέσει να εξελίσσομαι μαζί με αυτό, είναι προέκταση του εαυτού μου.
Όχι τόσο το ποδήλατο σαν εξάρτημα, σαν αντικείμενο, αλλά το ποδήλατο σαν διαδικασία και σαν στάση ζωής, σαν πορεία.
Ορισμένες φορές αυτό είναι αρρώστια.
Υπερβαίνεις τον εαυτό σου καθημερινά, είσαι άρρωστος και πας προπόνηση, επειδή πρέπει, επειδή είναι στο πρόγραμμά σου, δεν είσαι ελεύθερος και ψυχολογικά είναι πολύ δύσκολο, εκεί που πονάς λες δεν πειράζει, πρέπει να σταματάς το μυαλό σου και να λες «προχώρα».
Εξαντλείς πλήρως και τα σωματικά σου όρια, αλλά λίγες φορές είμαι εκτός εαυτού, δεν γίνομαι αυτοκαταστροφικός.
Προκαλείς τον ίδιο σου τον εαυτό για να φτάσεις ψηλά
Μου αρέσει ο πρωταθλητισμός για έναν λόγο.
Υπάρχουν πολλοί τρόποι για να φτάσεις στην κορυφή, δεν υπάρχει μόνο ένα μονοπάτι που οδηγεί σε αυτό. Και αυτό μου αρέσει πολύ στην ζωή. Σίγουρα ακολουθείς κάποια συγκεκριμένη μέθοδο.
Στον αθλητισμό για να φτάσει στην κορυφή ο κάθε αθλητής βάζει την δική του προσωπικότητα.
Από ένα σημείο και μετά πιστεύω πρέπει να βάλεις την δική σου προσωπικότητα μέσα σε αυτό που κάνεις.
Ειδικά όσο μεγαλώνεις, πρέπει να είσαι έτοιμος να προσαρμόζεσαι σε καταστάσεις.
Πρέπει να προσαρμόζεσαι π.χ. σε έναν αγώνα όταν βρέχει, τι θα κάνεις για να το αντιμετωπίσεις, μπορεί σε έναν αγώνα να μην είσαι καλά ψυχολογικά πρέπει να αλλάζεις την ψυχολογία σου αμέσως, να σταματάς τις κακές σκέψεις.
Γρήγορα αντανακλαστικά, προσαρμοστικότητα άμεση
Υπάρχουν πολλοί τρόποι για να φτάσεις στην κορυφή.
Ο κάθε αθλητής για να φτάσει στην κορυφή βάζει στοιχεία και από τον πολιτισμό της χώρας του.
Ο καθένας ακολουθεί μια διαφορετική μέθοδο, βάζει την δική του προσωπικότητα πάνω στον αγώνα.
Εάν στην ζωή σου είσαι πολύ βιαστικός σαν άνθρωπος και δεν είσαι υπομονετικός, αυτό σου βγαίνει πάνω στον αγώνα: ή κάνεις γρήγορα επιθέσεις ή από την αρχή του αγώνα δεν μπορείς να σκεφθείς γρήγορα.
Γι’ αυτό μου αρέσει όταν φτάνεις σε ένα πολύ υψηλό επίπεδο, σίγουρα πρέπει να έχεις μια πολύ δυνατή προσωπικότητα και να αντιμετωπίζεις και τα εκτός.
Δεν μπορεί να είσαι αναποφάσιστος όταν πριν τον αγώνα π.χ. σου τύχει να αλλάξεις ένα λάστιχο, δεν μπορεί να κάθεσαι 5 λεπτά και να το σκέπτεσαι, πρέπει να πάρεις μια απόφαση και να πεις «θα τρέξω με αυτό».
Και να μην σε βασανίζουν μετά οι σκέψεις γιατί το έκανα.
Γρήγορα αντανακλαστικά, προσαρμοστικότητα άμεση.
Μου αρέσει να φτάνω μέχρι το τέλος
Τα βιβλία που διαβάζω περιλαμβάνουν θέματα ποδηλασίας και διατροφής.
Μου αρέσει να εμπλουτίζω τις γνώσεις μου γύρω από το αντικείμενο, μου αρέσει αυτό που κάνω να το αποκωδικοποιώ, να φθάνω μέχρι το τέλος.
Μου αρέσει να φτάνω μέχρι το τέλος και μου αρέσει να μην έχω ερωτήματα σαν άνθρωπος.
Μπορώ να τα καταφέρω όλα, είμαι έτοιμος για όλα, δεν φοβάμαι για κάτι
Μαθαίνεις πολύ καλά άγνωστες πτυχές του εαυτού σου, μαθαίνεις τα όριά σου, αυτοπειθαρχείσαι.
Το μεγαλύτερο συν είναι ότι μπορώ να προσαρμοστώ σε κάθε κατάσταση, νομίζω ότι μπορώ να τα καταφέρω όλα, είμαι έτοιμος για όλα, δεν φοβάμαι για κάτι.
Μέσα από τόση πολλή πίεση και τόσο πολύ πάθος όλα τα άλλα μου φαίνονται πολύ μικρά.
Έχω αρχές που δεν θα τις παραβίαζα ποτέ
Ένα χαρακτηριστικό μου; Οι αρχές.
Έχω μερικές αρχές από την οικογένειά μου, που δεν θα τις παραβίαζα ποτέ, δεν θα τις αντάλλασσα με τίποτε.
Νιώθω πολύ υπερήφανος που έχω κάνει έναν τίμιο αγώνα και έχω φτάσει μέχρι την κορυφή, στην δική μου κορυφή με τον δικό μου τρόπο.
Με το μυαλό κινείς τα πάντα
Τι σκέπτομαι επάνω στο ποδήλατο; Είμαι αφοσιωμένος και σκέπτομαι πολύ.
Πώς θα κάνω έναν αγώνα χωρίς πολλά λάθη.
Να είμαι οικονομικός, δηλαδή να μην ξοδεύω άσκοπα την ενέργειά μου σωματικά και πνευματικά.
Να προσπαθήσω να κάνω έξυπνο αγώνα.
Το μυαλό είναι το Α και το Ω. Το μεγαλύτερο εργαλείο. Με το μυαλό κινείς τα πάντα.
Πέρα από ένα σημείο, όση προπόνηση και αν έχεις κάνει, δεν έχεις άλλα τεχνικά χαρακτηριστικά, πας μόνο με την ψυχή σου, καθαρά με τα ψυχικά αποθέματα και με το μυαλό.
Από εκεί και πέρα είναι θέμα του μυαλού.
Σε αυτόν τον αγώνα, τα τελευταία 10 χιλιόμετρα, έπαιζα κυριολεκτικά με το μυαλό μου.
Φτάνεις σε ένα σημείο που δεν σκέπτεσαι, δεν αντιλαμβάνεσαι, δεν διαβάζεις τον δρόμο, θολώνεις και χάνεις την αίσθηση του χρόνου, την διάσταση, δεν θυμάσαι πώς σε λένε, αργείς να απαντήσεις, δεν μπορείς να μιλήσεις και είναι καθαρά ένα παιχνίδι του μυαλού.
Την λάσπη την ένιωθα πάνω μου, αλλά δεν με ενοχλούσε
Την λάσπη την ένιωθα πάνω μου, αλλά δεν με ενοχλούσε.
Την στιγμή του αγώνα τα ξεχνάς όλα.
Εάν μπορώ να αποτυπώσω τις σκέψεις στο μυαλό μου 1 δευτερόλεπτο πριν την εκκίνηση και 1 δευτερόλεπτο μετά την εκκίνηση είναι σαν να είναι δυο τελείως διαφορετικοί κόσμοι.
Αυτό είναι μαγικό.
Όταν ακούς την πιστολιά και φεύγεις, μπαίνεις σε άλλη διάσταση, είναι κάτι μαγικό.
Πρέπει να διαχειρίζεσαι και το άγχος σου γιατί έχεις προετοιμαστεί μια ολόκληρη ζωή.
Πιστεύω σε μια ανώτερη δύναμη
Πιστεύω σε αυτό που λέγεται θεός, όχι στην εικονολατρία, σε μια ανώτερη δύναμη.
Κλαίω εσωτερικά
Εάν κλαίω; Εσωτερικά ναι, πολλές φορές, αλλά με δάκρυα εξωτερικά όχι, δεν μου βγαίνει. Γίνεσαι σαν μηχανή από την πολλή προσπάθεια
Ένιωθα μια δύναμη και εσωτερική αλλά και κάτι από πάνω μου να με προστατεύει
Στην διαδρομή αυτή τη ένιωθα;
Ένιωθα ένα ένστικτο ότι θα έρθει κάτι καλό.
Έτρεχα με το νούμερο 13, μου έλεγαν βάλ’ το ανάποδα, αλλά δεν πιστεύω ποτέ στην τύχη.
Έχω δουλέψει πάρα πολύ και δεν έφτασα εδώ από τύχη.
Στο 4ωρο του αγώνα ήμουν τυχερός, με την έννοια ότι ήμουν κοντά στους σταθμούς των σέρβις και άλλαξα γρήγορα το πρώτο σκασμένο λάστιχο, και όταν έπαθα και το δεύτερο λάστιχο, είπα ότι κάτι με προστατεύει από πάνω, μάλλον δεν θα χάσω σήμερα.
Ένιωθα μια δύναμη και εσωτερική αλλά και κάτι από πάνω μου να με προστατεύει και να με πηγαίνει προς τον τερματισμό.
«Εάν δεν κοιτάς εκεί που θες να πας, θα πας εκεί που κοιτάς»
To motto μου;
«Εάν δεν κοιτάς εκεί που θες να πας, θα πας εκεί που κοιτάς» ( Σαίξπηρ).
Νομίζω ότι αυτό πολλές φορές το φέρνω στο μυαλό μου.
Προσπαθώ να κάνω αυτό που είναι να κάνω, σωστά
Προσπαθώ να κάνω αυτό που είναι να κάνω, σωστά.
Μου αρέσει να κάνω κάτι σωστά.
Μου αρέσει να ξέρω γιατί το κάνω, δεν μπορώ να κάνω πράγματα χωρίς να το ξέρω.
Θέλω να ξέρω το γιατί. Να μην έχω ερωτηματικά.
Αυτοί που έχουν μείνει στο χρόνο είναι οι τίμιοι άνθρωποι
Ο πρωταθλητισμός είναι σαν να κάνεις μια δουλειά.
Πώς έχω φτάσει τόσο ψηλά; Έφτασα τίμια.
Το ντόπινγκ για μένα είναι μια κλεψιά, προσπαθείς να φτάσεις στην κορυφή κλέβοντας.
Όταν φτάνεις στην κορυφή πολύ γρήγορα, σίγουρα έχεις κάνει κάτι παράνομο. Υπάρχουν και εξαιρέσεις βέβαια, δεν ισχύει για όλους.
Υπάρχουν και οι τίμιοι άνθρωποι, όλοι αυτοί που έχουν μείνει στο χρόνο.
Δεν μου αρέσουν πολύ τα «πυροτεχνήματα» που είναι διάττοντες αστέρες.
Η δοσμένη νίκη δεν έχει νόημα.
Η πιο δύσκολη ημέρα
Η πιο δύσκολη ημέρα, είναι η ημέρα μετά την αποτυχία, πώς θα την διαχειριστείς. Είναι το πιο δύσκολο και θέλει πολύ εσωτερική δύναμη για να προσπαθήσεις να διαχειριστείς αυτήν την κατάσταση.
Είμαι προετοιμασμένος πάνω σε αυτό, δεν θα πέσω από τα σύννεφα.
Στην Ελλάδα υπάρχουν και κάποιοι άνθρωποι οι οποίοι λειτουργούν
Η νίκη αυτή είναι και για τον εαυτό μου, αλλά μετά είναι για όλους τους Έλληνες.
Γιατί μου άρεσε που κέρδισα εγώ, σαν Έλληνας, στη συγκεκριμένη στιγμή γιατί είναι και ένα μήνυμα ότι στην Ελλάδα υπάρχουν και κάποιοι άνθρωποι οι οποίοι λειτουργούν.
Δεν τα έχουμε αφήσει όλα.
“Συμβουλές στους νέους επιχειρηματίες”
Να επιμένεις και να πιστεύεις.
Όταν αρχίζεις κάτι, να μην θέλεις αμέσως αποτελέσματα και απαίτηση να επιτύχεις άμεσα.
Πρέπει να επιμένεις πάρα πολύ και να πιστεύεις στον εαυτό σου ότι θα τα καταφέρεις.
Το αγαπάς;
Να αρχίσεις κάτι, επειδή το αγαπάς.
Φτάσε ψηλά τίμια.
Ο Έλληνας έχει πολύ καλά στοιχεία, το φιλότιμο δεν έχει χαθεί, υπάρχουν πολλοί τίμιοι άνθρωποι και άνθρωποι που φτάνουν ψηλά μέσα από τίμιο αγώνα. Συνήθως οι πιο σεμνοί και ταπεινοί.
Επιμονή και υπομονή.
Με πολλή υπομονή και επιμονή μπορείς να κατακτήσεις τα πάντα, να κάνεις πραγματικότητα τα όνειρά σου. Ίσως και αυτά που δεν πίστευες ποτέ.
Βρες την δύναμη να το πιστέψεις.
Πρέπει να το πιστέψεις ότι θα κερδίσεις. Αν δεν το πιστέψεις, δεν θα κερδίσεις ποτέ.
Πρέπει να βρεις την δύναμη να το πιστέψεις.
Αν το πιστέψεις, θα έρθει το αποτέλεσμα.
Να διεκδικείς πάντα
Να διεκδικείς πάντα αυτά για τα οποία έχεις προσπαθήσει.
Δεν θα χαθούμε.
Η ψυχολογία όλων πώς μπορεί να ανέβει; Έχουμε καλομάθει και δεν δεχόμαστε να αρχίσουμε από την αρχή, χωρίς τίποτα. Νομίζω ότι θα αναγκαστούμε. Δεν θα χαθούμε.
Δεν πρέπει με την πρώτη δυσκολία να το βάζεις κάτω.
Υπομονή; Μεγάλη λέξη.
Υπομονή και επιμονή είναι πολύ δυνατός συνδυασμός.
Είναι χιλιοειπωμένο αλλά σε αυτά τα μικρά πράγματα είναι η ουσία.
